Czesław Okińczyc
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 września 1955 |
|---|---|
| Poseł na Sejm Republiki Litewskiej kadencji 1990–1992 | |
| Okres |
od marca 1990 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Czesław Okińczyc, lit. Česlav Okinčic (ur. 13 września 1955 w Wilnie) – litewski prawnik narodowości polskiej, adwokat, poseł na Sejm (1990–1992).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1973–1975 odbył służbę wojskową. Następnie przez dwa lata pracował w fabryce „Žalgiris”. Po ukończeniu studiów na Wydziale Prawa Wileńskiego Uniwersytetu Państwowego w 1982 rozpoczął pracę jako adwokat w wileńskiej Kancelarii Adwokackiej nr 1.
W 1988 zaangażował się w działalność Sąjūdisu, a rok później został wybrany na przewodniczącego wileńskiego zarządu Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego Polaków na Litwie. W 1990 współtworzył Związek Polaków na Litwie.
W lutym 1990 został w Wilnie wybrany posłem do Rady Najwyższej Litewskiej SRR, przekształconej w Sejm. 11 marca 1990 jako jeden z trzech Polaków złożył swój podpis pod Aktem Przywrócenia Państwa Litewskiego. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego sejmowej komisji spraw zagranicznych. W wyborach w 1992 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z ramienia Litewskiej Partii Socjaldemokratycznej.
W 1992 założył w Wilnie Radio „Znad Wilii” nadające w języku polskim. Objął funkcję prezesa rozgłośni. Od 1996 pracował w kancelarii adwokackiej „Aničas, Okinčic ir partneriai”. Od 1998 pełnił funkcję doradcy prezydenta Valdasa Adamkusa ds. mniejszości narodowych, później podobną tematyką zajmował się w kancelarii prezydenta Rolandasa Paksasa. Od 2005 był partnerem w kancelarii „Sutkienė, Pilkauskas ir partneriai”, a od 2010 w kancelarii „Tark Grunte Sutkiene”. W 2006 został doradcą premiera Litwy ds. mniejszości narodowych.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (Polska, 1996)[1]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (Polska, 1999)[2]
- Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Gedymina (Litwa, 2000)[3]
- Medal Niepodległości Litwy (Litwa, 2000)[3]
- Medal Polonia Mater Nostra Est (Polska, 2003)
- Złota odznaka honorowa „Za zasługi” Departamentu Mniejszości Narodowych (Litwa, 2007)[4]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (Polska, 2013)[5][6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M.P. z 1996 r. nr 66, poz. 611
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 22, poz. 314
- ↑ a b Apdovanotų asmenų duomenų bazė. lrp.lt. [dostęp 2021-03-11]. (lit.).
- ↑ Wydarzenia. senat.gov.pl, 9 czerwca 2007. [dostęp 2018-03-03].
- ↑ Wysokie odznaczenia państwowe RP dla zespołu Radia Znad Wilii. zw.lt, 3 maja 2013. [dostęp 2013-05-03].
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 518
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie Sejmu Republiki Litewskiej. [dostęp 2013-05-03]. (lit.).
- Nota biograficzna na stronie kancelarii „Tark Grunte Sutkiene”. [dostęp 2013-05-03]. (lit.).
- Absolwenci Wydziału Prawa Uniwersytetu Wileńskiego
- Litewscy adwokaci
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
- Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
- Odznaczeni Medalem Niepodległości Litwy
- Odznaczeni Medalem Polonia Mater Nostra Est
- Politycy Litewskiej Partii Socjaldemokratycznej
- Polscy politycy na Litwie
- Polscy posłowie do parlamentów państw obcych
- Posłowie na Sejm Republiki Litewskiej
- Urodzeni w 1955
- Sygnatariusze Aktu Przywrócenia Państwa Litewskiego
- Działacze Sąjūdisu
- Ludzie urodzeni w Wilnie