Cicha Orlica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cicha Orlica
Tichá Orlice
Ilustracja
Cicha Orlica między Ústí nad Orlicí a Libchavami
Kontynent

Europa

Państwo

 Czechy

Rzeka
Długość 101,75 km
Średni przepływ

1,5 m³/s przy ujściu

Źródło
Miejsce Hanušovická vrchovina
u podnóża Jerzabu (czes. Jeřábu)
Wysokość

760 m n.p.m.

Współrzędne

50°03′05″N 16°47′59″E/50,051389 16,799722

Ujście
Recypient Orlica
Miejsce

w okolicy Albrechtic nad Orlicí

Wysokość

246 m n.p.m.

Współrzędne

50°08′04″N 16°04′09″E/50,134444 16,069167

Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”

Cicha Orlica (czes. Tichá Orlice) – rzeka w Czechach, w Sudetach, lewy dopływ Orlicy w dorzeczu Łaby, w zlewisku Morza Północnego.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Cicha Orlica w Chocni

Źródło rzeki znajduje się na czesko-morawskiej granicy u północno-zachodniego podnóża Jerzabu (czes. Jeřábu, na wysokości ok. 760 m n.p.m.) w Hanušovicke vrchovinie. Płynie na zachód przez Górne Orlice (czes. Horní Orlice), Dolne Orlice (czes. Dolní Orlice), skręca na północny zachód, mijając od południowego zachodu Králíky, z powrotem skręca na zachód, przyjmuje z prawej strony Lipkovský potok, płynie przez Lichkov do Mladkova. W Mladkovie skręca na południe. Mija Těchonín i Jablonné nad Orlicí, oddzielając masyw Bukovohorske hornatiny od Mladkovske vrchoviny w czeskiej części Gór Orlickich oraz od Žamberske pahorkatiny na Pogórzu Orlickim (czes. Podorlická pahorkatina). Oddziela najwyższą górę w Bukowogórskiej Wysoczyźnie (czes. Bukovohorska Hornatina) Suchy Wierch (czes. Suchý Vrch) od właściwego grzbietu Gór Orlickich. Przebiegała tędy historyczna ziemska granica pomiędzy Czechami i Morawami. Odcinek w okolicy Jablonné nad Orlicí ma większe katarakty z falami, koryto rzeki jest kamieniste. Z lewej strony przyjmuje Těchonínský potok, Černovický potok, Jamnenský potok, Orličský potok, Čenkovičkę i Čermną. Z Jablonného nad Orlicí do Chocně rzeka pomału spływa na północny zachód, przez głęboką, zalesioną i miejscami rozszerzającą się dolinę. Koryto rzeki jest, miejscami, kamieniste. Rzeka płynie przez Verměřovice i Letohrad, gdzie wpada doń z prawej Lukavický potok. W Letohradzie znów skręca na południowy zachód i wpływa na obszar Płyty Orlickiej (czes. Orlická tabule). Płynie przez miejscowości: Červená, Dolní Dobrouč, Lanšperk, Černovír, Dolní Libchavy, Ústí nad Orlicí. Z lewej strony wpada Dobroučka, a z prawej Libchavský potok. W Ústí nad Orlicí z lewej strony wpływa doń lewy dopływ Třebovka, a sama Cicha Orlica płynie odtąd na zachód krętą i przeważnie głęboko wciętą doliną. Mija Brandýs nad Orlicí i Choceň. Za tym ostatnim miastem rzeka wypływa z gór, zmienia kierunek na północno-zachodni, jej dolina rozszerza się, a ona sama płynie szeroką równiną wśród łąk. Rzeka tworzy wiele zakrętów, a dno rzeki zmienia się z kamienistego w gliniaste i piaszczyste koryto. Miejscami występują przybrzeżne plaże zalecane do kąpania i opalania się. Mija kilka mniejszych wsi i przysiółków, miasteczko Borohrádek i na wysokości miejscowości Albrechtice nad Orlicí łączy się z Dziką Orlicą (czes. Divoká Orlice) w drugą co do wielkości rzekę wschodnich Czech – Orlicę (czes. Orlice).

Parametry[edytuj | edytuj kod]

Szerokość koryta wynosi od 5 m w górnym odcinku do 10 m w dolnym odcinku. Średnia prędkość nurtu wynosi 6 km/h. Rzeka przy wysokich stanach wody, na odcinku w okolicy Lichkova jest niespokojna, dolna część biegu rzeki tworzy meandry.

Plany[edytuj | edytuj kod]

W nadchodzących latach planowane jest wyprostowanie biegnącej wzdłuż rzeki jednej z najstarszych w Czechach linii kolejowej Kolín – Česká Třebová, która po modernizacji ma przebiegać planowanymi do realizacji tunelami[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Králický Sněźník. Turistická mapa 1:50 000, Klub českých turistů, Praha, 1 wyd., 1994-97, ISBN 80-85499-44-4
  • Orlické hory. Turistická mapa 1:50 000, Klub českých turistů, Praha, 1 wyd., 1992, aktualizovaný dotisk, 1997, ISBN 80-85499-03-7
  • Českomoravské mezihoří – Českotřebovsko. Turistická mapa 1:50 000, Klub českých turistů, Praha, 2 wyd., 1999, ISBN 80-85999-41-2
  • Vysokomýtsko a Skutečsko. Turistická mapa 1:50 000, Klub českých turistů, Praha, 1 wyd., 1995-98, ISBN 80-85499-49-5
  • Podorlicko a okolí Babiččina údolí. Turistická mapa 1:50 000, Klub českých turistů, Praha, 1 wyd., 1994, aktualizovaný dotisk, 1997, ISBN 80-85499-65-7