Dialekt wysokopruski

Hochpreußisch
Obszar	Prusy Wschodnie
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki indoeuropejskie; Języki germańskie; Języki zachodniogermańskie; Język wysokoniemiecki; Dialekty środkowoniemieckie; Dialekty wschodniośrodkowoniemieckie; dialekt wysokopruski;
Status oficjalny
język urzędowy	nieuznawany
Kody języka
Glottolog	high1271
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Dialekt wysokopruski (niem.: Hochpreußisch) – środkowoniemiecki dialekt używany na ograniczonym obszarze Prus Wschodnich do roku 1945. Jego użytkownikami byli potomkowie osadników ze Śląska, którzy przybywali do Prus od XIII wieku.

Należy do dialektów języka wysokoniemieckiego (w przeciwieństwie do dolnopruskiego, który jest dialektem dolnoniemieckim) i używany był przede wszystkim w południowo-zachodniej Warmii i w Prusach Górnych. Obszar tego dialektu graniczył od zachodu, północy i wschodu z obszarem dialektu dolnopruskiego, natomiast od południa z obszarem polskiego dialektu mazurskiego (uznawanego też za gwarę dialektu mazowieckiego). W efekcie II wojny światowej niemalże cała ludność posługująca się dialektem uciekła lub została wysiedlona na zachód od Odry.

Na wysokopruski składają się dwie grupy gwarowe:

górnopruska (Oberländisch) – zachodnia część obszaru (przede wszystkim Prusy Górne)
wrocławska (Breslausch, oparty na gwarze wrocławskiej) – wschodnia część obszaru (głównie południowo-zachodnia Warmia)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]