Czernichowce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czernichowce
Чернихівці
Ilustracja
Cerkiew w Czernichowcach
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

zbaraski

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


1435
287,86 os./km²

Nr kierunkowy

3550

Kod pocztowy

47370

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Czernichowce”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Czernichowce”
Ziemia49°37′52″N 25°43′50″E/49,631111 25,730556

Czernichowce (ukr. Чернихівці, Czernychiwci) – wieś w rejonie zbaraskim obwodu tarnopolskiego Ukrainy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Założona w 1463 r. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Czernichowce w powiecie zbaraskim województwa tarnopolskiego. Wieś liczy 1435 mieszkańców.

Wieś leżąca na szlaku przemarszu Tatarów była wielokrotnie niszczona i palona w czasie ich przemarszów w XV i XVI w. W XIX wieku i na początku XX wieku właścicielami dóbr Czernichowce z Wiernikami była rodzina Fedorowiczów herbu Oginiec, kolejno dobra posiadali polski działacz niepodległościowy Jan (1811-1870) a następnie jego syn Władysław, (1845-1917) znany działacz ukraiński[1][2][3][4].

Dziedzicem[potrzebny przypis] Czernichowiec był polski wicepremier i minister skarbu Eugeniusz Kwiatkowski, który wychował się w tutejszym dworze[5].

Religia[edytuj | edytuj kod]

W Czernichowcach znajduje się murowana cerkiew unicka z roku 1768 pw. Świętej Trójcy, oraz cmentarz choleryczny z 1861 roku.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Cerkiew św. Trójcy z końca XVIII wieku z kaplicą-rotundą z XIV wieku pełniącą obecnie rolę zakrystii[6]
  • Dzwonnica przycerkiewna, dawniej kamienica, przebudowana w XVIII wieku na dzwonnicę.

Ludzie urodzeni we wsi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1901,s. 118;
  2. Księga adresowa królewskiego stołecznego miasta Lwowa. R. 1902
  3. Jan Bigo, Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielkim Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Z oznaczeniem: Starostw, Sądów powiatowych, Urzędów parafialnych, Urzędów pocztowych i telegraficznych, wraz z odległością tychże w kilometrach od dotyczącej miejscowości, Spisu ludności wedle obliczenia z r. 1890, Właścicieli posiadłości dóbr tabularnych, Zestawienie Sądów obwodowych z przynależnymi Sądami powiatowymi, Wykaz powiatowych Dyrekcyi Skarbu, Spisu posterunków Żandarmeryi i Streszczenie przepisów pocztowych, telegraficznych i telefonicznych, Lwów 1897, s. 38,
  4. Jan Bigo, Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami [...] w Królestwie Galicyi, Wielkim Księstwie Krakowskiem i Księstwie Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju, Lwów 1904
  5. Eugeniusz Kwiatkowski: gospodarcza gwiazda sanacji [online], wyborcza.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  6. Yurii Dyba, Dyba J. Kaplica na wieży w Stołpiu i jej wołyńskie analogie // Do pieńkna nadprzyrodzonego. Sesja naukowa na temat rozwoju sztuki sakralnej od X do XX wieku na terenie dawnych diecezji Chełmskich. – Chełm: В. w., 2003. - T. 1: Referaty. – S. 36–51. [online] [dostęp 2017-02-15] (ang.).
  7. Шалай-Гроеле Валерія. w: Тернопільський енциклопедичний словник. редкол.: Г. Яворський та ін.. T. 3: П—Я. Тернопіль : Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2008, s. 621. ISBN 978-966-528-279-2. (ukr.) (ukr.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]