Czosnek grzebieniasty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czosnek grzebieniasty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

amarylkowate

Podrodzina

czosnkowe

Rodzaj

czosnek

Gatunek

czosnek grzebieniasty

Nazwa systematyczna
Allium carinatum L.
Sp. pl. 1:297. 1753

Czosnek grzebieniasty (Allium carinatum L.) – gatunek rośliny z rodziny amarylkowatych. Rodzimym obszarem jego występowania jest Europa od Francji na zachodzie po Szwecję i kraje bałtyckie na północy i Ukrainę oraz zachodnią Turcję na wschodzie[3][4].

Na terytorium Polski gatunek znany był długi czas tylko z udokumentowanego w 1924 roku stanowiska w rezerwacie Bielinek nad Odrą, później nieodnalezionego, w związku z czym miał status gatunku wymarłego. W lipcu 2017 r. dr Lucjan Rutkowski odkrył stanowisko czosnku przy ul. Polnej w Toruniu[5]. W 2023 gatunek ten znaleziony został na dwóch stanowiskach w gminie Komańcza w Bieszczadach[6].

Kwiatostan czosnku grzebieniastego

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Bylina, geofit, posiadająca pod ziemią kulistą lub jajowatą cebulę okrytą białymi lub brunatnymi błonami. Wyrasta z niej głąbik o wysokości 20-100 cm, sztywny i w dolnej części ulistniony. Jest bardzo podobny do czosnku zielonawego.
Liście
Słabo rynienkowate, o szerokości 2-5 mm.
Kwiaty
Zebrane w baldach o nierównej długości szypułkach. W kwiatostanie często powstają zielone cebulki. Kwiaty są lejkowatodzwonkowate, o fioletowych lub purpurowych działkach i wyraźnie grzebieniastych działkach (stąd gatunkowa nazwa rośliny). Pręciki są o wiele dłuższe od działek okwiatu.

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Gatunek zróżnicowany na dwa podgatunki[7]:

  • Allium carinatum subsp. carinatum – występuje w całym zasięgu gatunku; baldach z cebulkami, torebki powstają rzadko
  • Allium carinatum subsp. pulchellum (G.Don) Bonnier & Layens – rośnie w południowej Europie; baldach bez cebulek, kwiaty i torebki liczne

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Gatunek umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006, 2016)[8][9], w Polskiej czerwonej księdze roślin (2014)[10] i na obszarze Polski prawdopodobnie wymarły (kategoria zagrożenia EX)[11]. Na czerwonej liście w wydaniu z 2016 roku posiada kategorię RE (wymarły w obszarze Polski).

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Preferuje słoneczne stanowisko i potrzebuje żyznej i próchnicznej gleby. Rozmnaża się go przez cebulki przybyszowe lub przez siew nasion. Podobnie jak inne gatunki czosnków jest atakowany przez choroby i szkodniki, przede wszystkim przez śmietkę cebulankę, białą zgniliznę cebuli i nicienia niszczyka zjadliwego[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-09] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
  4. Allium carinatum L., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-08-07].
  5. Roślina uznana za wymarłą rosła w Toruniu, „Onet Kujawsko-Pomorskie”, 7 września 2017 [dostęp 2017-09-07] (pol.).
  6. W Bieszczadach odkryto czosnek grzebieniasty [online], rzeszow.tvp.pl, 7 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-07].
  7. Allium carinatum na eMonocot. e-monocot.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. [dostęp 2013-11-20]
  8. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  10. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone.. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  11. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular Plants of Poland - A Checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 1995. ISBN 83-85444-38-6.
  12. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.