DB-LK
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji metalowej z podwoziem chowanym w locie |
| Załoga |
5-6 osób |
| Historia | |
| Data oblotu |
1939 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
dwa silniki gwiazdowe M-87 |
| Moc |
2 x 700 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
21,60 m |
| Długość |
9,78 m |
| Powierzchnia nośna |
56,87 m² |
| Masa | |
| Własna |
9061 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
488 km/h |
| Pułap |
8500 m |
| Zasięg |
2900 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4 x karabin maszynowy kal. 7,92 mm,
1000 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR | |
| Rzuty | |
| |
DB-LK − dwusilnikowy bombowiec produkcji radzieckiej. Wyprodukowano jedynie jeden egzemplarz prototypowy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1933 r., proj. Wiktor Bielajew rozpoczął prace nad nowym typem bombowców. Prace Bielajewa nad nowym bombowcem przyśpieszyły pomyślnie badania szybowców BP-2 (TsAGI-2, 1934) i BP-3 (1936). Ten ostatni został zbudowany w małych seriach i był używany do szkolenia pilotów w Szkole Latania Marynarki Wojennej.
W 1938 samolot był na ukończeniu. Jako napęd użyto dwóch silników gwiazdowych M-87 i chowane podwozie. Samolot oznaczono DB-LK.
Po opóźnieniach i kłótni wewnątrzpartyjnych, DB-LK w 1939 wykonał pomyślnie swój pierwszy lot na lotnisku Instytutu Badawczego Sił Powietrznych w Czkałowskaja. Badania wykazały bardzo dobre z natury cechy samolotu i parametry lotu, podczas gdy samolot osiągnął, mimo słabego silnika M-87 prędkość do 488 kilometrów na godzinę (na wysokości 5100 metrów). 1 maja 1940 samolot został odsłonięty w Moskwie na paradzie wojskowej na Placu Czerwonym, gdzie został przedstawiony opinii publicznej.
Pod wpływem niemieckich bombowców nurkowych, w szczególności Ju 87, został wydany w tym samym roku, obowiązku przekształcenia DB-LK w samolot o podobnej charakterystyce jak Ju 87. Prace nad przekształceniem w bombowiec nurkujący trwały do wybuchu wojny między Trzecią Rzeszą a ZSRR - 22 czerwca 1941 roku. Pierwszy i jedyny zbudowany prototyp został spalony w obawie przed zbliżającym się Wehrmachtem.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leonid Sielakow: Beljajews fliegende Flügel, FliegerRevue 5/92