David Geringas
 David Geringas (2010) | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 lipca 1946 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Wydawnictwo | |
| Instrument | |
| wiolonczela G.B. Guadagniniego z 1761 | |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Strona internetowa | |
David Geringas (lit. Dovydas Geringas) (ur. 29 lipca 1946 w Wilnie) – litewski wiolonczelista, dyrygent i pedagog. Od 1975 mieszka na stałe w Niemczech[1][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1963–1973 studiował grę na wiolonczeli w Konserwatorium Moskiewskim, w tym 8 lat pod kierunkiem Mstisława Rostropowicza[1][2]. W 1970 zdobył pierwszą nagrodę i złoty medal na Międzynarodowym Konkursie Czajkowskiego w Moskwie[2][3]. Poza wiolonczelą gra także w barytonie, rzadkim instrumencie związanym z muzyką Josepha Haydna[1].
Jest jednym z najbardziej wszechstronnych repertuarowo współczesnych muzyków[1][3]. Zarówno jako wiolonczelista, jak i dyrygent wykonuje utwory kompozytorów od okresu baroku, poprzez klasycyzmu, romantyzmu, aż po współczesnych twórców; m.in. Luigiego Boccheriniego, Jana Sebastiana Bacha, Josepha Haydna, Ludwiga van Beethovena, Franza Schuberta, Felixa Mendelssohna, Johannesa Brahmsa, Siergieja Rachmaninowa, Siergieja Prokofjewa, Dmitrija Szostakowicza[1]. Znani współcześni kompozytorzy, tacy jak Sofija Gubajdulina, Ned Rorem, Pēteris Vasks, Erkki-Sven Tüür, Lepo Sumera dedykowali mu swoje nowe kompozycje[1][2]. Wielu awangardowych kompozytorów rosyjskich i litewskich powierzało mu prawykonania swoich utworów[1].
Jako solista Geringas występował z czołowymi, światowymi orkiestrami, w tym z Filharmonikami Berlińskimi, Orkiestrą Gewandhaus w Lipsku, Filharmonikami Wiedeńskimi, amsterdamską Koninklijk Concertgebouworkest, Londyńską Orkiestrą Symfoniczną, Królewską Orkiestrą Filharmoniczną, Londyńską Orkiestrą Filharmoniczną, Filharmonią Nowojorską, Orkiestrą Filadelfijską, tokijską Orkiestrą Symfoniczną NHK, Orkiestrą Izraelską i wieloma innymi[1][2]. Współpracował z takimi dyrygentami światowej sławy, jak Gerd Albrecht, Władimir Aszkenazi, Herbert Blomstedt, Andrzej Boreyko, Myung-Whun Chung, Charles Dutoit, Christoph Eschenbach, Walerij Giergijew, Paavo Järvi, Kiriłł Kondraszyn, Krzysztof Penderecki, Simon Rattle, Mstisław Rostropowicz, Jukka-Pekka Saraste, Michael Tilson Thomas[1][2]. Regularnie występuje na koncertach muzyki kameralnej razem ze swoją żoną, pianistką Tatianą Geringas[2].
W 2000 Geringas objął stanowisko profesora wiolonczeli w Hochschule für Musik „Hanns Eisler” w Berlinie. Ponadto jest profesorem nadzwyczajnym w Konserwatorium Moskiewskim[1]. W semestrze zimowym 2014/2015 był profesorem gościnnym na Uniwersytecie Południowej Kalifornii w Los Angeles i w Manhattan School of Music w Nowym Jorku[3]. Prowadzi również kursy mistrzowskie dla obiecujących muzyków na całym świecie[1]. Wśród jego uczniów są m.in. Sol Gabetta, Johannes Moser i Tatjana Wasiljewa[3].
Jako dyrygent Geringas jest aktywny od 2000, prowadząc m.in. takie orkiestry jak Islandia Symphony Orchestra, Danish National Symphony Orchestra, Tokijska Orkiestra Filharmoniczna, orkiestra Teatru Maryjskiego w Petersburgu, a także orkiestry na Łotwie, w Holandii, Chinach i Meksyku[2][3]. Poza koncertami na żywo, Geringas dokonał około 50 nagrań, współpracując z wieloma wytwórniami, w tym BIS, Chandos, Erato, Philips Records, RCA i Teldec[2]. W latach 2008–2011 nagrał osiem nowych płyt, w tym utwory na fortepian i wiolonczelę Rachmaninowa, Mendelssohna i Chopina. Nagrał też, razem z pianistą Ianem Fountainem, wszystkie utwory Beethovena na wiolonczelę i fortepian – nagranie to zdobyło nagrodę „Editor’s Choice” magazynu „Gramophone”. W październiku 2011 została wydana płyta z cyklu Bach Plus, obejmująca wszystkie suity na wiolonczelę solo J.S. Bacha oraz fragmenty utworów różnych współczesnych kompozytorów; płyta została bardzo dobrze przyjęta przez krytykę[4][3].
Jego instrumentem koncertowym jest wiolonczela G.B. Guadagniniego z 1761[1].
Otrzymał Krzyż Komandorski litewskiego Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (1999)[5]. W 2006 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec za swoje osiągnięcia w dziedzinie muzyki oraz reprezentację Niemiec na arenie międzynarodowej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l David Geringas (Cello, Conductor). [w:] Bach Cantatas Website [on-line]. [dostęp 2018-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-26)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Robert Cummings: David Geringas Artist Biography. [w:] All Music [on-line]. [dostęp 2018-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-30)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g David Geringas, Cello. [w:] Mariinsky Theatre [on-line]. [dostęp 2018-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-30)]. (ang. • ros.).
- ↑ Gill 2014 ↓.
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė. lrp.lt. [dostęp 2024-03-29]. (lit.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Caroline Gill. Geringas Plays Bach Plus. „Gramophone”. Vol. 92, Nr 1110, 06 2014. ISSN 0017-310X. OCLC 1751378. via Questia. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Biography. [w:] David Geringas official website [on-line]. [dostęp 2018-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-30)]. (ang. • niem.).
- David Geringas w bazie AllMusic (ang.)
- David Geringas w bazie Discogs.com (ang.)