Cynthia Nixon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cynthia Nixon
Ilustracja
Nixon w 2009 roku
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1966
Nowy Jork

Współmałżonek

Christine Marinoni (od 2012)

Cynthia Ellen Nixon (ur. 9 kwietnia 1966 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka, laureatka Nagrody Tony i Nagrody Emmy; zdobyła wielką popularność rolą Mirandy Hobbes w serialu Seks w wielkim mieście (1998–2004).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne życie i kariera[edytuj | edytuj kod]

Cynthia Nixon jest aktorką pochodzącą z Nowego Jorku. Zaczęła grać w wieku dwunastu lat. Debiutowała w Little Darlings u boku Tatum O’Neal, Kirsty McNichol. Na Broadwayu zadebiutowała w 1980 roku w sztuce The Philadelphia Story jako Dinah Lord. Brała także udział w kilku projektach telewizyjnych, kinowych i teatralnych, np. My Body, My Child, Książę wielkiego miasta, I Am the Cheese i kilku off-broadwayowskich produkcjach.

Aktorka ukończyła Hunter College High School, a następnie historię teatru na Bernard College. W tym samym czasie zagrała w dwóch broadwayowskich hitach reżyserowanych przez Mike’a Nicholsa oraz w The Real Thing Toma Stopparda. Wystąpiła także w The Manhattan Project. W The Murder of Mary Phagan zagrała u boku Jacka Lemmona i Kevina Spaceya

Podczas Nowojorskiego Festiwalu Szekspirowskiego wcieliła się w rolę Julii w produkcji Romeo i Julia, wystąpiła w nagrodzonej Nagrodą Pulitzera sztuce Wendy Wasserstein, pt. The Heidi Chronicles. Zagrała w nagrodzonej wieloma nagrodami sztuce Anioły w Ameryce. Za występ w Indiscretions dostała nominacje do nagrody Tony. Zagrała rolę Lali Levy w nagrodzonej nagrodą Tony sztuce The Last Night of Ballyhoo. Była jednym z członków założycieli grupy teatralnej The Drama Dept. W skład grupy wchodzili: Sarah Jessica Parker, Dylan Baker, John Cameron Mitchell oraz Billy Crudup. Stała się znacznie bardziej popularna po udziale w serialu komediowym stacji HBOSeks w wielkim mieście. Wcieliła się w rolę prawniczki Mirandy Hobbes, twardo stąpającej po ziemi przyjaciółki głównej bohaterki. W 2002 i 2003 roku była za tę rolę nominowana do nagrody Emmy. Dostała ją w 2004 roku.

Dzięki ogromnej popularności w końcu zagrała główną rolę – w filmie Trzej mężczyźni i ona. Zaangażowała się w kino niezależne, wystąpiła w komedii Igby Goes Down. Zagrała także w kilku odcinkach Ostrego dyżuru. Następnie wcieliła się w postać Eleanor Roosevelt w Warm Springs. Za swoje role otrzymała nominację do kolejnej nagrody Emmy (2005). Wystąpiła w amerykańskim serialu medycznym telewizji FOXDr House. W 2005 roku zagrała drugoplanową rolę w komedii Mały Manhattan. W 2006 roku za rolę w Rabbit Hole zdobyła nagrodę Tony.

W 2018 r. wystartowała w wyborach gubernatora stanu Nowy Jork[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1988-2003 była w związku z profesorem angielskiego Dannym Mozesem. Ma z nim dwójkę dzieci – Samuela i Charlesa Ezekiela.

We wrześniu 2004 roku poinformowano, że prawie od roku pozostaje w związku z Christine Marinoni[2]. W 2006 roku potwierdziła tę informację. W maju 2012 roku wzięła ślub z Christine Marinoni w urzędzie miasta Nowy Jork[3]. W 2011 roku Marinoni urodziła syna - Maxa Ellingtona[4]. Aktorka deklaruje się jako osoba biseksualna[5].

Zwalczyła raka piersi, ale przez to przez dwa lata nie mogła występować[6]. Obecnie promuje działania przeciw rakowi piersi, pełniąc rolę ambasadora organizacji Susan G. Komen for the Cure[7].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Magda Działoszyńska: Coraz więcej kobiet w amerykańskiej polityce. Hillary Clinton nie przebiła politycznego szklanego sufitu, ale utorowała drogę innym. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2018-06-27. [dostęp 2018-06-28]. (pol.).
  2. Cynthia Nixon in Relationship With a Woman. 2004-09-24. [dostęp 2008-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-13)]. (ang.).
  3. Cynthia Nixon ożeniła się ze swoją partnerką. Onet, 2012-05-29. [dostęp 2012-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-02)]. (pol.).
  4. JULIE JORDAN: Cynthia Nixon & Christine Marinoni Welcome a Son. 2011-02-08, 2012-07-16. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  5. LUCAS GRINDLEY: Cynthia Nixon: Being Bisexual „Is Not a Choice”. 2012-01-30, 2012-08-19. [dostęp 2012-08-19]. (ang.).
  6. Cynthia Nixon Beats Breast Cancer, Becomes Advocate. ABC News, 2008-04-15. [dostęp 2008-09-07]. (ang.).
  7. Cynthia Nixon to Serve as Ambassador for Susan G. Komen for the Cure®. [dostęp 2008-09-07]. (ang.).
  8. Cicha namiętność (dramat, USA, 2016) | Ale kino+ [online] [dostęp 2016-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-29].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]