Christian Poncelet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christian Poncelet
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1928
Vouziers

Data i miejsce śmierci

11 września 2020
Remiremont

Przewodniczący Senatu Francji
Okres

od 1 października 1998
do 1 października 2008

Przynależność polityczna

Unia na rzecz Ruchu Ludowego

Poprzednik

René Monory

Następca

Gérard Larcher

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej

Christian Pocelet (ur. 24 marca 1928 w Vouziers, zm. 11 września 2020 w Remiremont[1]) – francuski polityk, parlamentarzysta krajowy i europejski, były przewodniczący Senatu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po studiach pracował w Postes, télégraphes et téléphones, francuskiej administracji zajmującej się pocztą i telekomunikacją.

W latach 1962–1972 zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym. Do niższej izby parlamentu został też wybrany w 1973. Zrezygnował z mandatu w związku ze sprawowaniem funkcji rządowych. W okresie od 1972 do 1977 pełnił funkcję sekretarza stanu w różnych resortach, odpowiadając m.in. za zatrudnienie, budżet i kontakty z parlamentem.

W 1977 po raz został wybrany na senatora z departamentu Wogezy. W latach 1976–2015 był przewodniczącym rady tego departamentu. Od 1979 do 1980 zasiadał w Parlamencie Europejskim[2]. Zajmował także stanowiska w administracji terytorialnej. Był zastępcą mera, a w latach 1983–2001 merem miasta Remiremont, a przez 15 lat (do początku lat 90.) radnym regionalnym Lotaryngii.

Od lat 60. był związany z kolejnymi ugrupowaniami gaullistowskimiUnią na rzecz Nowej Republiki i Unią Demokratów na rzecz Republiki. Po rozwiązaniu tej ostatniej działał w Zgromadzeniu na rzecz Republiki, w 2002 przystąpił do współtworzonej przez RPR Unii na rzecz Ruchu Ludowego.

W wyborach w 1986, 1995 i 2004 skutecznie ubiegał się o reelekcję do Senatu. 1 października 1998 wybrano go na urząd przewodniczącego wyższej izby francuskiego parlamentu. Stanowisko to zajmował do 1 października 2008. Wcześniej Christian Poncelet sam zadeklarował, że nie będzie ponownie ubiegał się o tę funkcję[3]. Mandat senatora wykonywał do 2014.

Odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2000)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]