Damazy Mioduski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Damazy Dionizy Mioduski
Herb
Radwan
Data urodzenia

1745

Data śmierci

6 marca 1806

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Damazy Dionizy Mioduski herbu Radwan (ur. w 1745 – zm. 6 marca 1806) – brygadier komenderujący w Dywizji Wielkopolskiej w 1792 roku[1], brygadier kawalerii Narodowej w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792, sędzia dobrzyński w latach 1774-1806, podczaszy rypiński w latach 1770-1774[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Epitafium Damazego Mioduskiego w klasztorze w Oborach

Syn Franciszka, sędziego grodzkiego bobrownickiego i Marianny Gembartówny herbu Jastrzębiec. Żonaty z Anną z Mokronowskich herbu Bogoria (1761–1829), miał dzieci: Juliana (ok. 1776–1825), Jana Zenona (ok. 1779–1829), Martę Mariannę (ok. 1781–1843) i Michała (ok. 1790–1820). Służbę rozpoczął jako towarzysz, następnie został chorążym w 1768, porucznikiem w 1775, vicebrygadierem Brygady Kawalerii Narodowej w Dywizji Wielkopolskiej w 1784. Poseł na sejm 1784 roku z ziemi dobrzyńskiej[3]. Od 22 czerwca 1791 brygadier 1 Brygady Kawalerii Narodowej[4]. Zdymisjonowany z rangą generała majora 10 lipca 1792 roku. Był konsyliarzem ziemi dobrzyńskiej w konfederacji radomskiej 1767 roku[5]. Na Sejmie Rozbiorowym 1773–1775 jako poseł ziemi dobrzyńskiej[6] przystąpił do konfederacji Adama Ponińskiego[7] Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z ziemi dobrzyńskiej[8]. Marszałek sejmików ziemi dobrzyńskiej w Lipnie w 1778 i 1788 roku.

Poseł na sejm 1780 roku z ziemi dobrzyńskiej[9]. Odznaczony Orderem św. Stanisława – 1786.

Posiadał Bęklewo, Brzozę, Krobię Górną, Lipienice, Lubicz, Mostowo, Nową Wieś, Obory, Pustynię, Smolne, Wielgie, Zieloną Puszczę i Złotorię[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, [1792], s. 544.
  2. ↑ Urzędnicy kujawscy i dobrzyńscy XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Mikulski i Wojciech Stanek przy współudziale Zbigniewa Górskiego i Ryszarda Kabacińskiego. Kórnik 1990, s. 250.
  3. ↑ Dyaryusz Seymu Wolnego Ordynaryinego Grodzienskiego Szescioniedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXXIV. Dnia 4. Miesiąca Pazdziernika Oprawującego Się. Warszawa 1785, s. 4.
  4. ↑ Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 77.
  5. ↑ Lauda sejmików Ziemi Dobrzyńskiej, Kraków 1887, s. 355.
  6. ↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi Sabbatho ante Dominicam Misericordiae videlicet, die Vigesima Quarta Mensis Aprilis Anno Domini Millesimo Septingentesimo Septuagesimo Tertio, b.n.s.
  7. ↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 545-562.
  8. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
  9. ↑ Dyaryusz Seymu Ordyngo [!] Warszawskiego Roku 1780 Dnia 2go Pazdziernika Zaczętego, z Wyrażeniem Posłow, Sessyi, Projektow, Mow, &c., Grodno 1780, s. 7.
  10. ↑ Mirosław Krajewski, Nowy słownik biograficzny ziemi dobrzyńskiej. T. 2, Rypin 2014, s. 61-62.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • M. Krajewski, Dobrzyński słownik biograficzny. Ludzie europejskiego regionu, Włocławek 2002, s. 418-419.
  • Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Damazy_Mioduski&oldid=72780789”