Dawka dopuszczalna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dawka dopuszczalna – oznacz. MPD, DMD, Dmax − wartość dawki promieniowania jonizującego określona prawem do wysokości której mogą być napromieniowane osoby mające zawodowy kontakt ze źródłami promieniowania, podczas normalnego ich użytkowania.

Międzynarodowo przyjęte wartość dawki dopuszczalnej zmieniała się w czasie:

  • 1902-1925: 3 Sv/rok (Bezpieczna intensywność, Rollins)
  • 1925-1934: 1 Sv/rok (Dawka tolerancyjna, Mutscheller)
  • 1934-1950: 0,6 Sv/rok (ICRP)
  • 1950-1956: 0,1 Sv/rok (ICRP)
  • 1956-1991: 0,05 Sv/rok (ICRP)
  • 1991-obecnie: 0,02 Sv/rok (ICRP)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.).