Chromianka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Chromianka, mieszanina chromowa – mieszanina kwasu chromowego ze stężonym kwasem siarkowym. Otrzymywana przez rozpuszczenie dichromianu potasu lub sodu w kwasie siarkowym[1]. Skuteczny środek czyszczący do szkła laboratoryjnego zabrudzonego substancjami organicznymi i innymi związkami podatnymi na utlenianie. Ma bardzo silne własności utleniające i była niegdyś masowo stosowana w laboratoriach do mycia szkła. Obecnie chromianka jest stosowana rzadko ze względu na kłopotliwą utylizację odpadów zawierających związki chromu, a związki organiczne usuwa się ze szkła zazwyczaj za pomocą kąpieli w ługach (takich jak stężone roztwory NaOH lub KOH; roztwór izopropanolanu potasu w izopropanolu). Stosowanie chromianki jest niezalecane do mycia probówek NMR-owskich, gdyż pozostałości paramagnetycznych związków chromu na ściankach są trudne do usunięcia i zakłócają wykonanie widma[2].

Chromianka jest silnie żrąca (zwłaszcza gorąca), a związki chromu na stopniu utlenienia +VI są rakotwórcze.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Arthur Vogel: A text-book of practical organic chemistry. Longman, 1974, s. 53.
  2. Proper Cleaning Procedures for NMR Sample Tubes. Wilmad - LabGlass. [dostęp 2013-11-16].