Claude Louis François Régnier de Guerchy
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ambasador Francji w Wielkiej Brytanii | |
| Okres |
od 1763 |
Claude Louis François Régnier de Guerchy, hrabia de Guerchy, markiz de Nangis, baron de la Guierche (ur. 1 sierpnia 1715 i zm. 17 września 1767 w Paryżu).
Pochodził ze starej rodziny Burgundzkiej. Jego ojcem był Louis de Régnier, markiz de Guerchy, hrabia de Druy, a matką Jeanne-Louise de Marion de Druy. W roku 1740 Claude Louis François poślubił Gabrielle-Lydie d’Harcourt, trzecią córkę marszałka d’Harcourt.
Był przede wszystkim oficerem piechoty. W służbie od roku 1729, początkowo służył w królewskich muszkieterach 1730 pod markizem Guerchy swym ojcem.
Wyróżnił się w walkach w Italii (1733–1734), nad Renem (1735), w Bawarii (1741), Flandrii (1741–1747), Holandii (1748) i Niemczech (1757–1760). Bohater spod Fontenoy i Minden, Voltaire dedykował mu swój poemat: Poème de Fontenoy.
Gdy tylko Louis-Jules Mancini-Mazarini podpisał pokój paryski (1763), de Guerchy został skierowany na ambasadę w Londynie. Nie był to łatwy okres. Trwały spory o demontaż portu wojennego Dunkierka, o Nową Fundlandię i Falklandy. Wiele problemów sprawiał mu też minister francuski w Londynie, chevalier d’Éon (Sekret króla), tajny agent Ludwik XV w Londynie, który przebrany za kobietę zbierał tajne informacje.
De Guerchy polecił by Pierre-Henri de Treyssac de Vergy skompromitował i zdemaskował szpiega utrudniającego mu pracę. De Treyssac odnalazł go, lecz d'Eon, udając obrażonego "fałszywym" posądzeniem go o szpiegostwo, wyzwał go na pojedynek. Sytuacje uratował George Montagu-Dunk, 2. hrabia Halifaksu i do pojedynku nie doszło. Nadal nie zdemaskowany d’Éon pozostał w Londynie szpiegując. Guerchy wytoczył mu więc proces o kompetencje, niestety d’Éon proces wygrał. Zmęczony Guerchy poprosił króla o dymisję z ambasady londyńskiej. Król przyjął ją 20 lipca 1767 roku.
Nie był to koniec kłopotów. Pierre-Henri de Treyssac de Vergy zwrócił się przeciw niemu pisząc poemat heroikomiczny La Guerchiade, w którym ośmieszone zostały działania, które podejmował ambasador i jego przełożony César Gabriel de Choiseul-Praslin. De Vergy zaszantażował Guerchy’ego o znaczna sumę. Szantaż nie powiódł się tylko dlatego, że Guerchy zmarł jeszcze w 1767 roku. Poematu w końcu nie wydano.
Claude Louis François Régnier de Guerchy miał się czego obawiać, ponieważ będąc w Anglii trudnił się kontrabandą na wielką skalę, czego Anglicy mu nie wybaczyli.
Bibliografia i źródła[edytuj | edytuj kod]
- Émile Boutaric, Correspondance secrète inédite de Louis XV sur la politique étrangère avec le comte de Broglie, Tercier, etc., et autres documents relatifs au Ministère secret publiés d'après les originaux conservés aux Archives de l'Empire, Paris 1866, 2 vol. in-8°.
- Pierre Coquelle, Le comte de Guerchy, ambassadeur de France à Londres (1763-1767), Paris, Picard et fils, 1908, 44 p.
- Frédéric Gaillardet, Mémoires sur la Chevalière d'Eon, avec son portrait d'après Latour : la vérité sur les mystères de sa vie d'après des documents authentiques suivis de douze lettres inédites de Beaumarchais, Paris, Dentu, 1866, 2 vol.
- Octave Homberg et Fernand Jousselin, Un Aventurier au XVIIIe siècle. Le Chevalier d'Eon (1728-1810); Paris, Plon-Nourrit et Cie, 1904, 312 p.
- Louis-Gabriel Michaud (ed.), Biographie universelle ancienne et moderne, t. XXI, Leipzig, 1856.
- Paul Vaucher, Recueil des instructions aux ambassadeurs et ministres de France depuis le traité de Westphalie jusqu’à la Révolution française, t. III (Angleterre), Paris, CNRS, 1965, 583 p.