Coureur des bois

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Coureur des bois (wym. [kuʁœʁ de bwɑ]; goniec leśny) - określenie myśliwych i traperów, którzy w XVII i XVIII wieku wyruszali z Nowej Francji na północny zachód dzisiejszych Stanów Zjednoczonych i południowy zachód Kanady po futra dzikich zwierząt (zwłaszcza bobrów), które pozyskiwali samodzielnie lub nabywali od Indian.

Coureur des bois pojawili się w pierwszych latach po założeniu Québecu (1608). Pod koniec XVII wieku było około 500 gońców leśnych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Grabowski: Historia Kanady, Prószyński i S-ka, Warszawa 2001, ISBN 83-7255-044-1, s. 47.
  • Stanisław Grzybowski: Tomahawki i muszkiety: Z dziejów Ameryki Północnej XV-XVIII w., Warszawa 1965, s. 127.
  • Henryk Zins: Historia Kanady, Ossolineum, Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk 1975, s. 48, 54.