Chrust (surowiec drzewny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Chrust – małowymiarowy sortyment drewna wchodzący w skład drobnicy użytkowej (chrust użytkowy) i drobnicy opałowej (chrust opałowy). W każdym wypadku jest to niekorowane drewno okrągłe osiągające w grubszym końcu nie więcej niż 7 cm średnicy, a zazwyczaj poniżej 5 cm średnicy. W typologii leśnej chrust użytkowy powstaje z całych młodych drzewek i okrzesanych grubszych gałęzi, podczas gdy pozostałe gałęzie zwane są gałęziami użytkowymi. Wśród drobnicy o różnym przeznaczeniu (na płyty pilśniowe, do wyrobu papieru, tyczki, kołki, pręty, stroisz itp.) wyróżnia się typowy chrust: faszynowy, brzozowy (hutniczy – stosowany przy walcowaniu blach oraz miotlarski)[1]. Chrust opałowy (gruby i cienki) wyrabia się podobnie jak użytkowy z całych młodych drzewek, i wierzchołków starszych i odróżnia od gałęzi opałowych. Układa się go w stosy (kupy chrustu), w których długość tzw. zwartej części (bez zwisających końców) nie powinna przekraczać 3 m[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Kiełbaska (red.): Mała Encyklopedia Leśna. Warszawa: Polskie Towarzystwo Leśne, 1991, s. 103. ISBN 83-01-00202-6.
  2. Marian Kiełbaska (red.): Mała Encyklopedia Leśna. Warszawa: Polskie Towarzystwo Leśne, 1991, s. 100. ISBN 83-01-00202-6.