Cmentarz wojenny nr 143 – Ostrusza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz wojenny nr 143 – Ostrusza
Obiekt zabytkowy nr rej. A-422 z 22.09.1998
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Ostrusza

Typ cmentarza

wojenny

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

1048

Liczba pochówków

331

Liczba grobów

14+92

Data otwarcia

1915–1916

Architekt

Jan Szczepkowski

Położenie na mapie gminy Ciężkowice
Mapa konturowa gminy Ciężkowice, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 143 – Ostrusza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 143 – Ostrusza”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 143 – Ostrusza”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 143 – Ostrusza”
Ziemia49°46′06,0″N 21°00′47,4″E/49,768333 21,013167

Cmentarz wojenny nr 143 w Ostruszy – cmentarz z I wojny światowej, znajdujący się we wsi Ostrusza w powiecie tarnowskim, w gminie Ciężkowice. Jeden z ponad 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W IV okręgu Łużna cmentarzy tych jest 27[1].

Krzyż centralny
Wejście na cmentarz
Stela z triadą krzyży na mogile żołnierzy rosyjskich
Fragment cmentarza

Opis cmentarza[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz znajduje się na przy drodze z Ciężkowic przez Ostruszę do Turzy[2]. Jest to średniej wielkości cmentarz, zbudowany na planie prostokąta na stoku opadającym na południowa stronę. Z trzech stron otoczony jest solidnym kamiennym murem nakrytym betonowym daszkiem. Od strony drogi ogrodzenie tworzą murowane z kamienia słupki, pomiędzy którymi zawieszono drewniane segmenty ogrodzeniowe typu balustrada. Wejście od szosy po schodkach i przez dwuskrzydłowe wrota wykonane z grubych drewnianych belek. Stanowią one zamknięcie murowanej z kamieni bramy z łukiem między słupkami. Na wprost bramy, na środku cmentarza znajduje się drewniany krzyż osadzony na murowanym z kamieni cokole. Mogiły żołnierzy umieszczone w sześciu rzędach równoległych do dłuższego boku cmentarza. Na mogiłach stele dwóch rodzajów[3][1]:

  • na mogiłach żołnierzy armii austro-węgierskiej i niemieckiej są to betonowe stele z płytką wnęką, w której zamontowano żeliwne tablice inskrypcyjne z nazwiskami żołnierzy i wytłoczonym elementem ozdobnym,
  • na mogiłach żołnierzy rosyjskich są to osadzone na betonowym cokole krzyże. Są dwóch rodzajów: z pojedynczymi krzyżami, lub triady z trzema krzyżami.

Rudolf Broch i Hans Hauptmann, autorzy monumentalnej monografii o zachodniogalicyjskich cmentarzach I wojny światowej tak opisują ten cmentarz: „.. korzystne umiejscowienie przydrożnego cmentarza na znacznej skarpie, wzmacnia jego wymowę, a myślącemu artyście podsuwa gotowe rozwiązanie zadania. Jest tak, jak gdyby sama ziemia wyniosła to miejsce pamięci zasłużonych bohaterów ponad przeciętność codzienności, aby nań kierować wszystkie spojrzenia i na każdym przechodniu wymuszać świadomość jego obowiązku wdzięczności i czci wobec tych, którzy ocalili ojczyznę[4].

Polegli[edytuj | edytuj kod]

Na cmentarzu w 14 grobach zbiorowych i 92 pojedynczych pochowanych jest łącznie 331 żołnierzy, w tym[1]:

  • 226 żołnierzy armii rosyjskiej
  • 96 żołnierzy armii niemieckiej
  • 9 żołnierzy armii austro-węgierskiej

Wszyscy ci żołnierze zginęli 2 maja 1915 r. w czasie wielkiej ofensywy sprzymierzonych wojsk austro-węgierskich i niemieckich, zwanej bitwą pod Gorlicami. Wśród pochowanych jest 11 podoficerów, 3 chorążych, 2 oficerów. Wśród poległych są także żołnierze polskiej narodowości. W tym miejscu walka toczyła się bezpośrednio wzdłuż linii potoku Ostruszanka. Żołnierze rosyjscy dwukrotnie odparli atak, nim ostatecznie zostali pokonani[3].

Losy cmentarza[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie ranga cmentarzy w świadomości społeczeństwa i ówczesnych władz zmalała, nie dbano o nie i ulegały w naturalny sposób niszczeniu przez czynniki pogody i roślinność. Dopiero od lat 90. zaczęto bardziej dbać o cmentarze z I wojny światowej[1]. Cmentarz nr 143 został w 2005 r. poddany generalnemu remontowi, w czasie którego m.in. uzupełniono brakujące tablice żeliwne na stelach[3]. Zadbano przy tym o zachowanie wyglądu cmentarza zgodnego z dokumentalnymi planami[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Roman Frodyma: Galicyjskie cmentarze wojenne. Tom I. Beskid Niski i Pogórze. Warszawa: Rewasz, 1995. ISBN 83-85557-20-2.
  2. Pogórze Ciężkowickie. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2005. ISBN 83-89165-37-6.
  3. a b c Encyklopedia Ciężkowic. [dostęp 2015-05-15].
  4. a b Cmentarz wojenny nr 143 Ostrusza. [dostęp 2005-05-15].