Żmija łańcuszkowa

Żmija łańcuszkowa

Daboia russelii
(Shaw & Nodder, 1797)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Infrarząd	Alethinophidia
Nadrodzina	Elapoidea
Rodzina	żmijowate
Podrodzina	żmije
Rodzaj	Daboia
Gatunek	żmija łańcuszkowa
Synonimy
Coluber Russelii Shaw & Nodder, 1797

Żmija łańcuszkowa, daboja, daboja łańcuszkowa (Daboia russelii) – gatunek jadowitego węża z podrodziny żmij (Viperinae) w rodzinie żmijowatych (Viperidae).

Występowanie

Wąż ten żyje w południowo-wschodniej Azji: na subkontynencie indyjskim, na półwyspie indochińskim, w południowych Chinach i na Tajwanie. Z powodu ich bardzo efektywnego jadu i częstego pojawiania się w miejscach zamieszkanych przez ludzi, żmija ta jest uważana za najniebezpieczniejszego węża Azji Południowej, przypisywanych jej jest około 900 przypadków śmiertelnych rocznie.

Opis

Wielkość węża jest zróżnicowana regionalnie. Populacje na Sri Lance są relatywnie małe, o przeciętnej długości ok. 0,90 m do maksymalnie 1,5 m. W Chinach węże te osiągają rozmiary od 1,0 do 1,2 m, niektóre mają nawet 1,67 m, natomiast w Indiach przeciętna długość wynosi 1,20 m, największe osobniki mają tam ok. 1,85 m. Głowa węża o długości 1,20 m ma około 5 cm. Daboja łańcuszkowa w porównaniu do innych żmij nie cechuje się okazałą budową ciała. Głowa jest spłaszczona i ma kształt trójkątny, wyraźnie odstaje od reszty korpusu.

Tryb życia

Daboja łańcuszkowa jest aktywna głównie nocą, szczególnie zaraz po zachodzie słońca. Jednakże przy szczególnie zimnej pogodzie ich aktywność przypada także za dnia. Żyje przeważnie na ziemi, chowa się z zaroślach i wysokiej trawie, dobrze się kamuflując. Porusza się dosyć ospale, jednak młodsze osobniki są bardziej aktywne. W razie zagrożenia wąż zwija się i unosi przednią część ciała, sycząc przy tym wyraźnie i głośno. Z tej pozycji, przy ataku porusza swoje ciało z wielką siłą naprzód, tak że niekiedy traci ono chwilowo kontakt z podłożem. Generalnie dorosłe osobniki są spokojniejsze i mniej drażliwe niż młodsze.

Jad

Ich jad jest śmiertelnie niebezpieczny dla człowieka. U większości ludzi dawka od 40 do 70 mg jest śmiertelna, co czyni ich jad o wiele bardziej efektywnym w porównaniu do innych rodzajów węży, takich jak kobry, grzechotniki czy mamby. Przeciętnie żmija przy ugryzieniu wstrzykuje około 72 mg jadu, przy niektórych egzemplarzach stwierdzono nawet ilości od 150 do 250 mg na jedno ukąszenie, co odpowiada całej zawartości ich gruczołów jadowych.