Dacrycarpus
 D. dacrydioides – pęd z nasionami i osnówkami | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Dacrycarpus |
| Nazwa systematyczna | |
| Dacrycarpus de Laubenfels J. Arnold Arbor. 50: 315. 15 Jul 1969[3] | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
D. dacrydioides (A. Richard) de Laubenfels[3] | |
Dacrycarpus – rodzaj zimozielonych drzew nagonasiennych z rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae). Obejmuje dziewięć współcześnie żyjących gatunków występujących na obszarze od południowo-wschodniej Azji po Nową Zelandię; wszystkie rosną w tropikalnych lasach deszczowych, zwykle na wysokościach od 1 tys. do 3 tys. m n.p.m.[4] Skamieniałości odkryte w Argentynie dowodzą, że w eocenie przedstawiciele rodzaju występowali również w Ameryce Południowej[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Drzewa (rzadziej rośliny o pokroju krzewiastym) osiągające zwykle wysokość od kilkunastu do ponad 60 m.
- Liście
- Liście dimorficzne - właściwe są odmienne niżeli młodociane. Są igłowate i spłaszczone, o długości od kilku do kilkunastu mm, przy czym młodociane są zwykle dłuższe i ułożone w dwóch rzędach. do 3-5 cm długie i od 2 do 4 mm szerokie. Wyrastają na pędach skrętolegle, przy czym u nasady rozgałęzień pędów są zwykle mniejsze. Pąki są niepozorne.
- Organy generatywne
- Kwiaty męskie skupione w strobile wyrastające w kątach liści, owalne lub cylindrycznie wydłużone. Strobile żeńskie składają się zwykle z jednego płodnego zalążka z mięśniejącą osnówką. Pozbawione skrzydełka nasiono otoczone jest czerwonawą osnówką[4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Jeden z rodzajów rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae).
- Wykaz gatunków[6]
- Dacrycarpus cinctus (Pilg.) de Laub.
- Dacrycarpus compactus (Wasscher) de Laub.
- Dacrycarpus cumingii (Parl.) de Laub.
- Dacrycarpus dacrydioides (A.Rich.) de Laub.
- Dacrycarpus expansus de Laub.
- Dacrycarpus imbricatus (Blume) de Laub.
- Dacrycarpus kinabaluensis (Wasscher) de Laub.
- Dacrycarpus steupii (Wasscher) de Laub.
- Dacrycarpus vieillardii (Parl.) de Laub.
- †Dacrycarpus puertae Wilf – wymarły, eoceński gatunek[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
- ↑ a b Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
- ↑ a b John Silba: Encyclopedia coniferae. Corvallis, Oregon, USA: Harold N. Moldenkeand, Alma L. Moldenke, 1986, s. 30-31, seria: Phytologia Memoirs.
- ↑ a b Peter Wilf. Rainforest conifers of Eocene Patagonia: Attached cones and foliage of the extant Southeast Asian and Australasian genus Dacrycarpus (Podocarpaceae). „American Journal of Botany”. 99 (3), s. 562–584, 2012. DOI: 10.3732/ajb.1100367. (ang.).
- ↑ Dacrycarpus. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2012-01-19].
Identyfikatory zewnętrzne: