Cristina Agosti-Garosci
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Tytuł naukowy |
doktor nauk |
| Alma Mater | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Cristina Agosti-Garosci (ur. 26 kwietnia 1881 w Turynie, zm. 2 maja 1966 tamże) – włoska polonistka, tłumaczka literatury polskiej oraz jej popularyzatorka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwentka romanistyki na uniwersytecie w Turynie (jedna z pierwszych studentek tej uczelni[1]). Po uzyskaniu tytułu doktora (na podstawie rozprawy na temat Małgorzaty z Nawarry[1]) została zaangażowana przez włoskiego polonofila Attilia Begeya[2] do działalności w Komitecie „Pro Polonia”[3], a także tłumaczenia, wraz z siostrą – Clotildą Garosci, dzieł literatury polskiej. Część jej artykułów drukowanych w prasie włoskiej pojawiło się w skróconej formie jako przedmowy do przekładów jej siostry. Była działaczką koła przyjaciół Polski i zarządu Instytutu Kultury Polskiej w Turynie założonego w 1930[2], a także Società pro Cultura Femminile[3]. W 1928 uczestniczyła w kursie polonistów włoskich w Zakopanem, gdzie wygłosiła odczyt o religijności Adama Mickiewicza[4] oraz zgromadziła materiały do tłumaczenia Popiołów Stefana Żeromskiego (m.in. u Kazimierza Nitscha)[2], który zebrał ok. 20 recenzji we włoskich pismach. Publikowała w Nuova Antologia, Giornale Storico della Letteratura Italiana, Vita Italiana, Rivista di Letterature Slave i Europa Orientale. W czasie II wojny światowej zaangażowała się, jako łączniczka, w antyfaszystowskim ruchu oporu.
Wyszła za mąż w 1906[3]. Jej syn, Giorgio Agosti – historyk prawa, również zajmował się literaturą polską[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (7 czerwca 1947)[5]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)[6]
Przekłady[2][edytuj | edytuj kod]
Wraz z Clotildą Garosci:
- Irydion Zygmunta Krasińskiego (1926)
- wybór nowel (1928) Stefana Żeromskiego
- Italia Marii Konopnickiej (1929)
- Kordian Juliusza Słowackiego (1932)
- Mazepa Juliusza Słowackiego (1932)
- Popioły Stefana Żeromskiego (1946)
Samodzielne:
- Dary wiatru północnego Wacława Sieroszewskiego (1946)
- W pustyni i w puszczy Henryka Sienkiewicza (1947)
- Quo vadis Henryka Sienkiewicza (1950); pierwszy włoski przekład z oryginału[4]
- wybór nowel Henryka Sienkiewicza (1953)
- Życie Chopina Kazimierza Wierzyńskiego (1955)
- Placówka Bolesława Prusa (1961)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Pollak 1966 ↓, s. 699.
- ↑ a b c d e Pollak 1991 ↓, s. 4.
- ↑ a b c Pollak 1966 ↓, s. 700.
- ↑ a b Pollak 1966 ↓, s. 701.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 95, poz. 630 „za zasługi w dziedzinie współpracy kulturalnej polsko-włoskiej”.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 607 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej za granicą”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roman Pollak: Agosti-Garosci Cristina. W: Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny. red. Julian Krzyżanowski, Czesław Hernas. T. 1: A-M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1991. ISBN 83-01-05368-2.
- Roman Pollak. Cristina Agosti (26 kwietnia 1881 - 2 maja 1966) [nekrolog]. „Pamiętnik Literacki”. 4 (54), 1966. Bogdan Zakrzewski. Wrocław. (pol.).
- Absolwenci Uniwersytetu Turyńskiego
- Cudzoziemcy odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Ludzie urodzeni w Turynie
- Odznaczeni Srebrnym Wawrzynem Akademickim
- Tłumacze literatury polskiej
- Tłumacze na język włoski
- Urodzeni w 1881
- Włoscy filolodzy
- Włoscy poloniści
- Włoscy romaniści
- Włoscy tłumacze
- Zmarli w 1966