Dee Alexander
 Dee Alexander podczas Jazzfestiwalu we Frankfurcie (2015) | |
| Imię i nazwisko |
Deleatrice Alexander |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 grudnia 1955 |
| Typ głosu |
alt |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Wydawnictwo |
BluJazz, EGEA-UJ |
| Zespoły | |
| Dee Alexander Quartet Evolution Ensemble | |
| Strona internetowa | |
Dee Alexander, właściwie Deleatrice Alexander (ur. 2 grudnia 1955[1] w Chicago) – amerykańska piosenkarka jazzowa reprezentująca styl jazzu chicagowskiego.
Dzieciństwo[edytuj | edytuj kod]
Deleatrice dorastała w zachodniej części Chicago. Jako dziecko uczyła się gry na fortepianie oraz śpiewu u Shedelle Farriar, a następnie u Phila Cohrana oraz w AACM School of Music. Wczesnymi wzorami do naśladowania w śpiewie byli dla niej Eddie Jefferson, King Pleasure, Billie Holiday, a także Ella Fitzgerald i Sarah Vaughan, które wymienia jako swoje największe inspiracje muzyczne[2].
Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]
Swoją karierę muzyczną rozpoczynała śpiewając wokale wspierające w różnych grupach muzycznych, a następnie występowała jako solistka w klubach chicagowskich, takich jak Green Mill oraz Velvet Lounge. Występowała między innymi w serii koncertów Home Cooked Jazz w Parku Milenijnym w Chicago[3], a w 2013 uczestniczyła w Newport Jazz Festival[4]. 25 maja 2017 wystąpiła na festiwalu Made in Chicago w Poznaniu wraz z Grażyną Auguścik[5], a 6 marca 2020 wzięła udział w projekcie Alexander/McLean wraz z Johnem McLeanem podczas Chi Town Jazz Festival[6]. Wcześniej występowała także z The Metropolitan Jazz Octet[7].
Jest założycielką i główną wokalistką zespołów Dee Alexander Quartet i Evolution Ensemble[2].
Jest członkiem Association for the Advancement of Creative Musicians[4], a także gospodarzem audycji radiowej Sunday Jazz z Dee Alexander nadawanych w WDCB i WFMT[8].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
W 2007 otrzymała tytuł Chicagoan of the Year in Jazz, a w 2008 wygrała nagrodę Chicago Jazz Entertainer podczas plebiscytu Chicago Music Awards[3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Od 1990 jest pracownikiem administracyjnym Uniwersytetu Illinois w Chicago, początkowo pracując w College of Pharmacy (między innymi z prof. Normanem Farnsworthem), a następnie w Biurze Zastępcy Kanclerza ds. Badań[3].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Live at the Hothouse (2004)
- Wondrous Fascination (2007)
- Wild Is the Wind (2009)
- Sketches of Light (2012)
- Songs My Mother Loves (2015)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Deleatrice's Bio [online], Mylife.com [dostęp 2020-05-15] (ang.).
- ↑ a b Dee Alexander. 3arts.org. [dostęp 2020-05-03]. (ang.).
- ↑ a b c Deleatrice (Dee) Alexander. ccsb.uic.edu. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
- ↑ a b Will Chicago’s most daring and virtuosic jazz singer finally get the recognition she deserves?. chicagoreader.com. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
- ↑ Made in Chicago Festival in Poznan, Poland. deealexander.net. [dostęp 2020-05-06]. (ang.).
- ↑ Alexander/McLean at the Chi Town Jazz Festival. deealexander.net. [dostęp 2020-05-06]. (ang.).
- ↑ The Metropolitan Jazz Octet featuring Dee Alexander. deealexander.net. [dostęp 2020-05-06]. (ang.).
- ↑ Dee Alexander has a new Sunday Jazz radio show. chicagotribune.com. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).