Cudowronka mniejsza
| Paradisaea minor[1] | |||
| Shaw, 1809 | |||
 Samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
cudowronka mniejsza | ||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Cudowronka mniejsza[3] (Paradisaea minor) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny cudowronek (Paradisaeidae). Występuje endemicznie na Nowej Gwinei i kilku sąsiednich wyspach.
Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się następujące podgatunki[4][5]:
- P. m. finschi A.B. Meyer, 1885 – północna i centralna Nowa Gwinea; Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny wlicza tę populację do P. m. minor
- P. m. minor Shaw, 1809 – zachodnia Nowa Gwinea i wyspa Misool (na zachód od Nowej Gwinei)
- P. m. jobiensis Rothschild, 1897 – wyspa Yapen (u wybrzeży północno-zachodniej Nowej Gwinei)
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała bez środkowych sterówek wynosi 32 cm, masa ciała samca 183–300 g, samicy 140–210 g. Dorosły samiec posiada opalizujący, zielony obszar między dziobem a oczami, czoło, pokrywy uszne, gardło i brodę. Reszta głowy jasnożółta. Zgięcie skrzydeł również żółte. Wierzch ciała i sterówki brązowe. Dwie środkowe sterówki wydłużone, brązowe, promienie nie są ze sobą połączone na całej długości pióra. Samica jest nieco mniejsza, z ciemnobrązową głową i jasnobrązową pozostałą częścią grzbietu. Spód ciała jasnobiały. Tęczówki żółte.
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
- Środowisko
Zamieszkuje nizinne lasy, lasy na bagnach, również sztucznie zasadzone. Występuje do wysokości 1550 metrów n.p.m.
- Zachowanie
Żywi się głównie owocami i stawonogami. Żywi się zwykle w roślinności, rzadko schodząc na ziemię. W trakcie sezonu lęgowego mogą zajść walki między samcami. W trakcie kopulacji na gałęzi siedzą niegniazdujące samce, by chronić parę przed drapieżnikami.
- Lęgi
Okres lęgowy trwa od lipca do lutego. Gniazdo buduje samica z gałązek, liści, winorośli i korzonków. Wyściółkę stanowią czarne łodygi i korzenie. W lęgu jedno lub dwa jaja, różowawe z ciemnymi wzorkami. Inkubacja trwa 18–20 dni. Pisklęta są w pełni opierzone po 18–19 dniach od wyklucia. Jedynie samica zajmuje się jajami i pisklętami.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje cudowronkę mniejszą za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity i szeroko rozpowszechniony. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Paradisaea minor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Paradisaea minor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradisaeidae Vigors, 1825 - cudowronki - Birds of paradise (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-16].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-16]. (ang.).
- ↑ Lesser Bird-of-paradise (Paradisaea minor). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nicole Bouglouan: Lesser Bird-of-paradise. Oiseaux-Birds. [dostęp 2013-05-05].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Nagrania głosów gatunku w serwisie xeno-canto.org