Curt Hawkins

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Curt Hawkins
Ilustracja
Hawkins w 2012
Imię i nazwisko

Brian Myers[1]

Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1985[1]
Glen Cove, Nowy Jork, Stany Zjednoczone[1]

Współmałżonek

Lizzie Karcher (2015-)

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Brandon Myers[1]
Brian Major[1]
Brian Majors[1]
Brian Myers[1]
Curt Hawkins[1]

Wzrost

1,85 m[2]

Masa ciała

101 kg[2]

Zapowiadany z

Queens, Nowy Jork[2]

Trenerzy

Mikey Whipwreck[1]

Debiut

2004[1]

Brian Myers (ur. 20 kwietnia 1985 w Glen Cove w Nowym Jorku) – amerykański wrestler i promotor występujący w federacji WWE w brandzie Raw pod pseudonimem ringowym Curt Hawkins. Hawkins był członkiem WWE od 2006 do 2014, gdzie po występach w federacjach niezależnych powrócił do federacji w 2016.

Myers jest dwukrotnym światowym mistrzem dywizji tag team będąc jednokrotnym posiadaczem WWE Tag Team Championship z Zackiem Ryderem i jednokrotnym TNA World Tag Team Championem z Trevorem Lee.

Kariera profesjonalnego wrestlera[edytuj | edytuj kod]

Trening i federacje niezależne (2004–2006)[edytuj | edytuj kod]

Myers był trenowany przez Mikeya Whipwrecka, gdzie po rozpoczęciu z nim treningów zadebiutował w ringu w 2004. Walczył dla promocji New York Wrestling Connection (NYWC). W 2005 zaczął regularnie występować w drużynie z Brettem Matthewsem, gdzie duo Myers i Matthews zawalczyło o NYWC Tag Team Championship pokonując Dickiego Rodza i Masona Raige'a przez dyskwalifikację[3]. Na następnej gali z 4 czerwca odbył się rewanż o tytuły, z którego zwycięsko wyszli Myers i Matthews[4]. Pod koniec miesiąca zostali zaatakowani w ringu przez The Dead Presidents (Lo Lincolna i Booga Washingtona), którzy rozpoczęli rywalizację o tytuły. Tytuły mistrzowskie zmieniły posiadaczy na ich rzecz podczas gali z końca lipca[4]. 23 września wzięli udział w Triple Threat tag team matchu o mistrzostwa, lecz panujący mistrzowie Team Tremendous (Dan Barry i Ken Scampi) zakończyli pojedynek pozostając właścicielami tytułów[4]. Myers i Matthews zdołali zdobyć pasy mistrzowskie drugi raz w swoich karierach 25 stycznia 2006, lecz dwa miesiące później stracili je na rzecz B.S. Xpress (Tony’ego Burmy i Mike’a Spinelliego)[4].

World Wrestling Entertainment / WWE[edytuj | edytuj kod]

Występy w federacjach rozwojowych (2006–2007)[edytuj | edytuj kod]

Zack Ryder i Hawkins (po prawej) w 2009.

24 lutego 2006, Brian Myers podpisał kontrakt rozwojowy z World Wrestling Entertainment[1]. Otrzymał pseudonim ringowy Brian Majors i odnowił drużynę z Bretem Matthewsem, któremu przydzielono pseudonim Brett Majors, a razem występowali jako tag team pod nazwą Majors Brothers. Wspólnie dwa razy zdobyli DWS Tag Team Championship w federacji rozwojowej Deep South Wrestling, zaś później do swego dorobku w karierach doliczyli tytuły OVW Southern Tag Team Championship[5].

La Familia i Tag Team Champion (2007–2009)[edytuj | edytuj kod]

Hawkins (po prawej) pozujący w ringu z Edgem i Ryderem.

Drużyna szybko awansowała z rozwojówki do głównego rosteru federacji, kosmetycznie zmieniając swoje nazwiska z „Majors” na „Major”. Zadebiutowali w brandzie ECW, w którym wygrali debiutancki pojedynek, lecz nie zdołali wygrywać ważniejszych pojedynczych oraz tag teamowych pojedynków o tytuły[6][7][8]. 17 czerwca 2007, Major Brothers zostali przeniesieni z ECW do rosteru SmackDown! jako ósmy wybór w drafcie uzupełniającym z 2007[9]. Na SmackDown wiodło im się niewiele lepiej, pokonując takie drużyny jak Chavo Guerrero i Jamie Noble[10]. 9 listopada 2007, duo zawalczyło o WWE Tag Team Championship, lecz zostali pokonani przez mistrzów MVP'iego i Matta Hardy’ego[11].

Na gali Armageddon, Major Brothers ubrało się na podobieństwo Edge’a i zainterweniowało w walce o World Heavyweight Championship, gdzie w kilku momentach nielegalnie zastępowali go w ringu. Dzięki temu Edge zdobył tytuł, zaś scenariuszowi bracia stali się antagonistami[12]. 21 grudnia 2007 na tygodniówce SmackDown! zostało ujawnione, że Major Brothers są bliskimi przyjaciółmi Edge’a i generalnej menadżerki SmackDown Vickie Guerrero. Niedługo potem, Brianowi i Brettowi Majorowi zmieniono pseudonimy na kolejno Curt Hawkins i Zack Ryder[13]. Komentatorzy SmackDown określali również Hawkinsa i Rydera jako „The Rated-R Entourage” (pol. świta Edge’a). Okazjonalnie para łączyła siły z ich mentorem Edgem i Chavem Guerrero jako ugrupowanie „La Familia”.

Na gali The Great American Bash z 20 lipca 2008, Hawkins i Ryder zdobyli WWE Tag Team Championship od Johna Morrisona i The Miza, pokonując byłych mistrzów, Jessego i Festusa, oraz Finlaya i Hornswoggle'a, tuż po tym jak Hawkins przypiął Jessego[14][15]. Dzięki odniesionemu zwycięstwu stali się najmłodszymi mistrzami dywizji tag team w historii WWE[16]. Po gali SummerSlam z sierpnia, La Familia zaczęła się rozpadać ze względu na kłótnie pomiędzy Edgem i Vickie Guerrero, przez co Hawkins i Ryder opuścili ją i zaczęli działać wspólnie sami[17][18][19].

26 września 2008 na odcinku SmackDown, Hawkins i Ryder stracili tytuły na rzecz Carlito i Primo[20]. 15 kwietnia 2009, Ryder (bez Hawkinsa) został z powrotem przeniesiony do rosteru ECW podczas draftu uzupełniającego, tym samym oficjalnie rozwiązując drużynę[21].

Florida Championship Wrestling (2009–2010)[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu draftu, Hawkins spędził kilka miesięcy poza występami w telewizji, gdzie później został przeniesiony do rozwojówki Florida Championship Wrestling (FCW) w celu dalszego treningu[22]. Zadebiutował w federacji przegrywając z Dawsonem Alexandrem[23]. W kolejnych tygodniach, Hawkins wygrał ośmioosobowy Battle Royal stając się pretendentem do tytułu FCW Florida Heavyweight Championship należącego do Justina Angela, lecz nie zdołał pokonać mistrza[24]. W międzyczasie dołączył do ugrupowania „The Dude Busters” u boku Caylena Crofta i Trenta Barrety[25]. Pod koniec listopada, Hawkins i Croft zdobyli FCW Florida Tag Team Championship[26]. Pomimo bycia mistrzami, Croft i Hawkins bronili tytułów wraz z Barretą pod tzw. Freebird Rule (całe ugrupowanie może być mistrzami tag team, lecz tytułów w walce broni maksymalnie dwóch ich członków)[27]. 14 stycznia 2010 na nagraniach odcinków FCW, The Dude Busters straciło tytuły na rzecz The Fortunate Sons (Bretta DiBiasego i Joego Henniga)[28].

The Gatecrashers (2010–2011)[edytuj | edytuj kod]

Hawkins powrócił do rosteru SmackDown 4 maja 2010, formując tag team z Vancem Archerem, gdzie wspólnie pokonali Chasyna Rance'a i JT Talenta w dark matchu[29]. Ich telewizyjny debiut jako drużyna nastąpił 13 maja na odcinku tygodniówki WWE Superstars pokonując dwóch lokalnych wrestlerów. Po walce, Hawkins ujawnił, że on i Archer otrzymali 30 dni na udowodnienie, iż są warci pozostania w głównym rosterze[30]. Drużyna pojawiła się na SmackDown 21 maja wygrywając w kolejnym szybkim pojedynku[31]. Jako próba udowodnienia swoich umiejętności, duo zaatakowało MVP'iego i Christiana na odcinkach SmackDown z 4 i 11 czerwca, zaś w następnym tygodniu pokonali ową dwójkę w tag team matchu[32][33][34]. Od 25 czerwca, drużyna zaczęła występować jako „The Gatecrashers” (pol. „Nieproszeni goście”). 4 czerwca na odcinku SmackDown, para wzięła udział w Battle Royalu kwalifikującym do Fatal 4-Way matchu na tytułowej gali. Hawkins był jednym z czterech ostatnich uczestników pojedynku, lecz został wyeliminowany przez Reya Mysterio, który wygrał walkę[32]. Po wygaśnięciu ich trzydziestodniowego kontraktu, wedle scenariusza podpisano z nimi nowy długoterminowy kontrakt[2]. Drużyna została rozwiązana 7 października na tygodniówce Superstars po walce pomiędzy Archerem i Chrisem Mastersem. Archer przypadkowo popchnął Hawkinsa stojącego na krawędzi ringu i przegrał walkę. Tuż po jej zakończeniu, Hawkins zaatakował Archera[35]. Hawkins rozpoczął krótką rywalizację z Trentem Barretą[36] ze względu na wygraną Barrety nad Hawkinsem z odcinka Superstars z 18 listopada[37]. W rewanżu z następnego tygodnia, Hawkins pokonał Barretę dodając, że jego zwycięstwo z zeszłego tygodnia było zwykłym fuksem[38]. Ostatni, trzeci pojedynek z 9 grudnia z odcinka Superstars wygrał Barreta[39].

Współpraca z Tylerem Reksem (2011–2012)[edytuj | edytuj kod]

Hawkins i Reks w kwietniu 2012

26 kwietnia, Hawkins został przeniesiony do rosteru Raw jako część draftu uzupełniającego z 2011[40]. Hawkins i Ryder zjednoczyli się na jedną noc 19 maja na odcinku tygodniówki Superstars, gdzie przegrali z Santino Marellą i Vladimirem Kozlovem. Hawkins po dłuższej przerwie powrócił na Superstars 8 września, gdzie wraz z Tylerem Reksem pokonali Percy’ego Watsona i Titusa O’Neila[41]. Hawkins i Reks zaczęli wspólnie się pojawiać w piątym sezonie NXT, gdzie podczas pierwszego występu zaatakowali The Usos za pleców podczas odcinka NXT z 27 września[42]. Przez następne dwa tygodnie na NXT, Hawkins i Reks zawalczyli z The Usos w tag team matchach, gdzie Hawkins i Reks odnieśli zwycięstwo w pierwszym pojedynku[43], a The Usos w drugim[44]. Od października, Hawkins, który twierdził, że ma złamaną kostkę, zaczął wnosić do ringu metalową laskę[45]. Jednakże, pomimo wyleczenia kontuzji, wrestler wciąż wchodził na arenę z laską, co stało się jednym z jego znaków rozpoznawczych[46]. Hawkins zadebiutował na Raw 9 stycznia 2012, przegrywając w krótkiej walce z powracającym Brodusem Clayem[47]. Od grudnia 2011, Hawkins i Reks rywalizowali z Trentem Barretą i Yoshim Tatsu[48], gdzie obie drużyny regularnie robiły sobie żarty na zapleczu[49]. Ich feud zakończył się zwycięstwem Hawkinsa i Reksa w tag team matchu z Barretą i Tatsu na odcinku tygodniówki NXT z 18 stycznia[50].

Hawkins i Reks stali się wichrzycielami rosteru NXT, dręcząc prowadzącego NXT Matta Strikera odnośnie do jego miałkiej kariery profesjonalnego wrestlera i narzekając, że powinni brać w walkach wieczoru NXT[51]. 21 marca na odcinku tygodniówki NXT Redemption rozpoczęto scenariusz, w którym Striker został porwany przez nieznanych sprawców[52], którymi ostatecznie okazali się Hawkins i Reks[53]. 18 kwietnia na odcinku NXT, William Regal (który wyznaczał pojedynki na galach) wyznaczył walkę pomiędzy Hawkinsem i Reksem ze Strikerem jako sędzia specjalny. Przegrany miał zostać zwolniony i został nim Hawkins; mimo tego, Regal zdecydował się również zwolnić Reksa[54].

Pomimo tego, duo zostało przywrócone na NXT na odcinku z 9 maja przez Johna Laurinaitisa, który był generalnym menadżerem Raw i SmackDown[55]. Hawkins i Reks kontynuowali odgrywanie roli pomagierów Laurinaitisa, konfiskując plakaty mające urazić Laurinaitisa na gali pay-per-view Over the Limit[56] i atakując Johna Cenę 21 maja na odcinku tygodniówki Raw[57]. Współpraca Hawkinsa i Reksa z Laurinaitisem zakończyła się, gdy Laurinaitis stracił swoją posadę generalnego menadżera na gali No Way Out z czerwca[58]. Na ostatnim odcinku piątego sezonu NXT z 13 czerwca, Hawkins i Reks pokonali Percy’ego Watsona i Derricka Batemana.

Hawkins i Reks rozpoczęli jednostronną rywalizację z Rybackiem w lipcu 2012. Po tym jak obaj przegrali singlowe walki z Rybackiem na tygodniówce SmackDown, ten pokonał ich obu w 2-on-1 handicap matchu na gali Money in the Bank[59]. Na Raw 1,000, Hawkins i Reks, wraz z czterema innymi wrestlerami, próbowali otoczyć Kane’a, któremu na ratunek do ringu przybiegł Undertaker i przegonili stado wrestlerów[60]. 6 sierpnia na Raw odnieśli kolejną porażkę z Rybackiem. 21 sierpnia, Reks poprosił o rozwiązanie kontraktu z federacją chcąc przejść na emeryturę by móc spędzać więcej czasu z rodziną, tym samym oficjalnie rozwiązując drużynę[61][62]. W październiku, Hawkins ogłosił, iż przeszedł operację rozdartego więzadła krzyżowego tylnego[63].

NXT (2013–2014)[edytuj | edytuj kod]

21 stycznia 2013 na odcinku Raw, krótkowłosy Hawkins powrócił do telewizji podczas bijatyki kończącej show[64]. Do ringu powrócił 9 lutego na odcinku tygodniówki WWE Saturday Morning Slam przegrywając z Justinem Gabrielem. Niedługo potem, Hawkins zaczął się pojawiać głównie na tygodniówkach Superstars i NXT, gdzie przegrywał wszystkie możliwe pojedynki[65][66]. 8 maja 2014 na odcinku NXT, Hawkins wziął udział w Battle Royalu wyłaniającym pretendenta do NXT Championship, lecz pojedynek przegrał. 22 maja na odcinku NXT, Hawkins przegrał pojedynek z Adrianem Neville’em.

12 czerwca, WWE ogłosiło rozwiązanie kontraktu z wrestlerem[67].

Powrót do federacji niezależnych (2014–2016)[edytuj | edytuj kod]

Dzień po zwolnieniu z WWE, Myers zawalczył dla federacji Jersey Championship Wrestling (JCW), sprzymierzając się z Valem Venisem i wspólnie pokonując Danny’ego Demento i Erika Andretti'ego[68]. 22 czerwca, Myers został pokonany przez AR Foxa na gali promocji Beyond Wrestling[69]. 29 sierpnia, Myers odbył swój debiut dla Pro Wrestling Guerrilla (PWG) przegrywając z A.J. Stylesem w pierwszej rundzie turnieju 2014 Battle of Los Angeles[70].

Jesienią, Myers powrócił do tag teamu z byłym partnerem z WWE Tylerem Reksem. Para pokonała w październiku Kevina Matthewsa i Lance’a Hoyta na gali promocji Pro Wrestling Syndicate[71]. 24 lipca 2015, Myers zadebiutował w nowo-powstałej federacji Global Force Wrestling (GFW), biorąc udział w turnieju koronującego pierwszego posiadacza GFW Global Championship, lecz przegrał w ćwierćfinale z Chrisem Mordetzkym[72].

Total Nonstop Action Wrestling (2015)[edytuj | edytuj kod]

Myers zadebiutował w Total Nonstop Action Wrestling (TNA) reprezentując federację Global Force Wrestling. Debiut odbył się 27 lipca 2015 na odcinku tygodniówki Impact Wrestling, gdzie on i Trevor Lee przegrali z The Wolves[73]. 2 września 2015 na edycji Impact Wrestling odbył się rewanż, lecz tym razem z tytułami TNA World Tag Team Championship na szali. Myers i Lee zdołali pokonać Wolves, stając się posiadaczami tytułów tylko na jeden dzień, gdyż następnego dnia na nagraniach kolejnych odcinków Impact Wrestling stracili tytuły na rzecz byłych mistrzów[74]. 16 września na odcinku Impact Wrestling, drużyna GFW (Brian Myers, Jeff Jarrett, Eric Young, Chris Mordetzky i Sonjay Dutt) przegrała z drużyną TNA (Drew Galloway, Lashley, Eddie Edwards, Davey Richards i Bram) w Lethal Lockdown matchu. Na gali Bound for Glory, Myers i Lee otrzymali rewanż o tytuły z The Wolves, lecz przegrali pojedynek.

Powrót do WWE (od 2016)[edytuj | edytuj kod]

21 lipca 2016, Myers ponownie podpisał kontrakt z WWE i dołączył do brandu SmackDown[75]. Myers powrócił do używania pseudonimu ringowego Curt Hawkins, lecz jego gimmick opierał się na parodii Chuck Norris Facts przerobionych pod swoje nazwisko[76]. Winietki z tym związane zaczęto emitować w telewizji od sierpnia i było to kontynuowane do jego telewizyjnego powrotu do ringu na gali No Mercy. Ne evencie, zgodnie z wcześniejszą obietnicą, Hawkins wszedł do ringu (bez stoczenia pojedynku) i ogłosił swoją debiutancką walkę na najbliższym odcinku SmackDown[76]. Jednakże, z powodu wyczerpanego limitu czasowego tygodniówki, jego walka została wymazana ze scenariusza gali[77]. W następnym tygodniu na SmackDown, Hawkins miał zmierzyć się z Apollo Crewsem, lecz po otrzymaniu ciosu w twarz ze strony Crewsa, Hawkins odmówił podjęcia się walki[78]. 1 listopada na SmackDown, Hawkins przyjął wyzwanie Dolpha Zigglera o jego Intercontinental Championship, lecz przegrał z nim w siedem sekund[79]. Tydzień później na tej samej tygodniówce, Hawkins odniósł pierwsze zwycięstwo od powrotu, pokonując Apollo Crewsa[80]. Podczas pre-show gali TLC: Tables, Ladders & Chairs, Hawkins, The Vaudevillains (Aiden English i Simon Gotch) oraz The Ascension (Konnor i Victor) przegrali z The Hype Bros (Zackiem Ryderem i Mojo Rawley'em), Crewsem oraz American Alpha (Jasonem Jordanem i Chadem Gablem). Na WrestleManii 33 wziął udział w czwartym corocznym Andre the Giant Memorial Battle Royalu, który wygrał Mojo Rawley[81].

10 kwietnia 2017 podczas odbywającego się Superstar Shake-up, Hawkins został przeniesiony do rosteru Raw[82].

W tym czasie przegrywał wielokrotnie z takimi wrestler'ami jak Apollo Crews, Finn Bálor, Seth Rollins czy Jason Jordan. W lipcu 2017 r. Okazało się, że Hawkins ma serię 100 porażek, którą WWE uznało za najdłuższą przegraną „nowoczesnej ery”. Wkrótce zostało to włączone do gimmick'u Hawkinsa. Na Great Balls of Fire 9 lipca Hawkins uczestniczył w swoim jedynym meczu głównej karty na pay-per-view w 2017, szybko przegrywając z Heath'em Slater'em. Pod koniec 2017 roku Hawkins nie zdołał wygrać meczu, kończąc rok z ponad 150 kolejnymi porażkami. Na początku 2018 roku Hawkins regularnie zmagał się z Main Eventem i kontynuował swoją passę przegranych walk, a Hawkins osiągnął liczne bliskie upadki i został opisany jako „sympatyczna postać w tym momencie”

Na WrestleManii 34 Hawkins brał udział w André the Giant Memorial Battle Royal, którą wygrał Matt Hardy. Na Greatest Royal Rumble Hawkins wszedł z numerem 43, ale szybko został wyeliminowany przez Braun'a Strowman'a. W dniu 4 czerwca na WWE Raw, Hawkins zdobył swoją 200 porażkę z lokalnym wrester'em po tym, jak Baron Corbin przerwał mecz Hawkinsa i zaatakował jego przeciwnika, powodując, że Hawkins przegrał przez dyskwalifikację. W listopadzie Curt uczestniczył w drugim sezonie WWE Mixed Match Challenge, łącząc siły z Ember Moon po tym, jak poprzedni partner Moon'a, Braun Strowman, nie był w stanie konkurować z powodu kontuzji łokcia. 27 listopada Hawkins i Moon zostali wyeliminowani z rywalizacji, przegrywając z Jinder'em Mahal'em i Alicią Fox w ćwierćfinale.

Zjednoczenie Major Brothers (2019-obecnie)[edytuj | edytuj kod]

Podczas odcinka WWE Raw z 21 stycznia 2019 roku Hawkins próbował przekonać Vince'a McMahona do zarezerwowania go w meczu, ale zamiast tego został wstawiony jako specjalny sędzia gościnny w walce The Revival (Dash Wilder i Scott Dawson) VS Bobby Roode i Chad Gable, gdzie na szali byly WWE Raw Tag Team Championship, w którym The Revival przegrali po tym, jak Hawkins widział, jak próbowali oszukać trzy razy, co pozwoliło Roode'owi i Gable'owi wygrać. Po walce Hawkins został zaatakowany przez The Revival, aż Zack Ryder przyszedł mu pomóc zapowiadając ponowne spotkanie. Hawkins brał udział w Royal Rumble, wchodząc na numerem 9, eliminując Titusa O'Neila, zanim został wyeliminowany przez Samoa Joe. Następnej nocy na Raw, Hawkins i Ryder połączyli siły, gdzie zostali pokonani przez The Revival.

5 kwietnia WWE ogłosiło, że Major Brothers zmierzą się z The Revival na WrestleManii 35 o WWE Raw Tag Team Championship. Na gali, po przegraniu 269 meczów z rzędu, Hawkins przypiął Scotta Dawsona zdobywając Raw Tag Team Championship i zakończył swój Streak. Następnej nocy na Raw, Hawkins i Ryder po raz pierwszy obronili tytuły, pokonując The Revival.

Inne media[edytuj | edytuj kod]

Hawkins prowadził swój kanał na YouTube, gdzie poprowadził krótką serię nazwaną Callon' Sports with Curt Hawkins, lecz wyprodukowano jedynie dwa odcinki[83]. Pierwszy filmik został przez niego usunięty, lecz w drugim między innymi dziękuje Edge'owi za wiarę w niego i pomoc podczas jego początków w WWE jako część ugrupowania La Familia, oraz za bycie dobrym przyjacielem i mentorem.

Hawkins również regularnie pojawiał się w filmikach Zacka Rydera, który prowadził serię Z! True Long Island Story[84]. Podczas działalności jako drużyna z Tylerem Reksem, duo razem pojawiało się w show Rydera.

Hawkins i Reks stworzyli animowaną serię na YouTube nazwaną MidCard Mafia, lecz show zdenerwowało władze WWE i zaleciło im przerwanie i usunięcie serii[85]. Hawkins pojawiał się w wielu odcinkach WWE Inbox, w którym on i inne gwiazdy WWE odpowiadały na pytania fanów z Twittera.

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Podczas przerwy od występów w WWE w 2013, Myers i Pat Buck otworzyli własną szkółkę wrestlingową Create A Pro umiejscowioną w Hicksville w Nowym Jorku[86][87].

Myers poślubił wieloletnią przyjaciółkę Lizzie Karcher 9 października 2015[88].

Jego dobrymi przyjaciółmi są Zack Ryder i Trent Barreta, z którymi wspólnie trenował na początku ich karier.

Styl walki[edytuj | edytuj kod]

Myers wykonujący sitout twisting delayed scoop slam na Brencie Banksie

Mistrzostwa i osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Myers z tytułem A1 Alpha Male Championship

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Brian Myers [online], Online World of Wrestling [dostęp 2016-10-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-30].
  2. ↑ a b c d Curt Hawkins [online], World Wrestling Entertainment [dostęp 2010-05-20].
  3. ↑ NYWC Results [online], Online World of Wrestling [dostęp 2009-12-12].
  4. ↑ a b c d e NYWC Tag Team Title history [online], New York Wrestling Connection [dostęp 2012-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-14].
  5. ↑ OVW Six Flags Super Summer Sizzler Series No. 3 Results [online], 15 czerwca 2007 [dostęp 2007-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2007-06-21].
  6. ↑ Bryan Robinson, Chairman falling deeper and deeper into the abyss [online], World Wrestling Entertainment, 5 czerwca 2007 [dostęp 2007-11-11].
  7. ↑ Bryan Robinson, Spirit of ECW Splashed [online], World Wrestling Entertainment, 8 maja 2007 [dostęp 2007-11-11].
  8. ↑ Experiencing painful revenge [online], World Wrestling Entertainment, 22 maja 2007 [dostęp 2007-11-11].
  9. ↑ SmackDown drafts up [online], World Wrestling Entertainment [dostęp 2007-11-11].
  10. ↑ Officially on [online], World Wrestling Entertainment [dostęp 2007-11-11].
  11. ↑ Finding the way [online], World Wrestling Entertainment [dostęp 2007-11-11].
  12. ↑ A Major revelation [online], World Wrestling Entertainment, 17 grudnia 2007 [dostęp 2007-12-17].
  13. ↑ Three for All [online], World Wrestling Entertainment, 12 sierpnia 2009 [dostęp 2007-12-21].
  14. ↑ History of the WWE Tag Team Championship: Curt Hawkins & Zack Ryder [online], World Wrestling Entertainment, 20 lipca 2008 [dostęp 2008-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2008-07-24].
  15. ↑ Out of the shadows, into the golden light [online], World Wrestling Entertaiprompting nment, 20 lipca 2008 [dostęp 2008-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2008-07-23].
  16. ↑ Hawkins and Ryder: WWE's youngest Tag Team Champions [online], World Wrestling Entertainment, 7 sierpnia 2008 [dostęp 2008-08-08].
  17. ↑ 8/8 WWE SMACKDOWN: Parks's Ongoing „Real-Time” Coverage of the CW Show, [w:] Pro Wrestling Torch [online] [dostęp 2013-09-27].
  18. ↑ Unleashed in Hell [online], World Wrestling Entertainment, 17 sierpnia 2008 [dostęp 2009-09-21].
  19. ↑ Smackdown: Kozlov seeks competition, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer, 13 września 2008 [dostęp 2009-09-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-30].
  20. ↑ Friday Night Smackdown Tapings – Columbus (Last show on CW) [online], WrestleView, 22 września 2008 [dostęp 2008-09-22].
  21. ↑ 2009 WWE Supplemental Draft results [online], World Wrestling Entertainment, 15 kwietnia 2009 [dostęp 2009-04-15].
  22. ↑ Adam Martin, Wrestling News and Results, WWE News, TNA News, ROH News – Wrestleview.com, [w:] wrestleview.com [online], 13 sierpnia 2009 [dostęp 2015-06-13].
  23. ↑ FCW Results 8.06.09: Tampa, FL [online], 411mania.com, 7 sierpnia 2009 [dostęp 2009-09-05].
  24. ↑ Florida Championship Wrestling Tv Spoiler Results From Tampa, Florida: Tommy Dreamer Vs. Eric Escobar And More [online], PWInsider [dostęp 2011-10-19].
  25. ↑ FLORIDA CHAMPIONSHIP WRESTLING IN PUNTA GORDA, FL RESULTS – PWInsider.com, [w:] pwinsider.com [online] [dostęp 2015-06-13].
  26. ↑ a b FCW TV Taping Results [Spoilers] [online], 411mania.com, 20 listopada 2009 [dostęp 2009-11-27].
  27. ↑ Florida Championship Wrestling Tv Taping Results: Irwin R. Shyster Appears, Kaval (Low Ki) Back In Action And More [online], PWInsider [dostęp 2011-10-19].
  28. ↑ FCW crowns new tag champions [online], WrestleView, 15 stycznia 2010 [dostęp 2010-01-16].
  29. ↑ WWE SmackDown! 2010 05 07, [w:] Black Pants, Inc. [online], Online World of Wrestling, 5 maja 2010 [dostęp 2010-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-05].
  30. ↑ How to make an impact [online], World Wrestling Entertainment, 13 maja 2010 [dostęp 2010-05-13].
  31. ↑ Stepping Over the Limit [online], World Wrestling Entertainment, 21 maja 2010 [dostęp 2010-05-29].
  32. ↑ a b Smackdown: ...And The Dead Man Leaveth!, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer, 5 czerwca 2010 [dostęp 2010-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-30].
  33. ↑ Smackdown: Do you feel lucky, Punk?, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer, 12 czerwca 2010 [dostęp 2010-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-17].
  34. ↑ Smackdown: Kane’s Law and Disorder, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer, 19 czerwca 2010 [dostęp 2010-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-29].
  35. ↑ With friends like these [online], World Wrestling Entertainment, 7 października 2010 [dostęp 2010-10-07].
  36. ↑ It's a scream [online], World Wrestling Entertainment, 14 października 2010 [dostęp 2010-10-14].
  37. ↑ Girl power [online], World Wrestling Entertainment, 18 listopada 2010 [dostęp 2010-11-18].
  38. ↑ Rewritinghistory [online], World Wrestling Entertainment, 25 listopada 2010 [dostęp 2010-11-25].
  39. ↑ CALDWELL'S WWE SUPERSTARS RESULTS 12/9: Complete coverage of Hawkins vs. Barreta III, Divas spotlight, WWE promotes „controversial” Top 50 DVD [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2011-09-22].
  40. ↑ WWE News: Full list of 2011 WWE Draft Picks (televised Raw Draft & Supplemental Draft) [online], Pro Wrestling Torch, 26 kwietnia 2011 [dostęp 2011-04-27].
  41. ↑ CALDWELL'S WWE SUPERSTARS REPORT 9/8: Bryan dominates main event, Fox vs. Tamina, returns & TV debuts & squash matches [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2011-09-22].
  42. ↑ WWE NXT: Show becomes tag team anarchy, [w:] SLAM! Sports [online], Canadian Online Explorer [dostęp 2011-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-13].
  43. ↑ WWE NXT: Show becoming land of misfit toys, [w:] SLAM! Wrestling [online] [dostęp 2011-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-15].
  44. ↑ WWE.COM NXT REDEMPTION REPORT: POTENTIAL TAG TITLE CONTENDERS IN ACTION; DIVAS IN ACTION; AND A ROOKIE GETS TO WRESTLE [online], PWInsider [dostęp 2011-11-04].
  45. ↑ JAMES'S WWE NXT REPORT 10/19: Review of NXT Week 33, talk of Rookie Challenges returns, overall show Reax [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-01-06].
  46. ↑ JAMES'S WWE SUPERSTARS REPORT 11/10: Bryan vs. Regal wrestling showcase, Riley, Gabriel, Rock hype [online], Pro Wrestling Torch, 11 listopada 2011 [dostęp 2012-01-06].
  47. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 1/9: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – Jericho Week 2, Kane-Cena/Ryder dominates, Hall of Fame [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-01-10].
  48. ↑ JAMES'S WWE NXT REPORT 12/15 – Week 41: Showtime vs. Curtis, Love Triangle continues, Titus snaps, Ronald Reagan [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-01-06].
  49. ↑ NXT Results – 1/4/12 [online], WrestleView [dostęp 2012-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-08].
  50. ↑ NXT Results – 1/18/12 [online], WrestleView [dostęp 2012-04-08].
  51. ↑ NXT Results – 2/8/12 [online], WrestleView [dostęp 2012-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-16].
  52. ↑ JAMES'S WWE NXT REPORT 3/21 – Week 55: Kidd vs. McGillicutty main event, bizarre episode with kidnapping & Regal foot massage, Overall Reax [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-03-24].
  53. ↑ JAMES'S WWE NXT REPORT 4/4 – Week 57: Bateman-McGillicutty main event, physical Divas match, NXT love stories continue, Regal applies the law [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-04-04].
  54. ↑ JAMES'S WWE NXT REPORT 4/18 – Week 59: Two „firings” in London; CHIVERTON'S NXT Weekly Rankings & Evaluation 4/11 – Week 58 [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-04-13].
  55. ↑ JAMES'S WWE NXT REPORT 5/9 – Week 62: JTG debuts new look, Laurinaitis infiltrates NXT, Overall Reax [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-05-12].
  56. ↑ CALDWELL'S WWE OVER THE LIMIT PPV REPORT 5/20: Ongoing „virtual time” coverage of live PPV – Cena-Johnny, Punk-Bryan [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-05-27].
  57. ↑ Raw: Big Show sells out and the locker room empties, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer [dostęp 2012-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-16].
  58. ↑ CALDWELL'S WWE NO WAY OUT PPV REPORT 6/17: Ongoing „virtual time” coverage of live PPV – Cena vs. Show, potential „firings,” who will A.J. choose? [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-06-23].
  59. ↑ CALDWELL'S WWE MITB PPV REPORT 7/15: Complete „virtual time” coverage of live PPV – Punk vs. Bryan, Sheamus vs. Del Rio, two MITB matches [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-08-04].
  60. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 7/23: Complete „virtual-time” coverage of live Raw #999 – WWE recognizes 1,000 episodes, WWE Title match, Lesnar, Rock, DX, wedding [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-07-28].
  61. ↑ WWE makes Reks's departure official [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-08-31].
  62. ↑ WWE News: Tyler Reks details his decision to leave WWE – was there a breaking point?, will he ever wrestle again? (w/AUDIO) [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-08-31].
  63. ↑ WWE NEWS: New Ryder YouTube episode with „apology” to WWE, Hawkins reveals injury & recent surgery, newspaper covers Punk comedy event [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2012-10-07].
  64. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 1/21: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – Rock attacked on final Raw before Rumble, plus Beat the Clock, Cena closes Raw, more [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2013-01-22].
  65. ↑ WWE SATURDAY MORNING SLAM REPORT: BRODUS AND KOFI FACE THE PRIME TIME PLAYERS; JUSTIN GABRIEL VERSUS CURT HAWKINS; CODY RHODES, SHEAMUS, AND NATALYA DISCUSS FACIAL HAIR [online], PWInsider [dostęp 2013-02-11].
  66. ↑ Curt Hawkins in 2013 [online], CageMatch [dostęp 2013-09-27].
  67. ↑ Brodus Clay, Evan Bourne, Teddy Long, Curt Hawkins and other WWE Superstars released, [w:] WWE [online] [dostęp 2015-06-13].
  68. ↑ Kreikenbohm, Philip (June 2014). „JCW « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database”. cagematch.net.
  69. ↑ Beyond Wrestling 06/22/14 Uncomfortable Results. pwponderings.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].. pwponderings.com (June 22, 2014)
  70. ↑ Show results – 8/29 PWG Battle of Los Angeles Night 1: A.J. Styles vs. former WWE star, Elgin, Daniels & Kaz, more [online], Pro Wrestling Torch, 30 sierpnia 2014 [dostęp 2014-08-30].
  71. ↑ PWS Ten Thirty One. reksandhawkins.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-06)]. published September 16, 2014
  72. ↑ GFW First „Amped” TV Taping Results (7/24): Nex*Gen Tournament, Current and Former TNA Stars, Karen and Jeff Jarrett, and More [online].
  73. ↑ „*SPOILERS* TNA Impact Wrestling Tapings from 7/27/15”. lordsofpain.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-06)].. lordsofpain.net.
  74. ↑ a b Another big TNA spoiler, [w:] Pro Wrestling Insider [online], 28 lipca 2015 [dostęp 2015-07-29].
  75. ↑ Two Confirmed Names Returning To Wwe | Pwinsider.Com [online], www.pwinsider.com [dostęp 2017-11-15].
  76. ↑ a b 10/09 Powell’s WWE No Mercy Kickoff Show coverage: American Alpha and The Hype Bros vs. The Ascension and The Vaudevillains [online], Pro Wrestling Dot Net [dostęp 2016-10-15].
  77. ↑ What Happened to Curt Hawkins Last Night [online], Pro Wrestling Insider [dostęp 2016-10-15].
  78. ↑ 10/18 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Ongoing, Real-Time Report [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2016-10-22].
  79. ↑ 11/1 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Complete, Real-Time Report [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2016-11-02].
  80. ↑ 11/8 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Complete, Real-Time Report [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2016-11-13].
  81. ↑ Jason Powell: Powell’s WrestleMania 33 live review: Undertaker vs. Roman Reigns, Goldberg vs. Brock Lesnar for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Shane McMahon, Seth Rollins vs. Triple H in an unsanctioned match. [w:] Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-04-02].
  82. ↑ Wade Keller: KELLER’S WWE MONDAY NIGHT RAW 4/10: Superstar Shakeup begins with two Smackdown wrestlers coming to the ring, full report. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2017-04-10].
  83. ↑ Curt Hawkins YouTube page [online].
  84. ↑ Z! True Long Island Story YouTube page [online].
  85. ↑ Glen Cove native Curt Hawkins back in Long Island with WWE [online], Newsday, 17 czerwca 2012 [dostęp 2012-08-31].
  86. ↑ CURT HAWKINS TALKS WWE RELEASE, NXT, HIS NEW WRESTLING SCHOOL AND MORE – PWInsider.com, [w:] pwinsider.com [online] [dostęp 2015-06-13].
  87. ↑ Create A Pro Wrestling Academy, [w:] createaprowrestling.com/ [online] [dostęp 2015-09-22].
  88. ↑ More On Hornswoggle Falling At Wedding, Paige – SHIMMER, WWE Films At Dudley Boyz' School [online], WrestlingInc [dostęp 2015-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-08].
  89. ↑ CALDWELL'S WWE SUPERSTARS RESULTS 10/14: Complete „virtual-time” coverage of Divas night, former Nexus member in action [online], Pro Wrestling Torch, 14 października 2010 [dostęp 2012-04-08].
  90. ↑ Superstars report: we have found Curt Hawkins and Vance Archer; Dolph Ziggler in the main event [online], PWInsider, 13 maja 2010.
  91. ↑ a b Hawkins' names his lifting DDT via Twitter [online].
  92. ↑ FCW Television Report: Kaval Talks [online], PWInsider, 1 grudnia 2009.
  93. ↑ Hawkins' names his move via Twitter [online].
  94. ↑ a b c d WWE NXT REPORT: BATEMAN AND CURTIS AS TAG TEAM PARTNERS; TYSON KIDD IN ACTION [online], PWInsider [dostęp 2011-12-23].
  95. ↑ Superstars: Henry looks for revenge of Usos, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer, 25 listopada 2010 [dostęp 2010-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-14].
  96. ↑ WWE NXT REPORT: JUSTIN GABRIEL RETURNS TO ACTION; SIX MAN TAG MATCH; TAG MATCH; AND DIVAS IN ACTION [online], PWInsider [dostęp 2012-05-31].
  97. ↑ a b c d e WWE NXT report: eight man tag action; Aiden English make a statement; Bo has a hotline; and more [online], PWInsider, 18 września 2013 [dostęp 2013-09-20].
  98. ↑ JAMES'S WWE SUPERSTARS REPORT 11/10: Bryan vs. Regal wrestling showcase, Riley, Gabriel, Rock hype [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2011-11-12].
  99. ↑ Hawkins names his overhead belly to back suplex via Twitter [online], Twitter [dostęp 2013-01-11].
  100. ↑ CALDWELL'S WWE SUPERSTARS RESULTS 12/9: Complete coverage of Hawkins vs. Barreta III, Divas spotlight, WWE promotes „controversial” Top 50 DVD [online], Pro Wrestling Torch [dostęp 2010-12-12].
  101. ↑ a b c d Superstars Results – May 26, 2011 [online], WrestleView [dostęp 2012-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-02].
  102. ↑ Hawkins names his twisting delayed scoop slam via Twitter [online].
  103. ↑ FCW TV Report 10/4: WWE developmental TV – Eric Escobar, Serena, Curt Hawkins vs. Johnny Curtis, Bo Rotundo [online], Pro Wrestling Torch, 10 lutego 2010.
  104. ↑ Superstars Results – 11/10/11 [online], WrestleView [dostęp 2012-01-29] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-13], Cytat: Justin Gabriel vs. „The Party Starter” Curt Hawkins.
  105. ↑ Brian Myers – Global Force Wrestling [online], Global Force Wrestling [dostęp 2016-04-05].
  106. ↑ Curt Hawkins and Zack Ryder profile [online], Cagematch.de [dostęp 2008-06-04] (niem.).
  107. ↑ WWE: The Music, Vol. 8 [online], iTunes [dostęp 2012-08-31].
  108. ↑ Alpha-1 Wrestling on Twitter: 'NEW ALPHA MALE CHAMPION @TheCurtHawkins BRIAN MYERS!, [w:] twitter.com [online], 12 kwietnia 2015 [dostęp 2015-04-12].
  109. ↑ Kreikenbohm, Philip. „A1 Alpha Male Championship « Titles Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database”. cagematch.net.
  110. ↑ Deep South Wrestling Tag Team Title [online] [dostęp 2007-06-16].
  111. ↑ FBW Heavyweight Championship history, [w:] cagematch.net [online].
  112. ↑ OVW championship histories, [w:] ovwrestling.com [online] [dostęp 2016-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-05].
  113. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2008, [w:] Pro Wrestling Illustrated [online], Internet Wrestling Database [dostęp 2015-02-04].
  114. ↑ Philip Kreikenbohm, PWS Television Championship, [w:] cagematch.net [online] [dostęp 2015-06-13].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Personel WWE
Raw
Zawodnicy
Zawodniczki
Inni pojawiający się na wizji
SmackDown
Zawodnicy
Zawodniczki
Inni pojawiający się na wizji
Inni
(„wolni agenci”)
Zawodnicy
Zawodniczki
NXT
Zawodnicy
Zawodniczki
Inni pojawiający się na wizji
Performance Center
Zawodnicy
  • Anthony Luke
  • Beau Morris
  • Brogan Finlay
  • Copeland Barbee
  • Coy Wanner
  • Dion Lennox
  • Ezekiel Balogun
  • Hayden Pittman
  • Hunter Smallback
  • Je’Von Evans
  • Jonah Niesenbaum
  • Josh Black
  • Kale Dixon
  • Keanu Carver
  • Lucky Ali
  • Tavion Heights
  • Tyriek Igwe
  • Tyson DuPont
  • Vlad Pavlenko
Zawodniczki
  • Ajiea Lee Hargrave
  • Breanna Covington
  • Carlee Bright
  • Derrian Gobourne
  • Destinee Brown
  • Emma Maria Diaz
  • Kendal Grey
  • Kiyah Saint
  • Lainey Reid
  • Tamyra Mensah-Stock
  • Zena Sterling
Zespół
Osobistości telewizyjne
Ambasadorzy
Producenci i Scenarzyści
Personel wykonawczy
Posiadacze World Tag Team Championship
2002–2009
2010–2019
2020–2029
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Curt_Hawkins&oldid=73531294”