Cielec
50°39′18″N 18°53′46″E/50,655000 18,896111| osada leśna | |
 Budynek dawnej leśniczówki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
(+34) 35 |
| Kod pocztowy |
42-283[2] |
| SIMC |
0132204 |
Położenie na mapie gminy Boronów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lublinieckiego  | |
| 50°39′18″N 18°53′46″E/50,655000 18,896111[1]
| |
Cielec (niem. Czielitz[3]) – osada leśna w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Boronów, obecnie niezamieszkana.
Osada położony jest w południowej części gminy Boronów, na jej terenie znajduje się pomnikowa lipa oraz budynek dawnej gajówki.
Nazwa miejscowa Cielec wywodzi się od nazwiska.
Historia miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Do lat 90. XX wieku na terenie przysiółka znajdowało się leśnictwo. W XIX wieku teren ten był zamieszkany przez kilka rodzin, pełniących najprawdopodobniej funkcje robotników leśnych. Znajdował się też w pobliżu przysiółka tzw. zameczek cielecki, neogotycki pałacyk należący do rezydującego w pobliskim Koszęcinie rodu Hohenlohe Ingelfingen. Po II wojnie światowej zameczek został rozebrany.
W lasach graniczących z Cielcem książęta z rodu Hohenlohe Ingelfingen hodowali daniele.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 17362
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 167 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Damian Gołąbek: Szkice z dziejów Boronowa i okolicy. Wyd. II. Boronów: Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Boronowskiej, 2008, s. 67-68, 75. ISBN 978-83-927784-0-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Cielec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 685.
