Czerpak Patalasa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Czerpak Patalasa, czerpacz Patalasa – przyrząd do pobierania wody z określonej głębokości w celu analizy jej właściwości fizyczno-chemicznych. Rodzaj batometru. Ma kształt prostopadłościanu, standardowo o wymiarach 10 × 10 × 50 cm. Jest spuszczanym na uwięzi naczyniem z ruchomym dnem i ruchomą pokrywą. Podczas opuszczania w głąb wody, jej napór otwiera pokrywę i dno. W ten sposób woda przepływa przez otwarte naczynie w miarę jego opadania. Pokrywę zamyka się przez szarpnięcie linki. Jej zamknięcie uniemożliwia dalszy przepływ wody, a w konsekwencji opadnięcie i zamknięcie się dna. Zatrzymana w czerpaku woda zachowuje większość parametrów wody z danej głębokości, nadając się do różnych analiz hydrochemicznych, łącznie ze stężeniem rozpuszczonych gazów. Ponadto wraz z wodą pobraną przez czerpacz można pozyskać żyjące w niej organizmy planktonowe[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jan Igor Rybak, Leszek A. Błędzki: Widłonogi, Copepoda: Cyclopoida, Klucz do oznaczania. Warszawa: Inspekcja Ochrony Środowiska, 2005, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Witold Hermanowicz, Wiera Dożańska, Jan Dojlido, Bohdan Koziorowski: Fizyczno-chemiczne badanie wody i ścieków. Warszawa: Arkady, 1976, s. 65-66. UKD 628.31:628.1.03:543.3.