Człon różniczkujący

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Człon różniczkujący (idealny) (ang. derivative term) – w automatyce to człon, który na wyjściu daje sygnał proporcjonalny do pochodnej sygnału wejściowego

Poddanie powyższego związku obustronnej transformacji Laplace’a daje związek pomiędzy transformatami obu sygnałów:

Stąd transmitancja członu różniczkującego ma postać:

Jego odpowiedź impulsowa wygląda następująco:

Charakterystyka skokowa:

  • w dziedzinie operatorowej:
  • w dziedzinie czasu:

Charakterystyka amplitudowo-fazowa:

Charakterystyka fazowa:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]