Clostridium perfringens
 Mikrofotografia laseczek Clostridium perfringens. | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
C. perfringens |
| Nazwa systematyczna | |
| Clostridium perfringens Veillon & Zuber 1898 Hauduroy et al. 1937 | |
Laseczka zgorzeli gazowej (łac. Clostridium perfringens, syn. Clostridium welchii) jest Gram-dodatnią, beztlenową laseczką, wytwarzającą endospory należącą do rodzaju Clostridium[1]. Rezerwuarem C. perfringens jest przewód pokarmowy koniowatych[2] C. perfringens jest dość rozpowszechniona w środowisku za sprawą rozpowszechnienia koni i może być odnaleziona jako składnik kompostu, osadu dennego, układu pokarmowego człowieka (flora fizjologiczna) i innych kręgowców, a także u owadów oraz w glebie.Jej występowanie jest wskaźnikiem zanieczyszczenia wód i gleby fekaliami[3].
Chorobotwórczość[edytuj | edytuj kod]
C. perfringens jest głównym czynnikiem etiologicznym choroby zwanej zgorzelą gazową (łac. gangraena gaseosa). Jest to martwica mięśni lub tkanki łącznej z wytworzeniem gazu. Nieleczona prowadzi do śmierci spowodowanej toksemią i wstrząsem.
Czynniki zjadliwości[edytuj | edytuj kod]
C. perfringens wytwarza 14 toksyn, które zostały oznaczone kolejnymi literami alfabetu greckiego. Cztery spośród nich: α, β, ε i ι to toksyny letalne. Główną rolę odgrywa toksyna α (fosfolipaza C), która powoduje lizę erytrocytów, leukocytów, płytek krwi i komórek śródbłonka, co wpływa na zwiększenie przepuszczalności naczyń krwionośnych.
Inwazyjność wynika z bogatego zestawu enzymów: kolagenazie, proteinazom, hemolizynom, hialuronidazie, deoksyrybonukleazie oraz neuraminidazie.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ryan KJ; Ray CG, Sherris Medical Microbiology, 4th ed., McGraw Hill 2004, ISBN 0-8385-8529-9
- ↑ Zbigniew Anusz: Mikrobiologia i parazytologia lekarska. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa, 1986. ISBN 83-200-0686-4.
- ↑ Witold Mizerski (red.), Słownik bakterii: ciekawych, pożytecznych, groźnych, Beata Bednarczuk, Magdalena Kawalec., Warszawa: Adamantan, 2008, s. 74, ISBN 978-83-7350-076-1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Anusz: Mikrobiologia i parazytologia lekarska. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa, 1986. ISBN 83-200-0686-4.
- Eligia Szewczyk: Diagnostyka mikrobiologiczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14473-4.