Deontay Wilder

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Deontay Wilder
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Deontay Leshun Wilder

Pseudonim

The Bronze Bomber

Data i miejsce urodzenia

22 października 1985
Tuscaloosa

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

201 cm

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

47

Zwycięstwa

43

Przez nokauty

42

Porażki

3

Remisy

1

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
brąz Pekin 2008 boks
(waga ciężka)
  1. Bilans walk aktualny na 23 grudnia 2023.
Strona internetowa

Deontay Leshun Wilder (ur. 22 października 1985 w Tuscaloosa[1]) – amerykański bokser wagi ciężkiej, brązowy medalista olimpijski w 2008 r. w Pekinie, były mistrz świata organizacji WBC. Pokonał 8 zawodników o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej[2].

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Zdobywca brązowego medalu w kategorii wagowej do 91 kg (ciężka) na letnich igrzyskach olimpijskich[3] w 2008 roku w Pekinie[potrzebny przypis].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Wilder zdecydował się podpisać zawodowy kontrakt, ponieważ został ojcem, kiedy był jeszcze niepełnoletni. Jego córka od urodzenia miała chory kręgosłup, dlatego szukał szybkiej formy zarobku. Porzucił szkołę oraz pracę i zaczął treningi, mimo znikomej wiedzy na temat technik bokserskich[4].

Od listopada 2008 roku walczy na profesjonalnym ringu. Do 15 marca 2014 stoczył 31 walk, wygrywając wszystkie przez nokaut[5].

15 marca 2014 na gali w portorykańskim Bayamon, Wilder pokonał przez KO w pierwszej rundzie rodaka Malika Scotta (36-1-1, 13 KO)[potrzebny przypis].

16 sierpnia 2014 w Kalifornii pokonał przez RTD w czwartej rundzie rodaka Jasona Gaverna (25-16-4, 11 KO)[potrzebny przypis].

Zdobycie mistrzostwa świata WBC i obrony[edytuj | edytuj kod]

17 stycznia 2015 w Las Vegas po jednogłośnej decyzji sędziów (118:109, 119:108 i 120:107) w pojedynku z Haitańczykem z kanadyjskim paszportem Stiverne’em (24-2-1, 21 KO), został mistrzem świata organizacji WBC[6].

13 czerwca 2015 w Birmingham (Alabama) w pierwszej obronie tytułu a także pierwszej walce mistrzowskiej w historii rodzinnej Alabamy, znokautował w dziewiątej rundzie rodaka Erica Molinę (23-3, 17 KO)[7].

26 września 2015 w tej samej miejscowości pokonał przez techniczny nokaut w 11. rundzie Johanna Duhaupasa[8].

16 stycznia 2016 w Nowym Jorku pokonał przez KO w 9. rundzie Artura Szpilkę, w obronie mistrzostwa świata WBC[potrzebny przypis].

21 maja 2016 miała odbyć się walka Wildera z rosyjskim championem Aleksandrem Powietkinem, która niemal w ostatniej chwili została jednak odłożona z powodu pozytywnego wyniku badań antydopingowych Powietkina[9].

16 lipca 2016 przystąpił do czwartej obrony tytułu mistrza świata federacji WBC, pokonując przez RTD w 8 rundzie Chrisa Arreolę (36-5-1, 31 KO)[potrzebny przypis].

25 lutego 2017 pokonał Geralda Washingtona w piątej rundzie przez nokaut techniczny broniąc piąty raz z rzędu tytuł mistrza świata WBC[potrzebny przypis].

4 listopada 2017 w Nowym Jorku znokautował w pierwszej rundzie obowiązkowego pretendenta do tytułu, Bermane’a Stiverne’a (25-2-1, 21 KO). Jego rywal trzykrotnie lądował na macie ringu. Dla Wildera była to szósta z kolei skuteczna obrona mistrzowskiego mistrzowskiego pasa[10].

3 marca 2018 w hali Barclays Center na Brooklynie wygrał przez TKO w dziesiątej rundzie z Kubańczykiem Luisem Ortizem (28-1, 24 KO), broniąc skutecznie po raz siódmy tytułu federacji WBC[11].

Walka z Tysonem Furym[edytuj | edytuj kod]

1 grudnia 2018 w Staples Centre w Los Angeles spotkał się z Tysonem Furym (27-0, 19 KO). Po świetnych dwunastu rundach, podczas których Brytyjczyk dwukrotnie był liczony (w dziewiątej i dwunastej rundzie) sędziowie orzekli remis. Punktowali niejednogłośnie – 115:111 Wilder, 114:112 Fury i 113:113. Dwunasta runda tej walki została uznana za rundę roku 2018 przez Premier Boxing Champions.

Kolejna obrona tytułu[edytuj | edytuj kod]

18 maja 2019 w Barclays Centre w Nowym Jorku przystąpił do dziewiątej obrony tytułu mistrza świata federacji WBC w wadze ciężkiej. Jego rywalem był obowiązkowy pretendent Dominic Breazeale (20-1, 18 KO). Wygrał tę walkę przez nokaut już w pierwszej rundzie.

Rewanż z Tysonem Furym i utrata tytułu[edytuj | edytuj kod]

22 lutego 2020 w Las Vegas przegrał rewanżowy pojedynek z Furym przez techniczny nokaut w siódmej rundzie, tracąc tytuł mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBC[12].

Trylogia z Tysonem Fury[edytuj | edytuj kod]

Trzecia walka pomiędzy Tysonem Fury a Deontayem Wilderem odbyła się 9 października 2021 (oryginalnie zaplanowana na 24 lipca 2021 r), po tym jak Tyson Fury miał pozytywny wynik na obecność koronawirusa. Pojedynek wygrał Brytyjczyk przez nokaut w jedenastej rundzie (wcześniej Wilder był liczony w rundzie trzeciej i dziesiątej, zaś Fury dwukrotnie w czwartej).

Wilder vs Parker[edytuj | edytuj kod]

23 grudnia 2023 roku w Rijadzie zmierzył się z byłym mistrzem świata federacji WBO wagi ciężkiej, Josephem Parkerem (34-3, 23 KO). Przegrał jednogłośną decyzją sędziów (108-120, 110-118, 111-118). Stawką walki były pasy WBC International i WBO Inter-Continental[13].

Lista walk na zawodowym ringu[edytuj | edytuj kod]

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty

Rekord Wynik Data Rywal Rodzaj Runda, czas Miejsce Uwagi
43-3-1 Przegrana 23 grudnia 2023 Nowa Zelandia Joseph Parker UD 12 Kingdom Arena, Rijad, Arabia Saudyjska
43-2-1 Zwycięstwo 16 października 2022 Finlandia Robert Helenius KO 1 (12), 2:57 Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
42-2-1 Przegrana 9 października 2021 Wielka Brytania Tyson Fury KO 11 (12), 1:10 T-Mobile Arena, Las Vegas Walka o pas mistrzowski WBC
42-1-1 Przegrana 22 lutego 2020 Wielka Brytania Tyson Fury TKO 7 (12), 1:39 MGM Grand Garden Arena, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone Utrata pasa mistrzowskiego WBC
42-0-1 Zwycięstwo 23 listopada 2019 Kuba Luis Ortiz KO 7 (12), 2:54 MGM Grand, Grand Garden Arena, Las Vegas Obronił tytuł mistrzowski
41-0-1 Zwycięstwo 18 maja 2019 Stany Zjednoczone Dominic Breazeale KO 1 (12), 2:04 Barclays Center, Brooklyn Obronił tytuł mistrzowski
40–0–1 Remis 1 grudnia 2018 Wielka BrytaniaTyson Fury SD 12 Staples Centre, Los Angeles, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
40-0 Zwycięstwo 3 marca 2018 Kuba Luis Ortiz TKO 10 (12) 1:34 Barclays Center, Brooklyn Obronił tytuł mistrzowski
39-0 Zwycięstwo 4 listopada 2017 Kanada Bermane Stiverne KO 1 (12), 2:59 Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
38-0 Zwycięstwo 25 lutego 2017 Stany Zjednoczone Gerald Washington TKO 5 (12), 1:45 Legacy Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
37-0 Zwycięstwo 16 lipca 2016 Stany Zjednoczone Chris Arreola RTD 8 (12), 3:00 Legacy Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
36-0 Zwycięstwo 16 stycznia 2016 Polska Artur Szpilka KO 9 (12), 2:24 Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
35-0 Zwycięstwo 26 września 2015 Francja Johann Duhaupas TKO 11 (12), 0:55 Legacy Arena, Birmingham (Alabama), Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
34-0 Zwycięstwo 13 czerwca 2015 Stany Zjednoczone Éric Molina KO 9 (12), 1:03 Bartow Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
33-0 Zwycięstwo 17 stycznia 2015 Kanada Bermane Stiverne UD 12 MGM Grand Garden Arena, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone Zdobył tytuł mistrza WBC w wadze ciężkiej
32-0 Zwycięstwo 16 sierpnia 2014 Stany ZjednoczoneJason Gavern RTD 4 (10), 3:00 StubHub Center, Carson, Kalifornia, Stany Zjednoczone
31-0 Zwycięstwo 15 marca 2014 Stany Zjednoczone Malik Scott KO 1 (12), 1:36 Coliseo Rubén Rodríguez, Bayamón, Portoryko
30-0 Zwycięstwo 26 października 2013 Stany Zjednoczone Nicolai Firtha KO 4 (10), 1:26 Boardwalk Hall, Atlantic City, New Jersey, Stany Zjednoczone Utrzymany tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas
29-0 Zwycięstwo 9 sierpnia 2013 Białoruś Siarhiej Lachowicz KO 1 (10), 1:43 Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone Utrzymany tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas
28-0 Zwycięstwo 27 kwietnia 2013 Wielka Brytania Audley Harrison TKO 1 (12), 1:10 Motorpoint Arena, Sheffield, Wielka Brytania
27-0 Zwycięstwo 13 stycznia 2013 Stany Zjednoczone Matthew Geer TKO 2 (8), 1:16 Centro de Convenciones, Villahermosa, Meksyk
26-0 Zwycięstwo 15 grudnia 2012 Wielka Brytania Kelvin Price KO 3 (10), 0:51 Memorial Sports Arena, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone Zdobył tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas
25-0 Zwycięstwo 8 września 2012 Wielka Brytania Damon McCreary KO 2 (10), 0:55 The Hangar, Costa Mesa, Kalifornia, Stany Zjednoczone
24-0 Zwycięstwo 4 sierpnia 2012 Trynidad i Tobago Kertson Manswell TKO 1 (10), 2:10 Civic Center Expo Hall, Mobile, Alabama, Stany Zjednoczone
23-0 Zwycięstwo 23 czerwca 2012 Jamajka Owen Beck RTD 3 (8), 3:00 Killer Buzz Arena, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
22-0 Zwycięstwo 26 maja 2012 Stany Zjednoczone Jesse Oltmanns TKO 1 (8), 0:26 Oasis Hotel Complex, Cancún, Meksyk
21-0 Zwycięstwo 25 lutego 2012 Stany Zjednoczone Marlon Hayes TKO 4 (8), 3:00 Scottrade Center, St. Louis, Missouri, Stany Zjednoczone
20-0 Zwycięstwo 25 listopada 2011 Stany Zjednoczone David Long KO 1 (8), 1:17 U.S. Bank Arena, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone
19-0 Zwycięstwo 5 listopada 2011 Meksyk Daniel Cota KO 3 (8), 2:55 Centro de Convenciones, Cancún, Meksyk
18-0 Zwycięstwo 27 sierpnia 2011 Stany Zjednoczone Dominique Alexander TKO 2 (6), 2:02 Water Oaks Farm Arena, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
17-0 Zwycięstwo 18 czerwca 2011 Stany Zjednoczone Damon Reed KO 2 (6), 1:59 Tuscaloosa Amphitheater, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
16-0 Zwycięstwo 6 maja 2011 Stany Zjednoczone Reggie Pena TKO 1 (6), 2:03 Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone
15-0 Zwycięstwo 19 lutego 2011 Stany Zjednoczone DeAndrey Abron TKO 2 (6), 1:23 Shelton State Community College, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
14-0 Zwycięstwo 2 grudnia 2010 Stany Zjednoczone Danny Sheehan KO 1 (6), 1:48 Hilton Towers Ballroom, Lafayette, Luizjana, Stany Zjednoczone
13-0 Zwycięstwo 15 października 2010 Stany Zjednoczone Harold Sconiers TKO 4 (6), 1:09 Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone
12-0 Zwycięstwo 25 września 2010 Stany Zjednoczone Shannon Caudle KO 1 (6), 1:04 Fitzgeralds Casino and Hotel, Tunica Resorts, Missisipi, Stany Zjednoczone
11-0 Zwycięstwo 3 lipca 2010 Stany Zjednoczone Dustin Nichols TKO 1 (6), 3:00 Club Palace, Hattiesburg, Missisipi, Stany Zjednoczone
10-0 Zwycięstwo 30 kwietnia 2010 Meksyk Alvaro Morales TKO 3 (6), 1:23 Tropicana Las Vegas, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone
9-0 Zwycięstwo 2 kwietnia 2010 Stany Zjednoczone Ty Cobb KO 1 (6), 0:33 The Joint, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone
8-0 Zwycięstwo 28 listopada 2009 Stany Zjednoczone Jerry Vaughn KO 1 (6), 1:02 Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone
7-0 Zwycięstwo 14 sierpnia 2009 Stany Zjednoczone Travis Allen TKO 1 (4), 1:30 Desert Diamond Casino, Tucson, Arizona, Stany Zjednoczone
6-0 Zwycięstwo 26 czerwca 2009 Stany Zjednoczone Kelsey Arnold KO 1 (4), 1:13 Desert Diamond Casino, Tucson, Arizona, Stany Zjednoczone
5-0 Zwycięstwo 23 maja 2009 Stany Zjednoczone Charles Brown KO 1 (6), 0:55 Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone.
4-0 Zwycięstwo 24 kwietnia 2009 Stany Zjednoczone Joseph Rabotte KO 1 (4), 2:33 UIC Pavilion, Chicago, Illinois, Stany Zjednoczone
3-0 Zwycięstwo 14 marca 2009 Stany Zjednoczone Richard Greene Jr. TKO 2 (4), 0:11 Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone
2-0 Zwycięstwo 6 marca 2009 Stany Zjednoczone Shannon Gray TKO 1 (4), 2:12 James M. Trotter Convention Center, Columbus, Missisipi, Stany Zjednoczone
1-0 Zwycięstwo 15 listopada 2008 Stany Zjednoczone Ethan Cox TKO 2 (4), 2:54 Memorial Gymnasium, Nashville, Tennessee, Stany Zjednoczone

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. BoxRec: Deontay Wilder [online], boxrec.com [dostęp 2019-04-06].
  2. Most Opponents Beaten for World Heavyweight Title. [dostęp 2021-02-13]. (ang.).
  3. Deontay Wilder Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2011-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 grudnia 2009)]. (ang.).
  4. Wilder ekskluzywnie dla BoxingBet. boxingbet.pl. [dostęp 2012-07-16]. (pol.).
  5. Deontay Wilder na stronie boxrec.com
  6. Deontay Wilder odzyskał mistrzostwo świata dla Ameryki!. bokser.org, 17 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-18].
  7. Wilder odprawił zaskakująca groźnego Molinę. Bokser.org, 14 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
  8. 'FRANCUSKI WACH' JOHANN DUHAUPAS PODDANY DOPIERO W 11 RUNDZIE. Bokser.org, 27 września 2015. [dostęp 2015-09-27]. (pol.).
  9. WILDER: NIE MA TAKICH SPECYFIKÓW, KTÓRE URATOWAŁYBY POWIETKINA. bokser.org, 2016-05-16. [dostęp 2016-05-16].
  10. Marcin Olkiewicz, WILDER ŁATWO ROZPRAWIŁ SIĘ ZE STIVERNE’EM [online], bokser.org [dostęp 2017-11-05].
  11. Wilder przetrwał krysys i znokautował Ortiza!. bokser.org, 2018-03-04. [dostęp 2018-03-04].
  12. Tyson Fury znokautował Deontaya Wildera. Gypsy King nowym bokserskim mistrzem świata [online], NIEZALEZNA.PL, 23 lutego 2020 [dostęp 2020-02-23].
  13. PARKER ZASKOCZYŁ ŚWIAT I POKONAŁ WILDERA! [online], Bokser.org [dostęp 2023-12-25].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]