Curriculum vitae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Gjakovarus (dyskusja | edycje) o 23:27, 19 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Japońskie CV

Curriculum vitae, CV lub c.v. (łac. „bieg życia”, „przebieg życia”) – życiorys zawodowy.

Łacińskie skrzydlate słowa curriculum vitae pochodzą z mowy konsularnej W obronie Rabiriusza (63 p.n.e.) Cycerona[1].

Format

Życiorys przedstawiony jest w formie odmiennej od biograficznej – informacje są wymieniane w oddzielnych, wyróżnionych nagłówkami bądź śródtytułami blokach tematycznych: dane personalne, wykształcenie, przebieg pracy zawodowej, doświadczenie zawodowe, preferencje osobiste (hobby, zainteresowania itp).

Ze względu na przeznaczenie CV, na przykład według polskiego prawa dokument może zawierać (tak jak w innych dokumentach aplikacyjnych) klauzulę zawierającą zgodę na przetwarzanie danych osobowych[2].

Układy curriculum vitae

Wzór CV w układzie chronologicznym w języku angielskim

CV może mieć następujące układy[3]:

  • Układ chronologiczny – po danych osobowych zamieszcza się informacje o wykształceniu (lata nauki, rodzaj szkoły, kierunek nauki) w odwróconym porządku chronologicznym. Następnie podawany jest, również w odwrotnej kolejności, przebieg pracy. Każda pozycja powinna zawierać lata pracy, nazwę firmy, stanowisko, skrócony opis zadań, osiągnięcia zawodowe. W dalszej części zamieszczane są informacje o pozostałych osiągnięciach, zakresie dodatkowych kompetencji, zainteresowaniach, referencjach. Jest to układ najczęściej stosowany przy podaniach o pracę[3];
  • Układ celowy – wymieniane są jedynie informacje adekwatne do stanowiska: szkolenia, kursy, opis osiągnięć i predyspozycji. Ten układ ma zadanie przedstawić pracodawcy konkretną wizję pracy, jaką przyszły pracownik ma zamiar realizować. Może być używany przez osoby o konkretnym celu zawodowym i bogatym doświadczeniu[3];
  • Układ funkcjonalny – w tym układzie szczególnie istotny jest opis kompetencji, osiągnięć, umiejętności przydatnych w branży. Główne zadanie tego układu to zmniejszenie niekorzystnego wrażenia, jakie osoba czytająca może odnieść np. z powodu przerw w zatrudnieniu czy wykształcenia nieadekwatnego do stanowiska. Stosują go również osoby chcące zatrudnić się w branży czy na stanowisku odmiennym od dotychczasowego[4];
  • Wersja twórcza CV;
  • Europejska wersja CV .

Inne nazwy

W Stanach Zjednoczonych, anglojęzycznej Kanadzie, na Filipinach oraz w Rosji na curriculum vitae używa się określenia "résumé" (ros. pезюме).

W Ameryce Północnej terminu curriculum vitae używa się w zasadzie wyłącznie w środowisku naukowym i akademickim. Jeszcze prostszym określeniem jest używane (przy pozycjach nie wymagających szczególnych kwalifikacji) pojęcie "biodata".

Przypisy

  1. Henryk Markiewicz, Andrzej Romanowski: Skrzydlate słowa. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990, s. 160. ISBN 83-06-01141-4.
  2. GIODO Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych - Jakich danych osobowych może żądać pracodawca od pracowników oraz osób ubiegających się o zatrudnienie?. www.giodo.gov.pl. [dostęp 2015-09-09].
  3. a b c Curriculum Vitae. Wyższa Szkoła Administracji w Bielsku-Białej. [dostęp 2015-09-09]. (pol.).
  4. Elżbieta Święcka: CV funkcjonalne, gdy chcesz pokazać, co umiesz. Regiopraca.pl, 21.06.2011. [dostęp 2015-09-09]. (pol.).