Dickit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dickit
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

dykit

Skład chemiczny

zasadowy krzemian glinu
Al4[(OH)8Si4O10]

Twardość w skali Mohsa

2-2,5

Przełam

nierówny

Łupliwość

doskonała, jednokierunkowa, choć rzadko dostrzegalna

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

2,6 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biały, żółtawy, bezbarwny, zielonawy

Rysa

biała

Połysk

szklisty, perłowy

Dickit (dykit) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy minerałów ilastych. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska szkockiego chemika Allana Brugh Dicka (1833-1926).

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju płytkowym, tabliczkowym lub blaszkowym. Występuje w skupieniach drobnokrystalicznych, łuskowych, zbitych, tworzy naskorupienia i naloty. Jest miękki, giętki, przeświecający. Jest podobny do kaolinitu, pod względem chemicznym – identyczny.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Składnik utworów hydrotermalnych i osadowych (ilastych). Współwystępuje z kaolinitem. Towarzyszy też fluorytowi, barytowi, dolomitowi oraz minerałom kruszcowym.

Miejsca występowania:

  • W Polsce: spotykany w dolnośląskich łupkach ogniotrwałych Nowej Rudy, w żyłach polimetalicznych Gór Kaczawskich (Stara Góra). W osadach fliszu karpackiego, skałach marglistych i ilastych rejonu świętokrzyskiego i górnośląskiego.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • interesujący dla naukowców,
  • interesujący dla kolekcjonerów,
  • lokalnie wykorzystywany jako materiał rzeźbiarski.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
  • A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd.Geolog. 1965 r.
  • W. Heflik, L. Natkanie-Nowak: Minerały Polski, Wyd. „Antykwa” 1998 r.
  • A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE 1993 r.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]