Ciechocin (województwo kujawsko-pomorskie)
53°03′24″N 18°55′30″E/53,056667 18,925000
 |
Ten artykuł należy dopracować |
| wieś | |
 Kościół parafialny rzymskokatolicki św. Małgorzaty, z XIV wieku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
816[2] |
| Strefa numeracyjna |
56 |
| Kod pocztowy |
87-408[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CGD |
| SIMC |
0842271 |
Położenie na mapie gminy Ciechocin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu golubsko-dobrzyńskiego  | |
| 53°03′24″N 18°55′30″E/53,056667 18,925000[1]
| |
Ciechocin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Ciechocin.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ciechocin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Ciechocin.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Etymologia nazwy[edytuj | edytuj kod]
„Ciechocin” pojawia się po raz pierwszy w historii Polski w 1250 roku jako Chechocim lub Ciechocin. Jest to forma dzierżawcza od imienia Piechota (osada Piechoty, prawdopodobnie pierwszy zasadźca lub zarządca wsi). W 1259 roku pojawia się nazwa Czechocino lub Ciechocin, w 1564 roku Cechocino, a dopiero w 1784 roku Ciechocin. Interesujące jest, że od tej nazwy utworzono słowo Ciechocinek jako młodszą wersję już istniejącej osady[4].
Zarys historii[edytuj | edytuj kod]
Ciechocin to gmina o historii sięgającej czasów średniowiecza. Pierwsza wzmianka o Ciechocinie pochodzi z 1242 roku, kiedy wieś została nadana biskupowi włocławskiemu. W czasach średniowiecznych wzniesiono tu zamek książąt kujawskich, który z czasem stał się własnością biskupów. Był to prosty, murowany dwór obronny, zbudowany na planie zbliżonym do kwadratu. Budowla nie miała ozdób, poza dwoma kamieniami z herbami. W latach 1331–1343 obszar gminy znajdował się w rękach Zakonu Krzyżackiego. Następnie, na mocy postanowień pokoju kaliskiego, Kazimierzowi Wielkiemu udało się w 1343 roku odzyskać Ciechocin wraz z Ziemią Dobrzyńską. W 1392 roku tereny te zostały zastawione przez Władysława Opolczyka Krzyżakom, w związku z czym ponownie znalazły się w ich rękach, by po pokoju w Raciążku w 1405 roku ponownie wrócić w granice Polski. To właśnie na zamku w Ciechocinie, 24 września 1410 roku król Władysław Jagiełło rozpuścił do domu swoje wojsko po zwycięskiej wojnie z Krzyżakami. W październiku 1410 roku na zamku biskupa włocławskiego schronił się przed pogonią krzyżacką rycerz Mikołaj z Ryńska[5].
Kolejne lata to czas rozkwitu, dzięki licznym przywilejom i swobodom, jaki mieszkańcom Golubia nadał Kazimierz Jagiellończyk. Zniesienia podatków i ceł przyczyniło się do rozwoju handlu. W latach 1655–1657 Ciechocin znajdował się w posiadaniu Szwedów. Niedługo później, w 1709 roku tereny dotknęła epidemia dżumy, która trwała do roku 1710. W czasach zaborów Ciechocin był wsią graniczną. Na Drwęcy przebiegała granica zaboru pruskiego i rosyjskiego, a między Ciechocinem a Elgiszewem istniało połączenie promowe. Dopiero po odzyskaniu niepodległości został zbudowany most łączący obie wsie. Po wybuchu II wojny światowej, na mocy dekretu Hitlera z 8 października 1939, Ciechocin został wcielony do Rzeszy. Zakończenie okupacji niemieckiej nastało wraz z wkroczeniem Armii Czerwonej 23 stycznia 1945.
Od 1994 w miejscowości działa firma Żywność Ekologiczna Bio Food.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Kościół parafialny rzymskokatolicki św. Małgorzaty z XIV w., dwukrotnie przebudowany około XVIII w. (zakrystia i kruchta) i w 4 ćwierci XIX w., z dwiema granitowymi kropielnicami z okresu średniowiecza i z ostrołukowym portalem. Jest to obiekt o skromnych cechach gotyckich zatartych podczas przebudowy, nr A/261 z 04.07.1980
- Dwór, w miejscu dawnej wieży obronnej z XIV wieku, należący do XVIII wieku do biskupów włocławskich. Przebudowany w 1756 roku przez biskupa włocławskiego Antoniego Sebastiana Dembowskiego co upamiętnia kamienny rokokowy kartusz z herbem Jelita. Budynek w wyniku remontów pozbawiony jest obecnie cech stylowych[6]
- plebania murowana z początku XX wieku
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 816 mieszkańców[2]. Jest największą miejscowością gminy Ciechocin.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 17272
- ↑ a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 167 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Stanisław Rospond, Słownik etymologiczny miast i wsi gmin PRL, Wrocław-Warszawa 1984, s. 57; Nazwy miejscowe Polski. Historia, pochodzenie i zmiany, pod red. K. Rymuta, t. 2, Kraków 1997, s. 123.
- ↑ Marian Bartkowiak „Towarzystwo Jaszczurcze”, [w:] Roczniki Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Toruń 1948, s. 22–23.
- ↑ Gmina Ciechocin.
