Cornelia Hütter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cornelia Hütter
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 października 1992
Graz

Klub

SV St. Radegund

Wzrost

171 cm

Debiut w PŚ

2.12 2011, Lake Louise
(43. miejsce - zjazd)

Pierwsze punkty w PŚ

12.01 2013, St. Anton
(10. miejsce - zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

21.12 2013, Val d’Isère (3. miejsce - zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Mistrzostwa świata
brąz Courchevel/Méribel 2023 Supergigant
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Crans-Montana 2011 Zjazd
brąz Crans-Montana 2011 Supergigant
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
2023/2024
Puchar Świata (Supergigant)
3. miejsce
2023/2024
Strona internetowa

Cornelia Hütter (ur. 29 października 1992 w Grazu) – austriacka narciarka alpejska specjalizująca się w konkurencjach szybkościowych, brązowa medalistka mistrzostw świata i dwukrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Na arenie międzynarodowej Cornelia Hütter po raz pierwszy pojawiła się 6 grudnia 2007 roku w Gosau, gdzie w zawodach FIS Race w gigancie zajęła 60. miejsce. W 2011 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, zdobywając brązowe medale w supergigancie i zjeździe. W pierwszej z tych konkurencji wyprzedziły ją jedynie Włoszka Elena Curtoni i Jasmin Rothmund ze Szwajcarii, natomiast w drugiej uległa Lotte Smiseth Sejersted z Norwegii oraz Szwajcarka Wendy Holdener.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 2 grudnia 2011 roku w Lake Louise, gdzie zajęła 43. miejsce w zjeździe. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 12 stycznia 2013 roku w St. Anton, zajmując dziesiąte miejsce w tej samej konkurencji. Na podium zawodów pucharowych pierwszy raz stanęła 21 grudnia 2013 roku w Val d’Isère, kończąc zjazd na trzeciej pozycji. Uplasowała się tam za Szwajcarką Marianne Kaufmann-Abderhalden i Tiną Maze ze Słowenii. W sezonie 2015/2016 zajęła siódme miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji supergiganta była czwarta.

W 2014 roku wzięła udział w zjeździe na igrzyskach olimpijskich w Soczi, kończąc rywalizację na 24. miejscu. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek była czwarta w supergigancie. Walkę o medal przegrała tam z Lindsey Vonn z USA o 0,11 sekundy. Na tej samej imprezie zajęła także piętnaste miejsce w zjeździe. W 2018 roku wystąpiła na igrzyskach w Pjongczangu, gdzie zajęła ósme miejsce w supergigancie i trzynaste w zjeździe. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Pekinie była siódma w zjeździe i ósma w supergigancie. Podczas mistrzostw świata w Courchevel/Méribel w 2023 roku wywalczyła brązowy medal w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Włoszka Marta Bassino i Mikaela Shiffrin z USA, a trzecie miejsce ex aequo zajęła Norweżka Kajsa Vickhoff Lie. Na tej samej imprezie była czwarta w zjeździe, tracąc do brązowej medalistki - Corinne Suter 0,25 sekundy.

W sezonie 2023/2024 siedmiokrotnie stawała na podium, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej była piąta, jednocześnie wygrała klasyfikację zjazdu, a w klasyfikacji supergiganta była trzecia.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
24. 12 lutego 2014 Rosja Soczi Zjazd 1:41,57 +2,25 Szwajcaria Dominique Gisin
Słowenia Tina Maze
8. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Supergigant 1:21,11 +0,43 Czechy Ester Ledecká
13. 21 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Zjazd 1:39,22 +1,82 Włochy Sofia Goggia
8. 11 lutego 2022 Pekin Supergigant 1:13,51 +0,68 Szwajcaria Lara Gut-Behrami
7. 15 lutego 2022 Pekin Zjazd 1:31,87 +1,48 Szwajcaria Corinne Suter

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
4. 3 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Supergigant 1:10,29 +0,26 Austria Anna Fenninger
15. 6 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Zjazd 1:45,89 +1,98 Słowenia Tina Maze
DNS2 6 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Kombinacja 1:57,47 - Włochy Federica Brignone
3. 8 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Supergigant 1:28,06 +0,33 Włochy Marta Bassino
4. 11 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Zjazd 1:28,03 +0,37 Szwajcaria Jasmine Flury

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
3. 1 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Zjazd 1:32,11 +0,69 Norwegia Lotte Smiseth Sejersted
DNS1 2 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Gigant 2:28,27 - Szwecja Sara Hector
3. 5 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Slalom 1:28,23 +0,68 Włochy Elena Curtoni
DNF1 3 marca 2012 Włochy Roccaraso Gigant 2:40,02 - Norwegia Ragnhild Mowinckel
20. 6 marca 2012 Włochy Roccaraso Supergigant 1:06,99 +1,17 Norwegia Annie Winquist
DNF1 24 lutego 2013 Kanada Québec Supergigant 1:00,89 - Austria Stephanie Venier
10. 26 lutego 2013 Kanada Québec Zjazd 1:11,18 +0,59 Francja Jennifer Piot

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Francja Val d’Isère21 grudnia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Kanada Lake Louise4 grudnia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
  3. Kanada Lake Louise5 grudnia 2015 (zjazd) – 3. miejsce
  4. Kanada Lake Louise6 grudnia 2015 (supergigant) – 3. miejsce
  5. Austria Zauchensee9 stycznia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
  6. Austria Zauchensee10 stycznia 2016 (supergigant) – 3. miejsce
  7. Włochy La Thuile19 lutego 2016 (zjazd) – 2. miejsce
  8. Szwajcaria Lenzerheide12 marca 2016 (supergigant) – 1. miejsce
  9. Szwajcaria Sankt Moritz17 marca 2016 (supergigant) – 3. miejsce
  10. Francja Val d’Isère17 grudnia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
  11. Kanada Lake Louise1 grudnia 2017 (zjazd) – 1. miejsce
  12. Austria Bad Kleinkirchheim13 stycznia 2018 (supergigant) – 3. miejsce
  13. Kanada Lake Louise1 grudnia 2018 (zjazd) – 2. miejsce
  14. Niemcy Garmisch-Partenkirchen29 stycznia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  15. Niemcy Garmisch-Partenkirchen30 stycznia 2022 (supergigant) – 1. miejsce
  16. Szwajcaria Crans-Montana26 lutego 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  17. Kanada Lake Louise2 grudnia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  18. Kanada Lake Louise4 grudnia 2022 (supergigant) – 2. miejsce
  19. Włochy Cortina d’Ampezzo22 stycznia 2023 (supergigant) – 2. miejsce
  20. Norwegia Kvitfjell3 marca 2023 (supergigant) – 1. miejsce
  21. Szwajcaria Sankt Moritz8 grudnia 2023 (supergigant) – 2. miejsce
  22. Francja Val d’Isère16 grudnia 2023 (zjazd) – 3. miejsce
  23. Austria Zauchensee12 stycznia 2024 (supergigant) – 1. miejsce
  24. Austria Zauchensee14 stycznia 2024 (supergigant) – 2. miejsce
  25. Szwajcaria Crans-Montana16 lutego 2024 (zjazd) – 3. miejsce
  26. Norwegia Kvitfjell2 marca 2024 (supergigant) – 2. miejsce
  27. Austria Saalbach23 marca 2024 (zjazd) – 1. miejsce
  • 6 zwycięstw, 9 drugich i 12 trzecich miejsc.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]