Consonni PC1
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie |
monokok z włókna węglowego o strukturze plastra miodu | ||
| Zawieszenie przednie |
wahacze, popychacze, amortyzatory Koni, stabilizator poprzeczny | ||
| Zawieszenie tylne |
|||
| Silnik |
Alfa Romeo Novamotor 2,0 R4 | ||
| Skrzynia biegów | |||
| Paliwo |
Marston | ||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Debiut | |||
| Kierowcy | |||
| Używany | |||
| Wyścigi |
4 | ||
| Wygrane |
0 | ||
| Pole position |
0 | ||
| Najszybsze okrążenie |
0 | ||
| |||
Consonni PC1 – samochód Formuły 3, zaprojektowany i skonstruowany przez Peo Consonniego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pojazd był homologowany 21 marca 1986. Był napędzany ośmiozaworowym silnikiem Alfa Romeo Novamotor R4 o pojemności 1998 cm³, osiągającym moc maksymalną 165 KM przy 5800 rpm. Sprzężony był z pięciostopniową przekładnią Hewland FT200, operowaną przez sprzęgło Borg & Beck. Dyferencjał o ograniczonym poślizgu pochodził od Hewlanda. Niezależne przednie i tylne zawieszenie składało się z wahaczy, amortyzatorów Koni i stabilizatorów poprzecznych. Całość znajdowała się w monokoku z włókna węglowego o strukturze plastra miodu, osadzonym na karoserii z włókna szklanego. Trzynastocalowe koła osadzone były na oponach Michelin. Zastosowanie struktury plastra miodu było jednym z pierwszych takich rozwiązań w samochodzie Formuły 3[1].
Samochód wystartował czterokrotnie. Peo Consonni prowadził go w zawodach 500 km Monza (23 marca), Trofeo Caracciolo (20 kwietnia) i Misano Adriatico (lipiec). Tadashi Sasaki wystartował nim w G.P. Lotteria (29 czerwca). Samochód został następnie uszkodzony podczas testów i nigdy nie wystartował już w wyścigach[2].
Obecnie samochód znajduje się na ścianie Pit Stop Café, jednego z pubów blisko toru Monza.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ CONSONNI PC1 F3. [w:] consonnituning.it [on-line]. [dostęp 2015-01-19]. (wł.).
- ↑ QUELLA SFIDA IN FORMULA 3: CONSONNI PC1. [w:] omniaeventicomunicazione.it [on-line]. [dostęp 2015-01-19]. (wł.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Consonni. [w:] f3history.co.uk [on-line]. [dostęp 2015-01-19]. (ang.).