Cyfry arabskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 46.134.17.183 (dyskusja) o 23:30, 30 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Europejskie i arabskie cyfry na znaku drogowym w Abu Zabi

Cyfry arabskie, właściwie europeizowane cyfry indyjskiecyfry stosowane obecnie powszechnie na całym świecie do zapisywania liczb. Są to kolejno znaki: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 oraz 9 i pierwotnie służyły do zapisu liczb w systemie dziesiętnym. Obecnie wykorzystywane również w pozostałych systemach (na przykład w szesnastkowym przy czym cyfry większe od 9 symbolizowane są kolejnymi literami alfabetu łacińskiego).

Cyfry i dziesiętny system pozycyjny pochodzą z Indii, które około VII wieku najechali Arabowie. Uczeni arabscy wraz z poznaniem sanskrytu uzyskali dostęp do tej wiedzy. Cyfry weszły do powszechnego użytku, a ich propagatorem był perski matematyk Muhammad ibn Musa al-Chuwarizmi, który zastosował je do badań nad algebrą i trygonometrią. W średniowieczu cyfry rozprzestrzenili na zachód Arabowie (stąd ich przyjęta w Europie nazwa), a ich propagatorem w Europie był włoski matematyk Fibonacci.

Jako ciekawostkę należy wymienić fakt, że cyfry współcześnie używane w krajach arabskich znacznie różnią się od nam znanych, dostosowanych do alfabetu łacińskiego, współczesnych cyfr arabskich i są to, kolejno, znaki: ‏٠ ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩‎. Liczby za pomocą tych cyfr zapisywane są tak samo jak w systemie europejskim – czyli jedności po prawej.

Etniczne warianty dziesiętnych cyfr arabsko-indyjskich

standardowe europejskie 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
arabskie ٠ ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩
wschodnio-arabskie ۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹
dewanagari
bengalskie
gurmukhi
gudżarati
orija
tamilskie
telugu
kannada
malajalam
tajskie
laotańskie
tybetańskie
birmańskie
khmerskie
mongolskie
limbu
nowe pismo tai lue

Zobacz też