Chris Bourque

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chris Bourque
Ilustracja
Chris Bourque podczas Meczu Gwiazd AHL 2018
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1986
Boston

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

172 cm

Pozycja

napastnik (skrzydłowy)

Uchwyt

prawy

Informacje klubowe
Klub

ERC Ingolstadt

Draft

NHL 2004, numer: 33 (2 runda)
Washington Capitals

Chris Bourque, właśc. Christopher Bourque (ur. 29 stycznia 1986 w Bostonie, Massachusetts) – amerykański hokeista pochodzenia kanadyjskiego, reprezentant Stanów Zjednoczonych, olimpijczyk.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Hokeistami zostali także jego ojciec Ray Bourque (ur. 1960), wujek Richard Bourque (ur. 1963)[1] i brat Ryan (ur. 1991). Ojciec i wujek mają obywatelstwo kanadyjskie, a Chris i Ryan reprezentowali dotąd juniorskie reprezentacje USA[2]. Jego matką jest Christiane, a siostrą Melissa[3].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W drafcie NHL z 2004 został wybrany przez Washington Capitals, jednak od tego czasu grał głównie w zespole farmerskim, Hershey Bears w lidze AHL, w którym rozegrał sześć sezonów. W rozgrywkach NHL w barwach ekipy Stołecznych z Waszyngtonu grał epizodycznie (w 2009 występował także w Pittsburgh Penguins). W czerwcu 2010 został zawodnikiem rosyjskiego zespołu Atłant Mytiszczi w lidze KHL[4], jednak rozegrał w jego barwach w sezonie KHL (2010/2011) jedynie osiem spotkań i został przekazany do szwajcarskiej drużyny HC Lugano w lidze NLA. Następnie powrócił do USA latem 2011[5] i rozegrał kolejny sezon w Hershey Bears. W maju 2012 został zawodnikiem klubu Boston Bruins w rodzinnym mieście, którego wieloletnim zawodnikiem był jego ojciec Ray[6]. Tym razem również grał w drużynie farmerskiej Providence Bruins w AHL[7], a w zespole bostońskim w NHL rozegrał 18 meczów. Do 2013 wystąpił w 51 meczach NHL. W czerwcu 2013 został graczem rosyjskiej drużyny Ak Bars Kazań i tym samym powrócił do ligi KHL[8]. Pod koniec listopada zwolniony z klubu[9]. Od 29 listopada 2013 zawodnik EHC Biel[10]. Od lipca 2015 ponownie zawodnik Hershey Bears[11]. W połowie 2017 przedłużył kontrakt[12]. W lipcu 2018 przeszedł do Bridgeport Sound Tigers[13]. W maju 2019 został zawodnikiem niemieckiego EHC Red Bull Monachium[14]. W maju 2021 przeszedł do ERC Ingolstadt[15].

Uczestniczył w turnieju zimowych igrzysk olimpijskich 2018.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Klubowe
Indywidualne
Wyróżnienie
  • Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP) drużyny Hershey Bears w sezonie 2007/2008

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Richard Bourque - Eliteprospects.com [online], www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-17].
  2. Ryan Bourque - Eliteprospects.com [online], www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-17].
  3. NorwalkPlus.com News - The Bourques, father and sons, share pride in accomplishments [online], www.norwalkplus.com [dostęp 2017-11-17] (ang.).
  4. «Атлант» пополнил форвард Крис Бурк — Новости ХК «Атлант» — Хоккейный Клуб «Атлант» (Московская область) [online], atlant-mo.ru [dostęp 2017-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2010-06-26] (ros.).
  5. Capitals Sign Left Wing Chris Bourque | NHL.com [online], capitals.nhl.com [dostęp 2017-11-17] (ang.).
  6. Bruins Acquire Chris Bourque from WSH for Zach Hamill | NHL.com [online], bruins.nhl.com [dostęp 2017-11-17] (ang.).
  7. B's recall Jordan Caron from Providence, Bourque Clears Waivers | NHL.com [online], bruins.nhl.com [dostęp 2017-11-17] (ang.).
  8. «Ак Барс» представляет своих новичков [online], www.ak-bars.ru [dostęp 2017-11-17].
  9. «Ак Барс» расстался с Бурком [online], www.ak-bars.ru [dostęp 2017-11-17].
  10. http://web.archive.org/web/20160416020444/http://ehcb.ch/de/aktuell-left/3204-chris-bourque-wechselt-zum-ehc-biel
  11. Hershey Bears Hockey [online], www.hersheybears.com [dostęp 2017-11-17] (ang.).
  12. [NEWS...] [online], twitter.com [dostęp 2018-01-07] (fr.).
  13. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2019-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-24)].
  14. EHC Red Bull München [online], www.redbullmuenchen.de [dostęp 2019-05-29] (niem.).
  15. Münchens Top-Scorer wechselt zum ERC | Profis | ERC Ingolstadt [online], erc-ingolstadt.de [dostęp 2021-05-19] (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]