Commandos: Zadania specjalne

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Commandos: Zadania specjalne
Commandos: Beyond the Call of Duty
Producent

Pyro Studios

Wydawca

Eidos Interactive
Kalypso Media Digital (wersja elektroniczna)[1]

Dystrybutor

PL: Mirage Media[2]

Seria gier

Commandos

Projektant

Gonzalo Suárez

Główny programista

Jon Beltrán De Heredia Olazábal

Kompozytor

Mateo Pascual

Data wydania
Gatunek

RTS

Tryby gry

jedno- i wieloosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Teen[9]
USK: 16[10]
OFLC: M[11]

Wymagania sprzętowe
Platforma

Windows 95 / 98 / 2000 / XP / Vista

Nośniki

CD (1)

Wymagania

Procesor Pentium 166 MHz, 32 MB RAM, karta graficzna 1 MB zgodna z DirectX 6.1, 225 MB miejsca na HDD[1][12]

Kontrolery

klawiatura, mysz

Commandos: Zadania specjalne (Commandos: Beyond the Call of Duty) – komputerowa strategiczna gra czasu rzeczywistego, wyprodukowana przez hiszpańskie studio Pyro Studios i wydana przez Eidos Interactive w roku 1999, osadzona w realiach II wojny światowej. Jest to samodzielne[13][14][15] rozszerzenie gry Commandos: Za linią wroga. Dodało ono osiem nowych misji oraz dodatkowe umiejętności dla kierowanych przez gracza komandosów.

Gra spotkała się z mieszanym przyjęciem przez recenzentów. Chwalono poprawioną w stosunku do gry podstawowej oprawę graficzną, natomiast krytykowano wysoki poziom trudności.

Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Commandos: Za linią wroga.

Zasady gry w dodatku Zadania Specjalne zasadniczo są podobne do przedstawionych w Za linią wroga[13][15][16]. Gracz nadal kontroluje drużynę komandosów w służbie British Army. Dodano jednak nowe misje i postacie, wprowadzono też usprawnienia mechanizmów rozgrywki.

Dodatkowe umiejętności[edytuj | edytuj kod]

Każdy komandos ma teraz do dyspozycji nowy przedmiot – kamyk. Rzut nim powoduje odwrócenie uwagi wroga[17]. Kierowane przez gracza postacie mogą także użyć paczki papierosów do zwabienia strażników. Niemcy po dostrzeżeniu paczki schylają się, aby ją wziąć[18].

Komandosi mogą także pozbawić przytomności wrogich żołnierzy. Zielony Beret używa do tego celu pięści, Kierowca – pałki, a Szpieg – chloroformu[19]. Pozbawiony przytomności żołnierz niemiecki budzi się, ucieka i alarmuje pozostałych Niemców, gdy gracz nic z nim nie zrobi[19]. Jednak przeciwnika można zakuć w kajdanki, co pozbawia go możliwości ucieczki[19]. Obezwładnionego żołnierza można wykorzystać do wykonania określonych czynności, prowadzenia pojazdów oraz odwracania uwagi strażników o randze takiej samej bądź niższej od porwanego Niemca[16][17][20]. Gracz traci kontrolę nad obezwładnionym strażnikiem, gdy ten zejdzie z pola widzenia pilnującego go komandosa. Wówczas ucieka i alarmuje innych Niemców[20].

Nową umiejętność zyskał Szpieg – potrafi ukraść mundur obezwładnionego żołnierza i używać go tak jak w podstawowej wersji gry[13]. Jednak może zostać rozpoznany przez żołnierzy wyższych rangą niż ten, którego mundur ukradł[13]. Oficer Gestapo wykrywa Szpiega niezależnie od posiadanego przez niego munduru[21].

Kierowca posiada dodatkową broń – karabin, o większym zasięgu strzału niż pistolet[22].

Nowe misje[edytuj | edytuj kod]

Rozszerzenie dodało osiem misji[13]. Rozgrywają się one na Wyspach Normandzkich, w Rastenburgu, Neubrandenburgu, Bonn, Belgradzie, Nijmegen i na wyspie Krecie[15]. Ich celem, oprócz destrukcji celów wojskowych i przemysłowych, jest uratowanie uwięzionych sojuszników, aresztowanie oficera i przechwycenie wrogich dokumentów[19][23][24][25].

Nowi bohaterowie[edytuj | edytuj kod]

W niektórych misjach komandosom pomagają dodatkowi bohaterowie z ruchu oporu. Nie posiadają oni umiejętności charakterystycznych dla tych żołnierzy, ale za pomocą posiadanych przedmiotów mogą odwrócić uwagę wroga[13].

  • Dragiša Skopje[26] – jugosłowiański partyzant. W latach 1934-1941 służył w Królewskiej Armii Jugosłowiańskiej. Gdy rząd Jugosławii próbował dołączyć do Osi, Dragiša zdezerterował i dołączył do partyzantów. W trakcie agresji III Rzeszy na Jugosławię trafił do niewoli. Uniknął rozstrzelania dzięki akcji komandosów[23]. Jest wyposażony w kamyk.
  • Natasha Van De Zand[27] – holenderska działaczka ruchu oporu. Dołączyła do niego w roku 1943. Jej celem było wspieranie rajdów komandosów. Jest wyposażona w pistolet oraz szminkę, przy pomocy której kieruje na sobie uwagę wybranego żołnierza. Potrafi również skorzystać z paczki papierosów.

Odbiór gry[edytuj | edytuj kod]

Recenzje
Publikacja Ocena
GameSpot 6.6/10[16]
IGN 7.9/10[13]
„PC Zone” 7.0/10[15]
„Computer Games Magazine” 4/5 gwiazdek[17]
MeriStation 8/10[28]
„PC Player” 85/100[14]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
GameRankings

78,5% (z 12 recenzji)[29]

Nagrody
Organizacja Nagroda
„PC Player” Gold Player[30]

Dodatek do Za linią wroga spotkał się z różnym przyjęciem wśród recenzentów. W Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych oceny wahały się od 66% do 90% na maksymalne 100%[29], aczkolwiek ich amplituda była mniejsza niż w przypadku wersji podstawowej[31]. Zadania Specjalne spotkały się natomiast z entuzjazmem recenzentów niemieckich czasopism[32].

Pozytywnie oceniono oprawę graficzną[13][14][17][28][33]. Brett Breger z „Computer Games Magazine” twierdził, że „gra ma takie same świetnie pre-renderowane tła” jak w wersji podstawowej[17]. Zachwycał się też interfejsem[17]. Eduardo Paradinas z portalu MeriStation chwalił efekt płynięcia wody, a samą grafikę określił jako „doskonałą”[28]. Według recenzenta z portalu Next-Generation Online „mapy, zabudowa, a nawet zdjęcia postaci zostały poprawione”[33]. Tal Blevins z portalu IGN określił oprawę graficzną jako „niezłą, ale niezbyt okazałą”[13]. Thomas Werner z pisma „PC Player” chwalił także „oryginalne scenerie” i różnorodność sposobów wykonania misji[14].

Krytycy stwierdzili zarazem, że Zadania Specjalne mają jeszcze wyższy poziom trudności od gry podstawowej[13][15][16][17][33]. Recenzent z pisma „PC Zone” pisał: „te same uczucia frustracji wzbierają ponownie, kilka sekund po spróbowaniu pierwszej misji”[15]. Najbardziej dosadny w krytyce gry Greg Kasavin z portalu GameSpot opisał dodatek jako „cień własnego poprzednika, zarówno krótszy, jak i bardziej frustrujący niż oryginał”[16]. Krytykował grę za mały margines błędu przyjęty dla działań gracza[16]. Nowo nagrane głosy bohaterów określił mianem „śmiesznych”, a w dodaniu kobiety na okładce gry dopatrzył się zabiegu marketingowego[16].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Commandos: Beyond the Call of Duty. Steam. [dostęp 2010-06-26]. (pol.).
  2. ↑ „Gry Komputerowe”. 5/1999, s. 4. CGS Computer Studio. 
  3. ↑ Commandos: Beyond the Call of Duty for PC. GameSpot. [dostęp 2010-06-26]. (ang.).
  4. ↑ Commandos: Beyond the Call of Duty – PC. GameSpy. [dostęp 2010-06-26]. (ang.).
  5. ↑ Commandos: Beyond the Call of Duty. IGN. [dostęp 2010-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-20)]. (ang.).
  6. ↑ Commandos: Más allá del deber. MeriStation. [dostęp 2010-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 listopada 2008)]. (hiszp.).
  7. ↑ Commandos: Zadania Specjalne, Commandos: Beyond the Call of Duty ( PC ) – Encyklopedia Gier. GRY-OnLine. [dostęp 2010-06-26]. (pol.).
  8. ↑ Eidos Launching With Steam. Steam. [dostęp 2010-06-26]. (pol.).
  9. ↑ Rating Information – Commandos: Beyond the Call of Duty. ESRB. [dostęp 2010-06-26]. (ang.).
  10. ↑ Commandos – Im Auftrag der Ehre. USK. [dostęp 2010-11-14]. (niem.).
  11. ↑ Classification Database – COMMANDOS: BEYOND THE CALL OF DUTY (M). OFLC. [dostęp 2010-07-02]. (ang.).
  12. ↑ Commandos: Beyond the Call of Duty – Specifications. IGN. [dostęp 2010-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-20)]. (ang.).
  13. ↑ a b c d e f g h i j Tal Blevins: Commandos: Beyond the Call of Duty – PC Review. IGN, 22 kwietnia 1999. [dostęp 2010-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-24)]. (ang.).
  14. ↑ a b c d Thomas Werner. Spiele-Test – Commandos: Im Auftrag der Ehre. „PC Player”. 5, s. 108-109, 1999. Kod kreskowy: 4-398039-607007. 
  15. ↑ a b c d e f Steve Hill: PC Review: Commandos: Beyond the Call of Duty Review. PC Zone, [w:] Computer and Video Games, 13 sierpnia 2001. [dostęp 2010-06-26]. (ang.).
  16. ↑ a b c d e f g Greg Kasavin: Commandos: Beyond the Call of Duty Review for PC. GameSpot, 29 kwietnia 1999. [dostęp 2010-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 lipca 2011)]. (ang.).
  17. ↑ a b c d e f g Brett Berger, Commandos: Beyond the Call of Duty, Computer Games Magazine, [w:] Wayback Machine, 21 maja 1999 [zarchiwizowane] (ang.).
  18. ↑ LaRochelle 1999, s. 29
  19. ↑ a b c d Commandos: Beyond the Call of Duty – Prima Fast Track Guide. IGN, 9 grudnia 1999. [dostęp 2010-06-29]. (ang.).
  20. ↑ a b LaRochelle 1999, s. 16.
  21. ↑ LaRochelle 1999, s. 23.
  22. ↑ LaRochelle 1999, s. 30.
  23. ↑ a b Commandos: Beyond the Call of Duty – Prima Fast Track Guide – Page 2. IGN, 9 grudnia 1999. [dostęp 2010-06-29]. (ang.).
  24. ↑ Commandos: Beyond the Call of Duty – Prima Fast Track Guide – Page 3. IGN, 9 grudnia 1999. [dostęp 2010-06-29]. (ang.).
  25. ↑ Commandos: Beyond the Call of Duty – Prima Fast Track Guide – Page 4. IGN, 9 grudnia 1999. [dostęp 2010-06-29]. (ang.).
  26. ↑ LaRochelle 1999, s. 42.
  27. ↑ LaRochelle 1999, s. 41.
  28. ↑ a b c Eduardo Paradinas: Commandos: Más allá del deber – Análisis. MeriStation, 28 lipca 1999. [dostęp 2010-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 maja 2008)]. (hiszp.).
  29. ↑ a b Commandos: Beyond the Call of Duty Reviews and Articles for PC. GameRankings. [dostęp 2010-06-29]. (ang.).
  30. ↑ Es stand in PC Player 5/1999. PC Player Forever. [dostęp 2010-06-29]. (niem.).
  31. ↑ Commandos: Behind Enemy Lines Reviews and Articles for PC. GameRankings. [dostęp 2010-06-12]. (ang.).
  32. ↑ Commandos: Im Auftrag der Ehre – Wertungen & Citate. PC Games Database. [dostęp 2010-06-29]. (niem.).
  33. ↑ a b c Commandos: Beyond the Call of Duty Review, Next Generation Online, 20 kwietnia 1999 [zarchiwizowane 1999-10-07] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Gry stworzone przez Pyro Studios
Seria gier Commandos
Pozostałe gry
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Commandos:_Zadania_specjalne&oldid=72474697”