Chrysler TV-8

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chrysler TV-8
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Chrysler

Typ pojazdu

czołg średni

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4

Dane techniczne
Silnik

silnik wysokoprężny Chrysler V-8 (300 KM)

Długość

8,9 m

Szerokość

3,4 m

Wysokość

2,9 m

Masa

25 000 kg

Dane operacyjne
Uzbrojenie
armata 90 mm T208
zdalnie sterowany karabin kalibru 12,7 mm
2 x sprzężone z lufą armaty karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

Chrysler TV-8 – niezrealizowany projekt amerykańskiego czołgu średniego przeznaczonego do działań podczas wojny atomowej, amfibii, zdolnego do transportu drogą powietrzną. Docelowo w pojazdach seryjnych czołg miał być napędzany miniaturowym reaktorem jądrowym.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Projekt czołgu powstał w pierwszej połowie lat 50. XX wieku kiedy to wizja kolejnej wojny, z masowym użyciem broni jądrowej wydawała się bardzo realna. W tym okresie w koncernie Chrysler powstało kilka projektów oraz makiet czołgów koncepcyjnych określanych wspólnym skrótem TV. Miały być to pojazdy z jednej strony zdolne do przetrwania na polu walki, na którym użycie broni jądrowej byłoby normą a z drugiej strony zdolne do podjęcia efektywnej walki. Koncepcja czołgu średniego TV-8 rozwijana była w latach 1950 - 1956. TV-8 charakteryzował się bardzo niezwykłą konstrukcją. Cała czteroosobowa załoga, uzbrojenie wraz z amunicją i napęd miały być umieszczone w ogromnej, dwuwarstwowej wieży o bardzo obłych kształtach. Kształt wieży z jednej strony miał ułatwić rykoszetowanie pocisków a z drugiej strony tworzyć jak najbardziej opływowy kształt, dający szanse na przetrwanie podmuchu powietrza wywołanego eksplozją jądrową. Dodatkowo ogromna wieża zapewniała maszynie pełną pływalność czołgu a jego niska masa zdolność do transportu drogą powietrzną. Demonstrator technologii miał być napędzany wysokoprężnym silnikiem Chrysler V-8 o mocy 300 KM umieszczonym w wieży, będącym generatorem prądu dla silników elektrycznych zainstalowanych w przedniej części gąsienicowego podwozia. W przypadku powstania wersji seryjnej, silnik wysokoprężny zostałby zastąpiony miniaturowym reaktorem jądrowym dostarczającym prąd silnikom elektrycznym. Projekt został w całości anulowany 23 kwietnia 1956 roku na etapie wybudowania pełnowymiarowej makiety.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bartłomiej Kucharski, Wiek nietypowych czołgów 2, „Historia Wojsko i Technika”, nr specjalny 2 (2017), s. 52–70, ISSN 2450-3495.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]