Corona navalis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykładowa "corona navalis"

Corona navalis (łac. korona okrętów, korona morska[1]) – zaszczytna nagroda (m.in. w starożytnym Rzymie) w formie złotej korony ozdobionej dziobami żaglowców wręczanej za bohaterskie czyny na morzu np. temu, który jako pierwszy dokonał abordażu nieprzyjacielskiego okrętu[1].

Symbolika[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiana jest najczęściej jako obręcz ozdobiona sześcioma (widoczne trzy) lub ośmioma (widoczne pięć) dziobami żaglowców, środkowy ukazany jest na wprost, boczne symetrycznie obrócone. Niekiedy przedstawiane są na przemian dzioby i rufy lub dzioby i maszty z pojedynczym żaglem czworokątnym żaglem rejowym. Tynktura heraldyczna korony jest najczęściej naturalna, tzn. w kolorze drewna, żagle białe, metaliczna – złota lub srebrna, czasem błękitna.

Heraldyka[edytuj | edytuj kod]

W heraldyce, korona rangowa wieńcząca tarczę herbu miasta portowego, wyspy, stosowana też w herbach okrętów, jednostek marynarki wojennej i instytucji związanych z morzem i żeglugą, niekiedy także używana w herbach osobistych – np. w herbie admirała Nelsona. Stosowana jest głównie w krajach o dużych tradycjach morskich m.in. w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Portugalii, Włoszech i krajach Ameryki łacińskiej.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Paweł Dudziński: Alfabet heraldyczny. Warszawa: Diogenes, 1997, s. 97. ISBN 83-7129-476-X.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Gert Oswald: Lexikon der Heraldik,Bibliographisches Institut, Leipzig, 1984, ISBN 3-411-02149-7