Diabla Przełęcz
 Widok z Doliny Żabiej Mięguszowieckiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2319 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
23 sierpnia 1905 |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′57,8″N 20°03′02,5″E/49,166056 20,050694
| |
Diabla Przełęcz (niem. Höllenscharte, słow. Diablovo sedlo, węg. Pokol-csorba, 2319 m[1]) – przełęcz w Grani Baszt w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela ona Zadnią Basztę (2364 m) od Diablej Turni (2356 m)[1]. Jest to dość głęboka przełęcz, jej nazwa pochodzi od szczytu Diablowiny[2]. Po zachodniej stronie jej płytowy, częściowo trawiasty stok łagodnie opada do Diablej Zatoki w Dolinie Młynickiej i od tej strony przełęcz jest łatwo dostępna. Po wschodniej stronie, do Dolinki Szataniej opada bardzo trudny do przejścia i bardzo kruchy Diabli Żleb[3].
Bezpośrednie wejście na Diablą Przełęcz nie jest trudne (skala trudności 0+), jednak prowadzi bardzo stromym i skomplikowanym terenem. Zazwyczaj wchodzi się na tę przełęcz przez Szatana, na którego prowadzi dość wygodna, znakowana kopczykami perć z Doliny Młynickiej. Północna, opadająca do Diablej Przełęczy grań Diablej Turni jest stroma, podczas zejścia wymaga zjazdu na linie (I stopień w skali trudności), natomiast podejście z Diablej Przełęczy na Zadnią Basztę jest łatwe. Wszystkie przejścia w Grani Baszt dopuszczalne są jednak tylko dla zrzeszonych taterników lub turystów z uprawnionym przewodnikiem[4].
- Pierwsze wejścia
- letnie: Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka, 23 sierpnia 1905 r.,
- zimowe: Alfréd Grósz i Zoltán Neupauer, 8 lutego 1914 r.[5]
- Drogi wspinaczkowe
- Diablim Żlebem; V, 3 godz., kruszyzna
- Od północnego zachodu przez żleb Diablej Przełęczy Wyżniej; 0+, 45 min
- Od południowego zachodu przez ścianę południowego wierzchołka Zadniej Baszty; 0+, miejsce I, 45 min[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Władysław Cywiński, Grań Baszt, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2.
- ↑ Wysokogórski Klub Ekspedycyjny: Diablowina [online] [dostęp 2008-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-24].
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Cubrynka – Skrajna Baszta, t. 5, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.