Christian Lealiʻifano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christian Lealiʻifano
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Christian P. Lealiʻifano[1]

Pseudonim

Nu[2][3], Brus[3]

Data i miejsce urodzenia

24 września 1987
Auckland

Wzrost

179 cm[4]

Masa ciała

95 kg[4]

Rugby union
Pozycja

łącznik ataku,
środkowy

Kariera juniorska
Lata Zespół
–2006 Northern RUFC
Peter Lalor Secondary College
2006–2007 Brumbies
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
–2006 Northern RUFC
2006– Tuggeranong Vikings (klub)
2007 Canberra Vikings (ARC)[5] 8 (10)
2007– Brumbies (Super Rugby) 77 (420)
2010 Waikato (NPC)[6] 15 (15)
2014– Canberra Vikings (NRC) 3 (3)
Reprezentacja narodowa[b]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2004  Australia U-18 3 (9)
2005 Australia Australia U-18 A 2 (2)
2006  Australia U-19
2006  Australia U-21
2013–  Australia[1] 23 (150)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.)
2004  Australia U-18
2007  Australia
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 6 września 2014 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 21 września 2019 r.
Multimedia w Wikimedia Commons
Lealiʻifano w barwach Brumbies (2013)

Christian Lealiʻifano[a] (ur. 24 września 1987 w Auckland w Nowej Zelandii[1][4]) – australijski rugbysta samoańskiego pochodzenia występujący na pozycji łącznika ataku bądź środkowego ataku. Reprezentant Australii, uczestnik pucharu świata, mistrz świata do lat 19.

Początki[edytuj | edytuj kod]

Lealiʻifano urodził się w nowozelandzkim Auckland w samoańskiej rodzinie, jednak w wieku 7 lat przeniósł się do Melbourne w Australii[7]. Dorastając na przedmieściach[2][8], wkrótce dołączył do klubu rugby, Northern RUFC (Northcote Panthers)[9]. W zespole tym występował na kolejnych szczeblach wiekowych, począwszy od U-10[2], po drużynę seniorów[10]. W Melbourne uczęszczał do Peter Lalor Secondary College[11][12]. Na poziomie U-18 Christian był reprezentantem Wiktorii w międzystanowych mistrzostwach Australii. W 2005 roku w finałowym spotkaniu Wiktoria – Australia Zachodnia padł remis 12:12 (Lealiʻifano zdobył podwyższenie), a tytuł mistrzowski drugiej dywizji przypadł obu drużynom[13].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Po przyjeździe do Canberry w 2006 roku związał się z miejscowym klubem Tuggeranong Vikings[14], z którym wywalczył mistrzostwo stanu[3]. Dołączył również do akademii Brumbies[15].

W roku 2007 Lealiʻifano podpisał z Brumbies tzw. rookie contract („kontrakt młodzieżowy”)[16], dzięki czemu był uprawniony do udziału w rozgrywkach Super 14[17]. I choć w sezonie 2007 nie zadebiutował w tych elitarnych zawodach, przez jego drugą część bronił barw Canberra Vikings w Australian Rugby Championship[4], dwukrotnie zdobywając wyróżnienie dla najlepszego gracza meczu[3].

Przed kolejnym sezonem podpisał pierwszy profesjonalny kontrakt[16][18] i już podczas lutowej inauguracji rozgrywek, kiedy to zespół z Canberry mierzył się z nowozelandzkimi Crusaders, zadebiutował w Super 14[4]. W swoim pierwszym sezonie Lealiʻifano wystąpił we wszystkich meczach swojej drużyny[4]. Uznano go wówczas za zawodnika, który w ciągu sezonu w drużynie poczynił największe postępy[4].

Wysoką formę młody łącznik ataku kontynuował również w sezonie 2009 (na uwagę zasługuje chociażby rozstrzygający o zwycięstwie drop goal z ostatniej minuty pojedynku z Highlanders)[3], jednak przygoda Lealiʻifano z Super 14 zakończyła się wówczas już w 10. kolejce. Wtedy to Brumbies podejmowali Bulls, a Christian w samej końcówce spotkania zdobył przyłożenie, które po podwyższeniu dało Australijczykom jednopunktowe zwycięstwo[19]. Po meczu okazało się jednak, że zawodnik uszkodził mięśnie uda, który to uraz wykluczył go z pozostałej części sezonu Super 14[4][20] (ostatecznie ekipa z Canberry zajęła w lidze 7. miejsce)[21]. We wrześniu, po wyleczeniu kontuzji, wziął udział w decydujących spotkaniach swojego lokalnego klubu Tuggeranong Vikings, któremu wydatnie pomógł w zdobyciu mistrzostwa Australijskiego Terytorium Stołecznego i południowej Nowej Południowej Walii[22][23] (został wybrany najlepszym zawodnikiem finału)[3].

Sezon 2010 w wykonaniu łącznika ataku Brumbies wyglądał bliźniaczo podobnie do poprzedniego. Po rozegraniu zaledwie sześciu spotkań[24] Lealiʻifano uszkodził więzadło krzyżowe tylne w kolanie[4][25]. Niemniej w drugiej części roku, po pomyślnie zakończonej rehabilitacji, podpisał kontrakt z drużyną Waikato Rugby Union występującą w National Provincial Championship, mistrzostwach Nowej Zelandii[4][25][26]. Zespół z Waikato dotarł do wielkiego finału, gdzie jednak uległ ekipie Canterbury[8].

W kolejnym roku do drużyny Brumbies dołączył Matt Giteau, co spowodowało przesunięcie Lealiʻifano, dotychczasowego łącznika ataku, na pozycję pierwszego środkowego (pozycja nr 12, inside centre). Na cztery kolejki przed końcem rozgrywek[24] doznał kolejnej kontuzji, tym razem stawu skokowego[4]. Uraz ten raz jeszcze oznaczał przedwczesny koniec zmagań w sezonie[27], w którym zespół ze stolicy Australii zajął rozczarowujące 13. miejsce na 15 startujących ekip[28].

Niemal na samym początku sezonu 2012 Lealiʻifano powierzono obowiązki podstawowego kopacza[29]. Wkrótce, na czas leczenia kontuzji przez Matta Toʻomuę, został z powrotem przesunięty na pozycję numer 10[4][30]. Z uwagi na wyróżniające występy[30] nominowany był do miana najlepszego australijskiego gracza Super Rugby. Prowadzenie w tym plebiscycie stracił na dwie kolejki przed końcem rozgrywek[4] i kilka miesięcy po odniesieniu ciężkiej kontuzji, która wykluczyła występy Christiana do końca rozgrywek[30][31]. W majowym meczu z Waratahs urodzony w Nowej Zelandii zawodnik złamał kostkę podczas próby szarżowania przeciwnika[4][32]. Uraz ten wymagał półrocznej rehabilitacji[30]. Mimo absencji swojego podstawowego zawodnika Brumbies zdołali zakończyć zmagania na drugim miejscu w australijskiej konferencji Super Rugby, które jednak nie dało awansu do fazy pucharowej rozgrywek (lepszy wynik osiągnął trzeci zespół grupy południowoafrykańskiej)[33]. W międzyczasie młodzieżowy reprezentant Australii przedłużył swój kontrakt z Brumbies o kolejne dwa lata[34]

W sezonie 2013 Lealiʻifano po raz pierwszy od kilku lat nie odniósł poważniejszego urazu. Efektem była dobra dyspozycja zarówno indywidualna, jak i zespołowa. Christian zakończył rozgrywki z wynikiem 233 zdobytych punktów (skuteczność kopów w sezonie: 79,2%), ustępując pod tym względem pola jedynie Morné Steynowi[4]. W wyjazdowym meczu sezonu zasadniczego z Bulls w 80. minucie skutecznie wykonał dający zwycięstwo rzut karny z odległości 41 metrów[35][36]. Co zaś tyczy się zespołu, Brumbies wygrali australijską grupę Super Rugby[37] i zapewnili sobie awans do fazy pucharowej. W meczu półfinałowym z Bulls Steyna Lealiʻifano zdobył 14 punktów i zapewnił swojej drużynie historyczną przepustkę do finału rozgrywek[4]. W nim nieznacznie ulegli obrońcom tytułu, Chiefs[4], zaś Christian zdobył wszystkie 22 punkty swojego zespołu (przyłożenie, podwyższenie i pięć rzutów karnych)[38]. Po zakończeniu rozgrywek wychowany w Melbourne zawodnik zasugerował, że po wygaśnięciu obowiązującego do 2014 roku kontraktu z Brumbies rozważy ewentualny powrót do stolicy Wiktorii, do zespołu Rebels[39], który od 2011 roku ma zagwarantowane miejsce w Super Rugby.

Pod koniec 2013 roku australijski środkowy musiał poddać się chirurgicznej korekcie zrekonstruowanego rok wcześniej stawu skokowego, co wymusiło kolejną, co najmniej trzymiesięczną przerwę w grze[40][41].

W maju 2014 roku Lealiʻifano przedłużył kontrakt z Brumbies o kolejne dwa lata[42]. Niewiele później został włączony do składu Canberra Vikings, zespołu reaktywowanego na potrzeby nowo powstałych rozgrywek National Rugby Championship[43]. W NRC zadebiutował już w pierwszej kolejce, w spotkaniu z Perth Spirit[44].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Lealiʻifano był uczestnikiem prowadzonego przez ARU programu rozwoju talentów (Talent Development Program)[45] oraz stypendystą Australian Institute of Sport[46].

W 2004 roku otrzymał powołanie do drużyny Australian Schoolboys, reprezentacji kraju składającej się z uczniów szkół średnich do lat 18. Przez kolejne dwa lata (2004–2005)[12] znajdował się w szerokim składzie zespołu narodowego[12]. Zadebiutował w meczu z rówieśnikami z Irlandii[47], a następnie zaliczył kolejne dwa spotkania podczas wyjazdu na Samoa[48] i do Nowej Zelandii[49][50].

W grudniu 2004 wraz z reprezentacją U-18 w rugby 7 Christian wziął udział w Igrzyskach Wspólnoty Narodów Młodzieży 2004[51][52]. Podczas tych zmagań niemający sobie równych Australijczycy zdobyli główną nagrodę, a sam Lealiʻifano pełnił funkcję wicekapitana[47].

Rok później trafił do drugiej reprezentacji juniorów (Australia A Schoolboys)[46], która m.in. zdołała pokonać pierwszy zespół U-18 Nowej Zelandii – w ostatniej minucie meczu zanotował na swoim koncie skuteczne podwyższenie, które w ostatecznym rozrachunku dało zwycięstwo 14:13[53]. Z zespołem Australian Schoolboys wziął również udział w tournée po Wyspach Brytyjskich, jednak brał udział jedynie w meczach sparingowych[54], w testmeczach (spotkaniach z innymi drużynami narodowymi) pełniąc rolę rezerwowego[55][56].

Młody zawodnik otrzymał również powołanie do dorosłej kadry siódemek na reprezentacyjny sezon 2005/2006, jednak nie było mu dane zadebiutować w narodowych barwach[3].

W kwietniu 2006 roku z reprezentacją U-19 zdobył złoty medal podczas rozgrywanych w Zjednoczonych Emiratach Arabskich mistrzostwach świata[32][57]. Dwa miesiące później Lealiʻifano znalazł się w składzie kadry do lat 21 na francuskie mistrzostwa świata, a tam Australijczycy zajęli czwarte miejsce[57][58].

W 2007 roku wraz z kadrą narodową w rugby 7, Australian Sevens, uczestniczył w turniejach London Sevens i Edinburgh Sevens[3].

W późniejszych latach kilkakrotnie Lealiʻifano był bliski debiutu w barwach Wallabies, pierwszej reprezentacji. Najbardziej prawdopodobny wydawał się on w 2012 roku, jednak wówczas szansę na powołanie zniweczyła poważna kontuzja kostki odniesiona na miesiąc przed meczami ze Szkocją i Walią[31]. W drugiej połowie 2012 roku, wobec absencji kilku zawodników mogących występować w kadrze na pozycji numer 10, pojawiły się pogłoski na temat ewentualnego wcześniejszego powrotu do gry Lealiʻifano, jednak sam zawodnik uciął te spekulacje, oświadczając, że jako cel nadrzędny stawia sobie powrót do pełnej sprawności i optymalnej dyspozycji[59].

Ostatecznie w czerwcu 2013 roku Lealiʻifano został 868. Wallaby[4], kiedy to wystąpił w pierwszym meczu z British and Irish Lions. Niemniej debiut Australijczyka samoańskiego pochodzenia nie był w pełni udany – w 42. sekundzie spotkania, po kontakcie z Jonathanem Daviesem, doznał wstrząśnienia mózgu, stracił przytomność i został zwieziony z boiska na noszach[4][60]. W pozostałych dwóch meczach z tym samym przeciwnikiem zagrał po 80 minut i osiągając stuprocentową skuteczność kopów, zdobył 22 punkty[4][61].

W roku 2013, wobec plagi kontuzji w zespole narodowym, został doraźnie „przekwalifikowany” na drugiego środkowego (nr 13, outside center)[62], na której to pozycji wystąpił w meczu ze Szkocją[63].

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Lealiʻifano urodził się w samoańskiej rodzinie[7] jako syn Tavity[32] i Mafy[2]. Mający na młodego zawodnika istotny wpływ[32][36] ojciec, Tavita, zmarł w 2006 roku na kilka dni przed jego wyjazdem na mistrzostwa świata U-19[32].

Christian jest jednym z ośmiora rodzeństwa[2]. Rok starszy brat Eneliko (znany też pod zdrobnieniem „Lix”) również jest rugbystą[9][64], w przeszłości był kapitanem klubu Tuggeranong Vikings[65].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Znaczna część mediów zapisuje nazwisko zawodnika z pominięciem samoańskiego znaku koma liliu, jako Lealiifano.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Christian Leali'ifano. ESPN Scrum. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Chip Le Grand: In the name of the father, rugby's Nu boy Christian Lealiifano kicks on. [w:] The Australian [on-line]. 2013-07-06. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-07)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h Lealiifano, Christian. Brumbies, 2011. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-15)]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Wallabies Player Profile. Christian Leali'ifano. Australian Rugby Union. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-07)]. (ang.).
  5. ↑ Lealiifano, Christian. Brumbies, 2007. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-21)]. (ang.).
  6. ↑ Waikato Players. Cap number. Waikato Rugby Union. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-07)]. (ang.).
  7. ↑ a b Bret Harris: Christian Lealiifano will take some time before signing a new contract. The Australian, 2012-02-17. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-07)]. (ang.).
  8. ↑ a b Christian Lealiifano. Brumbies. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-07)]. (ang.).
  9. ↑ a b Jon Tuxworth: Brother knows Christian's pain. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. 2012-05-19. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  10. ↑ Our successful 2013 season. Northern Rugby Union Football Club, 2013-10-04. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  11. ↑ Players with three or more „Caps” for the period 1973-2011. Australian Schools Rugby Union. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  12. ↑ a b c The nurseries of Australian Schoolboys' rugby. Australian Schools Rugby Union. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  13. ↑ Newsletter 2006. Australian Schools Rugby Union. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  14. ↑ Vikings View. Tuggeranong Vikings, 2006-08-21. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-08-21)]. (ang.).
  15. ↑ Lealiifano ready to take on the Highlanders. Brumbies, 2012-03-20. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  16. ↑ a b Lealiifano re-signs with ACT Brumbies. Titan Management, 2007-09-05. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  17. ↑ 2007 Squad. Brumbies, 2007. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  18. ↑ Lealiifano re-signs with CA Brumbies. Brumbies, 2007-08-28. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-28)]. (ang.).
  19. ↑ Brumbies win thriller with last-gasp try. stuff.co.nz, 2009-04-18. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  20. ↑ Andre Bosch: Lealiifano’s season is over. Sharks World, 2009-04-28. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  21. ↑ Full log : Vodacom Super 14 (2009). South African Rugby Union. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  22. ↑ Andrew Johnston: Vikings grand final bound. Tuggeranong Vikings, 2009-09. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-17)]. (ang.).
  23. ↑ Andrew Johnston: Vikings triumph in Grand Final classic. Tuggeranong Vikings, 2009-09. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-06)]. (ang.).
  24. ↑ a b Player statistics - Lealiifano Christian - club stats. It’s Rugby. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  25. ↑ a b Waikato sign Lealiifano for ITM Cup. Television New Zealand, 2010-05-29. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  26. ↑ Lealiifano joins Waikato. ESPN Scrum, 2010-05-29. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  27. ↑ Bret Harris: Matt Giteau expected to play at inside centre for the Brumbies. [w:] The Australian [on-line]. FOX Sports, 2010-03-22. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  28. ↑ Full log : Vodacom Super Rugby (2011). South African Rugby Union. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  29. ↑ Brumbies win thriller over Cheetahs at Canberra Stadium. [w:] The Australian [on-line]. 2012-03-10. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  30. ↑ a b c d Lealiifano out for six months. Brumbies, 2012-05-07. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  31. ↑ a b Lealiifano blow for Brumbies and Wallabies. ESPN Scrum, 2012-05-06. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  32. ↑ a b c d e Lealiifano primed for return. ESPN Scrum, 2013-06-18. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  33. ↑ Full log : Vodacom Super Rugby (2012). South African Rugby Union. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  34. ↑ Talented five re-sign with Brumbies Rugby. Brumbies, 2012-04-18. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  35. ↑ Lealiifano proves mettle in Brumbies win. ESPN Scrum, 2013-05-31. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  36. ↑ a b Dan Koch: Humble Brumby Lealiifano the ideal teammate. [w:] The Australian [on-line]. 2013-04-27. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  37. ↑ Full log : Vodacom Super Rugby (2013). South African Rugby Union. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  38. ↑ Match breakdown: Chiefs vs Brumbies. South African Rugby Union. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  39. ↑ Stathi Paxinos: Lealiifano's sweet return. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  40. ↑ Christian Leali'ifano faces three-month recovery. ESPN Scrum, 2013-12-13. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  41. ↑ Chris Dutton: ACT Brumbies star Christian Lealiifano to have ankle surgery. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. 2013-12-04. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  42. ↑ Lealiifano re-signs with UC Brumbies. Brumbies, 2014-05-11. [dostęp 2014-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-09)]. (ang.).
  43. ↑ Qantas Wallabies player alignments unveiled for 2014 Buildcorp National Rugby Championship. Australian Rugby Union, 2014-07-21. [dostęp 2014-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-09)]. (ang.).
  44. ↑ UC Vikings vs Perth Spirit. Fox Sports, 2014-08-23. [dostęp 2014-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-09)]. (ang.).
  45. ↑ Australian pathway to gold. Talent Develompent Progam. Australian Rugby Union, 2010. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  46. ↑ a b Sport snippets. „AIS Alumni News”. 10, s. 5, lato 200. Australian Sports Commission. ISSN 1448-3475. (ang.). 
  47. ↑ a b 2004 Annual Report. Australian Rugby Union, 2004. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
  48. ↑ Samoa and NZ Tour Match 2 - Test v Samoa. Australian Schools Rugby Union, 2004-11-28. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-03-20)]. (ang.).
  49. ↑ Test team to play NZ, Australian Schools Rugby Union, 8 października 2004 [dostęp 2014-01-08] [zarchiwizowane 2014-01-08] (ang.).
  50. ↑ Newsletter 2005. Australian Schools Rugby Union, 2005. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  51. ↑ Samoa v Australia. Match 3 Pool A. Bendigo 2004, 2004. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  52. ↑ On road to Rio. Australian Rugby Union, 2011-09-06. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  53. ↑ Australia A Schools beat New Zealand Schools. Australian Rugby Union, 2005-10-04. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-06)]. (ang.).
  54. ↑ UK-Ireland Tour Match 6. Australian Schools Rugby Union, 2005-12-14. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-02-06)]. (ang.).
  55. ↑ Big Welsh team too good for Australian Schoolboys. Australian Rugby Union, 2005-12-11. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-06)]. (ang.).
  56. ↑ UK-Ireland Tour - Match 8 - last game. Australian Schools Rugby Union, 2005-12-21. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-02-06)]. (ang.).
  57. ↑ a b 2006 Annual Report. Australian Rugby Union, 2006. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  58. ↑ Australia. [w:] Mistrzostwa Świata U-21 w Rugby Union Mężczyzn 2006 [on-line]. Międzynarodowa Rada Rugby. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-12)]. (ang.).
  59. ↑ Chris Dutton: Lealiifano in no hurry to join depleted Wallabies. [w:] The Canberra Times [on-line]. 2012-09-23. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  60. ↑ Christian Lealiifano ready to face Lions. ESPN Scrum, 2013-06-28. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  61. ↑ Wallabies bank on Lions-taming Lealiifano. ESPN Scrum, 2013-06-06. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  62. ↑ Jamie Pandaram: Christian Lealiifano hopes to emulate Stirling Mortlock in No. 13 jersey for Wallabies. [w:] The Courier-Mail [on-line]. 2013-11-22. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  63. ↑ Scotland (12) 15 - 21 (13) Australia (FT). ESPN Scrum, 2013-11-23. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  64. ↑ Eneliko ‘Lix’ Lealiifano. Tuggeranong Vikings. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
  65. ↑ Club captains. Tuggeranong Vikings. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
Skład reprezentacji Australii na Pucharze Świata 2019
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Christian_Lealiʻifano&oldid=71493903”