Czesław Kowalski-Wierusz
| Imię i nazwisko |
Czesław Teofil Kowalski-Wierusz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1882 |
| Data i miejsce śmierci |
1984 |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
|
Portret mężczyzny | |
Czesław Kowalski-Wierusz (ur. 1882 w Monachium, zm. 1984 w Warszawie) – polski malarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Czesław Kowalski był synem Alfreda i Jadwigi Szymanowskiej. Edukację rozpoczął w Warszawie, ukończył w rządowym Męskim Gimnazjum Klasycznym w Kaliszu, które ukończył był także jego ojciec. W 1901 uczył się rysunku w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona.
Od 1904 studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Monachium na kierunku architektury. Malarstwa początkowo uczył się w pracowni Simona Hollosy'ego, a następnie od 1906 uczył się w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium w klasie rysunku prowadzonej przez Petera Halma. Na dalsze studia wyjechał w 1907 do Paryża, gdzie uczył się w Akademii Julian, później w Akademii Vitti. W latach 1909–1914 uczył się w pracowni ojca Alfreda.
Był uczestnikiem wojny 1920 roku. Przed wybuchem I wojny światowej przeprowadził się do Wilna, gdzie w 1930 urodziła mu się córka. W 1932 odbyła się jego indywidualna wystawa w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, malował głównie portrety i pejzaże. Po zakończeniu II wojny światowej przeprowadził się do Gdańska, a od 1957 do śmierci mieszkał w Warszawie.
Spora część prac Czesława Kowalskiego–Wierusz znajduje się obecnie w Muzeum Podlaskim w Białymstoku, a także w suwalskim Muzeum Okręgowym.
Był działaczem na polu krzewienia sztuk zdobniczych.
Jego córka Joanna Wierusz-Kowalska również została malarką. Karol Kowalski-Wierusz był jego wujem. Czesław Kowalski-Wierusz zmarł w wieku 102 lat i został pochowany na warszawskim cmentarzu Powązkowskim (kw. 40–V–1/4). Autorem pomnika jest Wacław Szymanowski[1].
Działalność społeczna i organizacyjno-artystyczna[edytuj | edytuj kod]
- Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków (współzałożyciel)
- Towarzystwo Niezależnych Artystów Sztuk Pięknych (współzałożyciel)
- Towarzystwo Szerzenia Kultury i Sztuk Plastycznych (współzałożyciel)
- kierownik Oddziału Kultury i Ochrony zabytków w Departamencie Oświaty Litwy Środkowej (od 1921)
- prezes Międzyzwiązkowej Komisji Kulturalno-Artystycznej
- współzałożyciel oraz redaktor wileńskiego miesięcznika „Południe”
- współorganizator Towarzystwa Koszykarskiego Kosz oraz Zawodowej Szkoły Koszykarskiej (1923–1925)
- współtwórca powstałego w 1937 Instytutu Rzemieślniczego przy Wileńskiej Izbie Rzemieślniczej
- współpraca przy ochronie zabytków, m.in. z Muzeum Kaszubskim im. Franciszka Tredera w Kartuzach
- współorganizator Towarzystwa Popierania Folkloru Kaszubskiego
Ważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eliza Ptaszyńska. Trzy pokolenia Wieruszów-Kowalskich. Style, epoki, kraje. „Muzealnictwo”. 48, s. 95-109, 2007. Warszawa: Narodowy Instytut Dziedzictwa.
- KOWALSKI - WIERUSZ Czesław. [dostęp 2013-03-29].