Daniele Archibugi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniele Archibugi

Daniele Archibugi (ur. 1958 w Rzymie) – włoski naukowiec z dziedziny ekonomii i teorii polityki. Zajmuje się ekonomicznymi i politycznymi aspektami zmian technologicznych, teorią polityki stosunków międzynarodowych oraz technologiczną i polityczną globalizacją. Archibugi ukończył ekonomię na Uniwersytecie “La Sapienza”, a następnie studia doktoranckie w dziedzinie naukowych i technologicznych badań politycznych na Uniwersytecie w Sussex. Pracował i wykładał w Sussex, Neapolu, Cambridge, Rzymie oraz London School of Economics. W czerwcu 2006 roku uzyskał tytuł honorowego profesora Uniwersytetu w Sussex. Obecnie pracuje we Włoskiej Akademii Nauk(inne języki) w Rzymie oraz w Birkbeck, Uniwersytet w Londynie.

W dziedzinie stosunków międzynarodowych Archibugi jest wraz z Davidem Heldem(inne języki) kluczowym naukowcem jaki przyczynia się do rozwoju studiów nad kosmopolityzmem oraz w szczególności demokracji kosmopolitycznej, to znaczy próbą zastosowania norm i wartości demokratycznych w polityce globalnej.

W ramach studiów nad innowacją Archibugi oraz Jonathan Michie(inne języki) rozwinęli taksonomię globalizacji technologii, w której rozróżniają trzy główne przyrządy transmisji know-how: międzynarodowa eksploatacja innowacji, globalne produkowanie innowacji oraz globalna współpraca nauki i technologii.

Główne dzieła[edytuj | edytuj kod]

Na temat stosunków międzynarodowych[edytuj | edytuj kod]

  • (we współpracy z Davidem Heldem) Cosmopolitan Democracy. An Agenda for a New World Order (Polity Press, 1995) [Demokracja kosmopolityczna. Plan porządku nowego świata]
  • (we współpracy z Davidem Heldem and Martinem Koehlerem), Reimagining Political Community. Studies in Cosmopolitan Democracy (Polity Press, 1998) [Przeobrażenie społeczności politycznej. Studia z zakresu demokracji kosmopolitycznej]

Na temat zmian technologicznych[edytuj | edytuj kod]

  • (we współpracy z Mario Pianta), The Technological Specialization of Advanced Countries, wstęp Jacques’a Delorsa (Kluwer, 1992) [Technologiczna specjalizacja krajów rozwiniętych]
  • (we współpracy z Jonathanem Michie), Technology, Globalisation and Economic Performance, wstęp Richarda R. Nelsona (Cambridge University Press, 1997) [Technologia, globalizacja i gra ekonomiczna]
  • (we współpracy z Jonathanem Michie), Trade, Growth and Technical Change, wstęp Nathana Rosenberga (Cambridge University Press, 1998); [Handel, rozwój oraz zmiana technologiczna]
  • (we współpracy z Jonathanem Michie), Innovation Policy in a Global Economy, wstęp Christophera Freemana (Cambridge University Press, 1999); [Polityka innowacji w ekonomii globalnej]
  • (we współpracy z Bengt-Åke Lundvallem), The Globalising Learning Economy (Oxford University Press, 2001) [Globalizacyjna nauka ekonomii]
  • (we współpracy z Andreą Filippetti), Innovation and Economic Crises. Lessons and Prospects from the Economic Downturn (Routledge, 2011).ISBN 978-0-415-60228-0 [Innowacja i kryzysy ekonomiczne. Lekcje i perspektywy z upadku ekonomicznego]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]