Ciężkowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ciężkowice
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Widok ogólny Ciężkowic ze Skałki z Krzyżem
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

tarnowski

Gmina

Ciężkowice

Prawa miejskie

1348

Burmistrz

Stanisław Kuropatwa

Powierzchnia

9,99[1] km²

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


2487[1]
249[1] os./km²

Strefa numeracyjna

+48 14

Kod pocztowy

33-190

Tablice rejestracyjne

KTA

Położenie na mapie gminy Ciężkowice
Mapa konturowa gminy Ciężkowice, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ciężkowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ciężkowice”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ciężkowice”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Ciężkowice”
Ziemia49°47′10″N 20°58′25″E/49,786111 20,973611
TERC (TERYT)

1216014

SIMC

0815239

Urząd miejski
ul. Tysiąclecia 19
33-190 Ciężkowice
Strona internetowa
BIP

Ciężkowicemiasto w Polsce położone w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ciężkowice.

Ciężkowice uzyskały lokację miejską w 1348 roku, zdegradowane w 1934 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1998 roku.

Zapisywane jako Cieszkowice były miastem królewskim starostwa bieckiego w powiecie bieckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Przez miasto przebiegają: droga wojewódzka nr 977 i linia kolejowa nr 96 ze stacją Bogoniowice-Ciężkowice.

Ze względu na zachowany średniowieczny układ urbanistyczny i zachowaną drewnianą zabudowę w obrębie rynku miasto włączono do Małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Ciężkowice są położone na Pogórzu Ciężkowickim nad rzeką Białą.

Miasto ma charakter rolniczo-turystyczny. Według danych z 30 czerwca 2012 liczyło 2501 mieszkańców[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Legendy głoszą, że założycielem Ciężkowic był Cieszko, stryj Mieszka I, wędrujący wraz ze swą drużyną przez Małopolskę. Zabłądziwszy kiedyś na polowaniu, wojowie natknęli się na uroczą krainę. Wielu z nich ziemie te spodobały się tak bardzo, że osiedlili się tam, na cześć wodza nazywając swą osadę Cieszkowicami.

Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1125 w postaci nazwy Cecouici w łacińskim tekście legata papieskiego Idziego z Tuskulum. Z dokumentu wynika, że wieś była własnością benedyktynów tynieckich. W innym dokumencie – bulli z 1229 r. – papież  Grzegorz IX także wymienia miejscowość jako przynależącą do dóbr opactwa w Tyńcu.

Osada została założona w 1288. Zezwolenie na lokację miasta wydał 29 lutego 1348 Kazimierz Wielki[3]. Miasto królewskie zostało założone na prawie magdeburskim pomiędzy 1339 i 1343 rokiem[4]. Zasadzenia miasta dokonali dwaj mieszczanie ze Starego Sącza – bracia Minard i Mikołaj.

Przez Ciężkowice przebiegały szlaki handlowe, prowadzące z Czech i Węgier do Krakowa. Miasto posiadało prawo do organizacji cotygodniowych targów. Handlowano głównie wyrobami tkackimi i rzemieślniczymi, solą oraz produktami rolniczymi, szczególnie szeroko znanym ciężkowickim nabiałem. Sprowadzano węgierskie wina oraz konie. Do dziś co środę na rynku ciężkowickim organizowany jest targ.

W XIV w. w Ciężkowicach istniał kościół pod wezwaniem św. Krzyża, założony przez benedyktynów, który potem wyburzono. W 1358 r. wybudowano kościół pod wezwaniem św. Andrzeja i założono parafię. Współczesny kościół, w stylu gotyku nadwiślańskiego, pochodzi z początku XX wieku.

W końcu XVI wieku były miastem królewskim starostwa bieckiego w powiecie bieckim województwa krakowskiego[5].

Ciężkowice straciły na wielkości i znaczeniu w okresie zaboru austriackiego, kiedy językiem urzędowym był niemiecki. Językiem niemieckim posługiwano się w szkołach. Wprowadzono wtedy trzy klasy nauczania:

  • do klasy elementarnej uczęszczali uczniowie w wieku 6–12 lat; uczyli się poznawania liter niemieckich, głoskowania i czytania oraz tłumaczenia poszczególnych wyrazów z języka niemieckiego na polski;
  • w klasie pierwszej (8–14 lat) obowiązywał mały katechizm w języku niemieckim i polskim, czytanie niemieckie i polskie, pisanie, rachowanie, ortografia, znajomość głównych części mowy, praktyczna nauka języka niemieckiego;
  • do klasy drugiej uczęszczały dzieci w wieku 10–16 lat; uczyły się religii, ewangelii, czytania niemieckiego i polskiego, kaligrafii, ortografii i gramatyki niemieckiej.

W początkowym okresie I wojny światowej w okolicach Ciężkowic toczyły się długotrwałe walki, najcięższe w grudniu 1914 r. oraz w pierwszych dniach maja 1915 r. w trakcie wielkiej bitwy pod Gorlicami. Pozostałością po nich jest pięć cmentarzy wojennych (nr 137, 138, 139, 140 i 141). W 1934 Ciężkowice pozbawione zostały praw miejskich (odzyskały je po 64 latach)[6].

W początkowym okresie okupacji hitlerowskiej od 3 października 1939 r. w mieście stacjonowała niemiecka 54 kompania strzelców krajowych (Landschützen) z okolic Stuttgartu, która z końcem marca 1940 r. została przeniesiona do Sanoka[7].

W następnych latach II wojny światowej w okolicach Ciężkowic działały jednostki Armii Krajowej.

W 2003 r. oddano do użytku halę sportową. W 2021 roku oddano do użytku park zdrojowy imienia burmistrza Zbigniewa Jurkiewicza, w którym stosowana jest hydroterapia według metody księdza Sebastiana Kneippa.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

W pobliżu znajduje się rezerwat przyrody Skamieniałe Miasto z licznymi ostańcami skalnymi.

Do najciekawszych obiektów należą:

Na przeciwnym, zachodnim brzegu rzeki Białej, w sąsiedniej Kąśnej Dolnej, znajduje się dworek Ignacego Jana Paderewskiego otoczony parkiem, gdzie odbywają się koncerty „Muzyczne Spotkania u Paderewskiego”. Artysta przyczynił się do rozwoju życia kulturalnego miasta, m.in. ufundował budynek, fortepian i książki dla założonego przy Rynku 15 Klubu Inteligencji Obywatelskiej[9].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Wodospad Czarownic.

Przez Ciężkowice przebiegają szlaki:

Demografia[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Ciężkowicami.

Liczba ludności[edytuj | edytuj kod]

  • 1900 - 1 856
  • 1910 - 2 014
  • 1925 - 1 934
  • 1933 - 2 079
  • 1950 - 1 811
  • 1960 - 1 908
  • 1970 - 1 936
  • 1978 - 2 035
  • 1988 - 2 183 [10]
  • 1998 - 2 478
  • 1999 - 2 366
  • 2000 - 2 337
  • 2001 - 2 367
  • 2002 - 2 369
  • 2003 - 2 400
  • 2004 - 2 407
  • 2005 - 2 387
  • 2006 - 2 389
  • 2007 - 2 421
  • 2008 - 2 395
  • 2009 - 2 393
  • 2010 - 2 387
  • 2011 - 2 493
  • 2012 - 2 480
  • 2013 - 2 483
  • 2014 - 2 496
  • 2015 - 2 485
  • 2016 - 2 454
  • 2017 - 2 470
  • 2018 - 2 469
  • 2019 - 2 479
  • 2020 - 2 447
  • 2021 - 2 444 [11]

Wykres zmian liczby ludności[edytuj | edytuj kod]

Piramida wieku mieszkańców[edytuj | edytuj kod]

  • Piramida wieku mieszkańców Ciężkowic w 2014 roku[12].


Sport[edytuj | edytuj kod]

W Ciężkowicach działają dwa kluby sportowe:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 30 czerwca [online], Główny Urząd Statystyczny, 16 października 2023 [dostęp 2024-01-10].
  2. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 30 VI 2012 r.
  3. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 26–27.
  4. Anna Berdecka, Nowe lokacje miast królewskich w Małopolsce w latach 1333–1370 : chronologia i rozmieszczenie, w: Przegląd Historyczny, T. 65 (1974), z. 4, tabela 1 po s. 617.
  5. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, s. 94.
  6. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. w sprawie zmiany granic, nazw i siedzib władz niektórych gmin oraz nadania statusu miasta niektórym miejscowościom w województwach: bielskim, olsztyńskim, piotrkowskim, rzeszowskim, tarnobrzeskim, tarnowskim i włocławskim. (Dz.U. z 1997 r. nr 130, poz. 847).
  7. Adam Bartosz: Pogórze i Łemkowszczyzna na zdjęciach niemieckiego żołnierza [w:] "Płaj. Almanach karpacki". T. 19, jesień 1999 ISBN 83-85258-21-3, s. 136-148
  8. Piotr Rutka, Mistrz Paderewski zasiadł przy fortepianie na ciężkowickim rynku [online], Pogórze24.pl, 4 maja 2018 [dostęp 2018-10-11] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-11].
  9. Encyklopedia Ciężkowic - Postacie [online], www.encyklopedia.ciezkowice.pl [dostęp 2022-08-13].
  10. Monografie - Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyńskiego, strona 561
  11. Ciężkowice w liczbach, - Polska w liczbach [dostęp 2019-04-07 liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  12. Ciężkowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  13. Klasa B 2022/2023, grupa: Tarnów IV [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-08-13].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]