Długi Kąt (województwo warmińsko-mazurskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Długi Kąt
osada
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

piski

Gmina

Biała Piska

Strefa numeracyjna

87

Kod pocztowy

12-230[2]

Tablice rejestracyjne

NPI

SIMC

0755052

Położenie na mapie gminy Biała Piska
Mapa konturowa gminy Biała Piska, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Długi Kąt”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Długi Kąt”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Długi Kąt”
Położenie na mapie powiatu piskiego
Mapa konturowa powiatu piskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Długi Kąt”
Ziemia53°32′57″N 22°02′54″E/53,549167 22,048333[1]

Długi Kąt (dawniej Dlügi Kundt, Dlugikont, Klarheim, Klarem) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska[3]. Wieś położona między Cwalinami a Mikutami.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Według Ryszarda Pawlickiego (2008) w lesie między Długim Kątem a Kumielskiem znajduje się dawne miejsce kultu Galindów. Do 1945 r. stanowiło ono lokalną atrakcję turystyczną, określane nazwą Heidengericht, czyli „pogański sąd”. Miejsce to zostało odkryte w 1925 r. przez nauczyciela (z pobliskich Bogumił) o nazwisku Skok. Domniemane miejsce kultu to kamienny kręg o średnicy 20 m, pośrodku którego miał ponoć znajdować się ołtarz ofiarny w formie płaskiego głazu. W pobliżu tego miejsca znajduje się grób dziecka – syna jednego z właściciela dworu. Rzekome miejsce kultu jest najprawdopodobniej cmentarzyskiem, świadczącym o wczesnym osadnictwie w tej okolicy.

Dobra szlacheckie (wieś szlachecka), powstałe w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. W nadaniu dla wsi Sokoły z 1561 r., potwierdzono podział Sokołów Górskich na dwa majątki po półtorej służby rycerskiej: Sokoły właściwe należały do Blumsteinów, natomiast Długi Kąt do Kneblów, zwanych wczesnej Hińcami (w 1541 zapisywane jako Hainza, później Heintze, Hintze). W 1556 r. wieś liczyła 15 łanów i była w posiadaniu szlachty. W 1579 wieś była w posiadani rodziny Kneblów. W 1601 r. już najprawdopodobniej dobra nie stanowiły własności szlacheckiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 24014
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 227 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-04-18].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Grzegorz Białuński: Kolonizacja Wielkiej Puszczy (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn, OBN, 2002, 237 str., ISBN 83-87643-97-1, ISSN 0585-3893.
  • Ryszard Wojciech Pawlicki: Długi Kąt [w:] Waldemar Mierzwa (red.): Mazury – słownik stronniczy, ilustrowany. Dąbrówno, Retman, 2008, 245 str.33, ISBN 978-83-923991-6-2.