Grzechotnik teksaski
| Crotalus atrox[1] | |
| Baird & Girard, 1853 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
grzechotnik teksaski |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Grzechotnik teksaski (Crotalus atrox) – północnoamerykański przedstawiciel podrodziny grzechotnikowatych z rodziny żmijowatych. Duży (do 2,2 m długości)[3], masywny, jest najniebezpieczniejszym grzechotnikiem Ameryki Północnej. Zamieszkuje południe USA i północną część Meksyku[4]. Poluje przede wszystkim na małe ssaki i ptaki, ale ze względu na toksyczność jadu jego ugryzienie może być śmiertelne nawet dla człowieka – co roku notuje się w USA kilka śmiertelnych przypadków, aczkolwiek istnieje skuteczne antidotum w pełni zabezpieczające przed skutkami pokąsania.
Grzechotka na końcu ogona to narząd ostrzegawczy. Węże przed pierwszą wylinką jej nie mają, u dorosłych składa się z ok. 10 pustych komór, które szeleszczą trąc o siebie. Po każdej nowej wylince przybywa jedna komora grzechotki. Wąż ten ma najgłośniejszą grzechotkę ze wszystkich grzechotników. Czasami cała grzechotka może się oderwać i zaczyna rosnąć od nowa. Dużą grzechotkę słychać z kilkudziesięciu metrów. Przy grzechotce występują czarno białe paski.
Niektórzy nazywają go najgroźniejszym wężem północnoamerykańskim. Zajmuje pierwsze miejsce w statystyce, jeśli chodzi zarówno o osoby pokąsane, jak i wypadki śmiertelne. Zaraz po grzechotniku diamentowym jest największym jadowitym wężem Ameryki Północnej.
Ponieważ ma on poza człowiekiem tylko nielicznych wrogów, jest liczny na całym swoim rozległym obszarze występowania.
Odnośniki[edytuj | edytuj kod]
Grzechotnik teksaski (Crotalus atrox Baird & Girard, 1853) - opis węża jadowitego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Crotalus atrox, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Crotalus atrox, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ W. Juszczyk: Gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.
- ↑ Crotalus atrox BAIRD & GIRARD, 1853. The Reptile Database. [dostęp 2010-09-12]. (ang.).
