Copenhagen Research Group

Kopenhaska grupa badawcza – inaczej znana jako szkoła kopenhaska, grupa naukowców w przeważającej części zajmująca stanowiska w Copenhagen Peace Research Institute (Kopenhaski Instytut Badań nad Pokojem) zajmująca się problematyką bezpieczeństwa w stosunkach międzynarodowych.

Najważniejsi członkowie

• Barry Buzan – specjalista London School of Economics w zakresie stosunków międzynarodowych
• Ole Waever – specjalista od teorii bezpieczeństwa Uniwersytetu w Kopenhadze
• Jaap de Wilde – profesor stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie w Groningen, założyciel Foundation for International Research on Peace and Security (FISPS)

Geneza

Pierwsza publikacja, którą można uznać za prekursora kopenhaskiej szkoły myślenia nad bezpieczeństwem jest książka Barry’ego Buzana zatytułowana: “People, States and Fear: An Agenda For International Security Studies” opublikowana w 1981 roku. Buzan twierdził, że w post-zimnowojennym świecie koncepcja bezpieczeństwa jest zbyt wąsko pojmowana i trzeba brać pod uwagę czynniki do tej pory pomijane, takie jak bezpieczeństwo regionalne, sektor społeczny, czy też środowisko naturalne. Opracował także sposoby analizowania bezpieczeństwa na płaszczyźnie:

• regionalnej
• państwowej
• indywidualnej

Oraz w pięciu sektorach:

• politycznym
• militarnym
• ekonomicznym
• społeczno-kulturowym
• środowiskowym

Główna publikacja

Najważniejszą publikacją w historii grupy była pozycja“ Security: A New Framework for Analysis” autorstwa Buzana, Waevera i de Wilde’a wydana w roku 1997 która to przedstawia całokształt poglądów na bezpieczeństwo szkoły kopenhaskiej. Całość oparta jest na dwóch głównych koncepcjach:

• bezpieczeństwa pięciosektorowego autorstwa Barry’ego Buzana, gdzie czynnik ekonomiczny warunkowany jest głównie globalnie, a militarny, polityczny i społeczny regionalnie;
• teorii sekurytyzacji Ole Waevera – teoria ta zakłada zastosowanie nadzwyczajnych środków w imię bezpieczeństwa, musi jednak być aktor który stwierdza stan faktycznego zagrożenia, obiekt odniesienia który docelowo jest zagrożony oraz akt mowy (“speech act”) który przekona w odpowiedni sposób do tego, że istnieje niebezpieczeństwo.

Krytyka

Główna krytyka kopenhaskiej szkoły jest autorstwa Irlandczyka Billa McSweeneya, w dziele “Security, Identity and Interests: A Sociology of International Relations” z 1996 roku. Twierdzi on, że nie odbiega znacznie od istniejącej już teorii neorealizmu oraz że traktują tożsamość w kategorii czegoś co może zostać odkryte, a nie wytworzone w trakcie procesu społecznego formowania się. W odpowiedzi na zarzuty Buzan i Waever twierdzą, iż McSweeney źle zrozumiał ich koncepcję społeczeństwa i tożsamości.

Bibliografia

• Kamila Pronińska, Bezpieczeństwo międzynarodowe
• [1]
• Buzan, Barry, People, States and Fear: An Agenda For International Security Studies in the Post-Cold War Era. 1st edition 1981.
• Buzan, Barry, Wæver Ole, de Wilde Jaap: Security: a new framework for analysis, Lynne Rienner, 1998.
• McSweeney, Bill, Security, Identity and Interests: A Sociology of International Relations, 1996.
• Arcudi, Giovanni, 'La sécurité entre permanence et changement', Relations Internationales, no. 125, 2006, 97-109. DOI: 10.3917/ri.125.0097