Dąbrówka Górna (województwo opolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dąbrówka Górna
wieś
Ilustracja
Pałac w Dąbrówce Górnej
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

krapkowicki

Gmina

Krapkowice

Liczba ludności (2022)

870[2]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

47-300[3]

Tablice rejestracyjne

OKR

SIMC

0497213

Położenie na mapie gminy Krapkowice
Mapa konturowa gminy Krapkowice, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka Górna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka Górna”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka Górna”
Położenie na mapie powiatu krapkowickiego
Mapa konturowa powiatu krapkowickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka Górna”
Ziemia50°32′15″N 17°55′43″E/50,537500 17,928611[1]

Dąbrówka Górna (niem. Dombrowka[4], od 1938 Eichtal[5]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Krapkowice.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W 1295 w kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) miejscowość wymieniona jest jako Dambrona Goziconis[6]. Polską nazwę Dąbrówka oraz niemiecką Dombrowka wymienia również w 1896 roku śląski pisarz Konstanty Damrot[7]. W okresie hitlerowskiego reżimu w latach 1934-1945 miejscowość nosiła nazwę Eichtal[8]. Działał tu wtedy obóz pracy dla Żydów, który upamiętnia ruina pomnika[9].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy raz Dąbrówka jest wspominana w dokumencie sprzedaży z 1393 (odpis niemiecki z 1770). Herfert von Pause, rycerz Władysława Opolczyka, za jego zgodą i bez uszczerbku na należnościach księcia, sprzedał ziemię braciom Adamowi i Janowi Bees. Z racji niemieckiej pisowni (duża litera) nie wiadomo, czy w akcie sprzedaży chodzi o las dębowy (dąbrowę) czy o wieś zwaną Dąbrówka.

W 1490 r. wieś kupiła rodzina Rogoysky z Moraw, będąca również właścicielem leżącego niedaleko zamku w Rogowie Opolskim. Pierwotna budowla obronna została zrujnowana podczas wojny trzydziestoletniej. W jej miejscu rodzina Rogoysky postawiła dwór.

Po wojnach śląskich i przyłączeniu Śląska do Prus Rogoyscy jako katolicy zostali zmuszeni do emigracji. Osiedlili się w Galicji, wówczas należącej do monarchii Habsburgów.

Nowymi właścicielami Dąbrówki została protestancka rodzina von Dalwig. W latach 1850–1945 należała ona do rodu von Teichmann–Logischen.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[10]:

  • zespół pałacowy, z poł. XVII w., XVIII w., XX w.:
    • Pałac w Dąbrówce Górnej
    • park
    • dwie bramy wjazdowe i budynek bramny do zespołu, na którym przypadkowo odkryto napis z 1912 r. w języku niemieckim: To, co trzymam w ręku, trzymam mocno oraz herby von Teichmann–Logischen, poza rejestrem
    • ruiny zabudowań gospodarczych zespołu, m.in. chłodni i cegielni z XIX wieku obecnie czekają na rozbiórkę, poza rejestrem

inne zabytki

  • figura św. Nepomucena z 1719 r. - XVIII wieku, ufundowana przez Wacława Rogoyskyego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 22557
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 220 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. M. Choroś, Ł. Jarczak, S. Sochacka, Słownik nazw miejscowych Górnego Śląska, Opole-Kluczbork 1997, s. 36.
  5. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  6. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
  7. Konstanty Damrot, "Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung : mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen : Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde", Verlag von Felix Kasprzyk, Beuthen 1896
  8. M. Choroś, Ł. Jarczak, S. Sochacka, Słownik nazw miejscowych Górnego Śląska, Opole-Kluczbork 1997, s. 36
  9. Robert Niedźwiedzki, Joachim Szulc, Marek Zarankiewicz, 2012: Przewodnik geologiczny. Kamienne skarby Ziemi Annogórskiej. Wyd.: Stowarzyszenie Kraina św. Anny, strona 83. ISBN 978-83-63036-04-1
  10. Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 48. [dostęp 2012-12-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Koćwin Mirosława, Koćwin Janusz, Rogów Opolski – przewodnik po historii i okolicy, WBP w Opolu, Opole 2005, ISBN 83-88146-50-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]