Długobieg
| Eupetes macrocerus | |||
| Temminck, 1831[1] | |||
.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Eupetes | ||
| Gatunek |
długobieg | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Długobieg[4] (Eupetes macrocerus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny długobiegów[4] (Eupetidae) której jest jedynym przedstawicielem. Zamieszkuje Azję Południowo-Wschodnią.
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono dwa podgatunki E. macrocerus[5][6][7]:
- E. macrocerus borneensis – północne Borneo.
- E. macrocerus macrocerus – Półwysep Malajski i Sumatra.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Mierzy 28–30 cm, a jego masa wynosi 66–72 g[8]. Większość ciała ruda, długi ogon. Czerwonawe gardło w delikatne, białe kropeczki oraz pierś. Biała brew, długie i grube czarne wąsy oraz pomarańczowy wierzch głowy. Długie, cienkie, szare nogi.
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Jego środowisko to głównie nizinne lasy, rzadko występuje w lasach niższych partii gór. Na Półwyspie Malajskim odnotowywany był do wysokości 1060 m n.p.m., a na Sumatrze i Borneo do 900 m n.p.m. Występuje też na bagnach i wrzosowiskach[9].
Ogólnie niewiele wiadomo o lęgach. Okres lęgowy przypada na styczeń i maj. Gniazdo o kubeczkowatym kształcie, zrobione z części roślin, umieszczone w roślinności około 30 cm nad ziemią. Składa 2 jaja bez wzorków[10].
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2000 roku uznaje długobiega za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened); wcześniej, od 1988 roku miał on status najmniejszej troski (LC – least concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako rzadki lub dość pospolity w znacznej części zasięgu występowania, lokalnie liczny. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na utratę siedlisk[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b C.J. Temminck: Nouveau recueil de planches coloriées d’oiseaux: pour servir de suite et de complément aux planches enluminées de Buffon, édition in-folio et in-4⁰ de l’Imprimerie royale, 1770. Paris: F.G. Levrault, 1838, s. tekst i ryc. 516. (fr.).
- ↑ a b Ch.L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 1. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1850, s. 251. (łac.).
- ↑ a b Eupetes macrocerus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Eupetidae Bonaparte, 1850 – długobiegi - Rail-babbler (wersja: 2021-06-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-24].
- ↑ Rail-babbler (Eupetes macrocerus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-30)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-24]. (ang.).
- ↑ Długobieg (Eupetes macrocerus). Avibase. [dostęp 2010-05-07]. (pol.).
- ↑ Robson, Craig (2002) A Field Guide to the Birds of South-east Asia, New Holland, Londyn.
- ↑ Species factsheet: Eupetes macrocerus. BirdLife International, 2020. [dostęp 2020-12-17]. (ang.).
- ↑ Boles, W. (2007) „Family Eupetidae (Jewel-babblers and allies)” in del Hoyo, J.; Elliot, A. & Christie D. (editors). (2007). Handbook of the Birds of the World. Volume 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Lynx Edicions. ISBN 978-84-96553-42-2.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).