Dezurbanizacja
Dezurbanizacja – proces polegający na spadku liczby ludności miast w obszarach metropolitalnych oraz aglomeracjach, któremu towarzyszy rozwój oddalonych od nich małych miast[1].
W demograficzno-strukturalnym modelu cyklu życia miejskiego Leo van den Berga dezurbanizacja jest fazą w rozwoju miasta następującą po suburbanizacji i poprzedzająca reurbanizację. Początkowo jest to dezurbanizacja relatywna, podczas której wrasta liczba ludności na peryferiach, ale wolniej w stosunku do spadku liczby ludności w centrum, a następnie dochodzi do dezurbanizacji absolutnej, podczas której również na przedmieściach i w całym obszarze metropolitalnym następuje wyludnienie[2][3].
W koncepcji ewolucji miast Petera Halla dezurbanizacja występuje wraz z fazą dezindustrializacji[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Majer 2010 ↓, s. 156.
- ↑ Majer 2010 ↓, s. 153.
- ↑ Jałowiecki i Szczepański 2002 ↓, s. 136.
- ↑ Majer 2010 ↓, s. 154.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Broszkiewicz: Podstawy gospodarki miejskiej. Wrocław: Wydawnictwo Akademii Ekonomiczne im. Oskara Langego, 1997. ISBN 83-7011-223-4.
- Bohdan Jałowiecki, Marek Szczepański: Miasto i przestrzeń w perspektywie socjologicznej. Warszawa: Scholar, 2002. ISBN 83-88495-86-0.
- Andrzej Majer: Socjologia i przestrzeń miejska. Warszawa: PWN, 2010. ISBN 978-83-01-16328-0.