Cmentarz rzymskokatolicki w Dyneburgu
55°53′N 26°32′E/55,883333 26,533333 kaplica cmentarzna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. 18 listopada |
| Typ cmentarza |
wyznaniowy |
| Wyznanie | |
| Stan cmentarza |
zamknięty |
| Powierzchnia cmentarza |
12 ha |
| Data otwarcia | |
| Data likwidacji | |
Położenie na mapie Łotwy  | |
| 55°53′N 26°32′E/55,883333 26,533333
| |
Cmentarz rzymskokatolicki w Dyneburgu (łot. Daugavpils katoļu kapi) – cmentarz katolicki położony w Dyneburgu o dużym znaczeniu dla łatgalskich Polaków.
Cmentarz usytuowany jest 5 km od centrum miasta na lewo od szosy prowadzącej do Petersburga przy ulicy 18 Listopada (łot. 18. novembra ielā). Otaczają go lasy oraz inne nekropolie (luterańska, komunalna, wojskowa). Ma kształt czworokąta i liczy 12 ha.
Został uroczyście otwarty przez władze miasta 16 października 1878 i poświęcony przez ks. Józefa Jałowieckiego (1817-1885)[1], proboszcza kościoła w Krasławiu. W 1970 cmentarz zamknięto dla pochówków.
Nekropolią opiekują się dwie parafie rzymskokatolickie w Dyneburgu: pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny oraz pw. Św. Piotra w okowach.
Na cmentarzu znajduje się drewniana kaplica z dzwonnicą postawiona w 1883 ku czci Matki Boskiej.
Na terenie nekropolii pochowani są Polacy zasłużeni dla Łatgalii i łotewskiej Polonii.
Pochowani na cmentarzu[edytuj | edytuj kod]
- Jan Mączyński (1885–1939) – dyrektor Gimnazjum Polskiego w Dyneburgu w latach 1921–1934, nauczyciel geografii i astronomii
- Jadwiga Bażyk – nauczycielka, w latach 1945–1948 wicedyrektor ostatniej szkoły polskiej w Dyneburgu
- Bolesław Ławrynowicz (1892–1971) – ksiądz rzymskokatolicki, działacz Polonii łotewskiej w dwudziestoleciu międzywojennym
- Stanisław Syrewicz – prawnik, pierwszy kier. konsulatu RP w Dyneburgu
- Jan Wierzbicki (1888–1946) – wiceprzewodniczący Rady Miejskiej Dyneburga od 1922, poseł na Sejm Łotwy (1922–1934).
Na cmentarzu została pochowana również Valerija Seile (1891–1970) – łotewska nauczycielka i działaczka oświatowa, polityk, poseł na Sejm (1920–1925) i minister edukacji Łotwy.
Umieszczono tu tablicę pamiątkową ku pamięci hrabiego Leona Platera.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- "Nekropolie polskie na Łotwie (część pierwsza)", Ryga 1996
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Józef Jałowiecki (1817–1885). Misjonarz i korespondent z Inflant Polskich - Zapiski Historyczne - Volume 77, Issue 3 (2012) - CEJSH - Yadda [online], icm.edu.pl [dostęp 2021-07-01].