Dale Launer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dale Launer
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1952
Cleveland

Zawód

scenarzysta, producent filmowy, reżyser

Lata aktywności

od 1986

Strona internetowa

Dale Launer (ur. 19 maja 1952 w Cleveland) – amerykański scenarzysta, producent filmowy i reżyser. Jest znany najbardziej dzięki scenariuszom do filmów: Bezlitośni ludzie (1986), Randka w ciemno (1987), Parszywe dranie (1988) i Mój kuzyn Vinny (1992)[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Cleveland w Ohio w rodzinie żydowskiej[2] jako syn Estelle (z domu Schwartz) i aktora Saula Johna „S. Johna” Launera[3]. Wychował się w San Fernando Valley[4]. Podczas studiów na Uniwersytecie Stanowym Cal w Northridge zdecydował się na karierę jako scenarzysta i reżyser filmów[5]. Po wyczerpaniu oferty szkoły na wydziale kinowym (dawniej na wydziale Radia / Telewizji / Filmu) - zrezygnował. Pracował na różnych stanowiskach - sprzedawca sprzętu hi-fi, lakiernik mebli, dyrektor marketingu, kierownik sprzedaży, copywriter reklamowy, fotograf i diler samochodów.

Przełom w jego karierze nastąpił po tym, jak zespół producentów Lancaster / Wagner wybrał jego scenariusz Bezlitośni ludzie. Został wyprodukowany i wydany w 1986. Potem powstał scenariusz do komedii romantycznej Blake’a Edwardsa Randka w ciemno (Blind Date, 1987) z Kim Basinger i Bruce’em Willisem. Launer podążył za tym wysiłkiem, wybierając prawa do filmu Bedtime Story, który został przepisany i ponownie zatytułowany Dirty Rotten Scoundrels (który również wyprodukował). Napisał również scenariusz i wyreżyserował komedię romantyczną Eliksir miłości (1992)[6].

W maju 2007 jego komedia Tom’s Nu Heaven (2005) z udziałem Craiga Sheffera, którą wyprodukował, napisał scenariusz i wyreżyserował, zdobyła nagrodę dla najlepszego filmu na festiwalu filmowym w Monako[7].

Launer przyjaźnił się z rodziną mordercy Elliota Rodgera[8]. Na polecenie ojca Rodgera Launer próbował doradzić Rodgerowi, jak być bardziej pewnym siebie w stosunku do kobiet[9]. Po śmierci Rodgera Launer napisał artykuł dla BBC o swoim doświadczeniu[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dale Launer Filmography. AllMovie. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
  2. Jews in the News: Chuck Lorre, Dave Franco and Billy Crystal. Jewish Tampa. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
  3. Saul John “S. John” Launer (1919-2006). Find A Grave. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
  4. Dale Launer, screenwriter". California State University, Northridge: Department of Cinema and Television Arts. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
  5. Therese Walsh (2007-06-01): Interview: Dale Lautner, Part 1. Writer Unboxed. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
  6. Dale Launer. Rotten Tomatoes. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
  7. Tom’s Nu Heaven. tomsnuheaven.com. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
  8. Michael Zennie: Director tried to teach virgin killer Elliot Rodger how to meet women. „Daily Mail”. [dostęp 2014-07-04]. (ang.).
  9. Philip Sherwell (2014-06-01): Elliot Rodger: How Hollywood tried and failed to save a mass killer. „The Sydney Morning Herald”. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
  10. Dale Launer (2014-07-09): How I tried to help Elliot Rodger. BBC. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]